ايران  

        www.peiknet.com

   پيك نت

 
صفحه اول پیوندهای پیک بايگانی پيک  

infos@peiknet.com

 
 
 

خود سری های شاه، در ج. اسلامی تکرار شد
وزرای دولت و احمدی نژاد
یک جلسه فوتبالی تشکیل دادند!

 
 
 
 

 

سه روز پس از باخت غیر منتظره تیم ملی فوتبال ایران در برابر تیم عربستان، هُو شدن احمدی نژاد در ورزشگاه یکصدهزار نفره تهران، شعارهای تماشاچیان خشمگین علیه "علی دائی" دست نشانده آیت الله احمدی جنتی و احمدی نژاد که به مدیریت فوتبال ایران تحمیل شده بود، روز گذشته خبرگزاری دولتی "فارس" خبر از جلسه فوتبالی هیات دولت داد. این جلسه پس از قربانی کردن علی دائی، با هدف فرو نشاندن خشم مردم تشکیل شد و بنا به گزارش خبرگزاری یاد شده، احمدی نژاد در این جلسه گفته است "در فوتبال نباید به گونه‌ای عمل شود که مردم اینطور دلخور شوند! اینکه فوتبال ایران باید در قاره کهن حرف اول را بزند "

این درحالی است که مردم خود او را مسئول مستقیم امنیتی و نظامی  شدن فوتبال ایران می دانند و شکوفائی فوتبال ایران قبل از اینکه به کهن بودن قاره ها مربوط باشد به مدیریت و جدا کردن آن از امور امنیتی و نظامی و تبدیل نشدن آن به ابزاری تبلیغاتی برای مقاسد سیاسی بستگی دارد.

در دوران شاه  هم به همین نکات  توجه نشد و با ورزش و فوتبال ایران به همانگونه رفتار شد که در حاکمیت امنیتی- نظامی کنونی شده است. باشگاه "تاج" را دربار شاهنشاهی زیر پر و بال خود گرفت و مردم پشت تیم "شاهین" جمع شدند و علیه تاج شعار دادند که در واقع علیه سلطنت بود. نام باشگاه شاهین را عوض کردند و گذاشتند پرسپولیس، باز هم در اصل ماجرا تغییری ایجاد نکرد. بیچاره "جدیکار" که از بازیکنان خوب تیم ملی فوتبال وقت ایران بود؛ بدلیل وابستگی اش به باشگاه تاج با بی‌اعتنائی مردم روبرو بود. چنان که حتی از فروشگاه ورزشی او که با نام خودش در خیابان لاله زار شمالی – سعدی  باز کرده بود، مردم خرید نمی کردند!

قلیچ خانی را رژیم شاه مغضوب و محروم کرد، نزد مردم محبوب شد، بهزادی "فوروارد" خوب تیم ملی ایران را ساواک جذب و استخدام کرد و مردم روی از او برگردانند و سکه یک پول شد. دهها نمونه دیگر را می‌توان در همین ارتباط برشمرد.

همه این ها یعنی، آن رژیم نیاموخت، و ظاهرا در جمهوری اسلامی هم هستند نیروهائی که نمی خواهند و یا نمی توانند درک کنند و از گذشته بیاموزند! همین جلسه کابینه دولت و سخنرانی احمدی نژاد نمونه ایست از عدم درک این واقعیات.