حسن روحانی از راس دفتر دبیرخانه مجلس
خبرگان رهبری در تهران برداشته شد و شیخ محمد یزدی که رئیس
دبیرخانه این مجلس است، حجت الاسلام رئیسی معاون اول قوه
قضائیه و یکی از سه قاضی شرع قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67
را جانشین حسن روحانی کرد.
حسن روحانی در دولت خاتمی، دبیر شورای
امنیت ملی جمهوری اسلامی نیز بود که در دولت احمدی نژاد از آن
مقام نیز کنار گذاشته شد و در دفتر تحقیقات استراتژیک مجمع
مصلحت نظام باقی ماند.
کمتر می توان تردید کرد که بال و پر حسن
روحانی را به این دلیل که به هاشمی رفسنجانی و خاتمی نزدیک است
می چینند، بویژه به این دلیل که در سالهای اخیر او یکی از
منتقدان جدی و مستند به آمار و ارقام دولت احمدی نژاد است. از
جمله در گفتگوئی که در جریان سفر نوروزی به املش با وی انجام
شد و باحتمال زیاد دلیل قطعی برای تصمیم اخیر شیخ محمد یزدی
همین سخنرانی باید باشد.
حسن روحانی در املش گفت:
تصمیمگیریها و مصوبات
فلهای که نمونه آن ٢٠٠ مصوبه ظرف ٢
ساعت میباشد، بیخاصیت کردن مدیران
محلی و استانداران در
برنامهریزیهای کلان استان خود است.
افراط در روبرو شدن با مردم که تبدیل به
تظاهر می شود و تحمیل هزینههای اضافی بر بودجه
کشور از جمله اشکالات عمده سفرهای
استانی در دولت نهم است که بایستی هر
چه زودتر برطرف گردد.
ما در دو حوزه اقتصاد و
سیاست خارجی اصلیترین مشکلها و
چالشها را در حال حاضر داریم. مشکلاتی مثل
ناامنی اقتصادی، عدم ثبات در
تصمیمگیریهای اقتصادی و سیاسی و متعاقب آن
دادن آمارهای غلط و تحلیلهای
نادرست و غیرکارشناسی در این دو حوزه مشکلات
را دو چندان کرده است. همچنین عدم
صداقت، عوام فریبی، هزینه
کردن غیرضروری از صندوق ذخیره ارزی، حذف سازمان
مدیریت و برنامهریزی بعنوان ناظر
بر مخارج دولت و عدم
عقلانیت در حوزه سیاست
خارجی از جمله مشکلاتی است که
در این حوزه به چشم میخورد.
در هیچ زمانی به
اندازه این دوران کشور از منابع
مالی برخوردار نبوده است و در هیچ مقطعی
تا به این حد اهداف ملی در چشم
انداز بلند مدت نظام و سیاست های کلی متناسب
با آن و برنامههای عملیاتی آن برای
اجرا قانونمند نشده بود و در واقع همه
چیز برای یک جهش به سمت توسعه فراهم
شده بود که به رغم همه این امکانات و
فرصت ها کشور از آنها بهره مند
نشد. چرا؟ آیا باید با داشتن بیش از حداقل
١٩٨
میلیارد دلار
درآمد نفتی فقط طی سه سال و ضرورت رشد ٨ درصدی سالانه
برای کشور، متأسفانه رشد اقتصادی
کشور به ٥/٦ درصد هم نرسیده باشد و یا در
قبال رشد سرمایهگذاری که حداقل
میبایست ٢/١٢ درصد باشد، در سه سال گذشته
کمتر از ٨/٤ درصد بوده. همه اینها
معلول عدم استفاده کشور از توانمندیها
و منابع خودش میباشد و تنها راهکار
برون رفت فراهم کردن سازوکار برخوردار
از همه ظرفیتهاست.
ما بدلیل روحیه به شدت فردگرایی هرگز
قادر نبودهایم کار جمعی کنیم و در
نتیجه در داخل یک حزب، گروه یا تشکیلات
ضمن نقد یکدیگر نظر جمع را بپذیریم
و در چارچوب تعریف شده جمع حرکت کنیم.
این وضعیت را کاملاً در بین دو جناح
حاکم بر کشور شاهد هستیم. مثال خوبی
در این مورد وجود دارد که میگویند
کشورهای جهان سوم جدا از هم حرکت
میکنند ولی با هم شکست میخورند.
دولت «وحدت ملی» یا کابینه
«ائتلاف ملی» به نظرم بهترین و
مناسب ترین عنوان
بجای آنها، یعنی شکلگیری «دولت
فراگیر» چاره شرایط کشور است.
در «دولت فراگیر» از همه جناحها و
جریانهای سیاسی و شخصیتهای منفرد صرفاً براساس شایستگی آنها
در کابینه استفاده میشود.
(بخش زیادی از این مصاحبه مشروح به مسائل
اتمی ایران و توقف غنی سازی در دوران خاتمی با هدف جلوگیری از
رفتن پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل و همچنین طرح
هائی است که روحانی بعنوان نظرات خود در صورت نامزد شدن برای
انتخابات ریاست جمهوری مطرح می کند.) |