|
در 48 ساعت گذشته، تفسیرهای گوناگونی پیرامون اعلام آمادگی
آمریکا برای حضور در جلسات پنج کشور عضو شورای امنیت سازمان
ملل( با در نظر گرفتن حضور آلمان دراین جلسات) شده است.
امریکا، بموجب این خبر، از ایران خواسته درجلسات 5+1 که در
باره بررسی پرونده اتمی ایران بحث می شود شرکت کند و امریکا
نیز دراین جلسات شرکت خواهد کرد.
این موضع گیری، بعنوان نفی پیش شرط شرکت ایران در چنین جلساتی
تلقی شده و دولت نیز آن را یک پیروزی تلقی کرده است.
آیا چنین است؟
شواهد و قرائن نشان میدهد که دعوت ایران به شرکت در جلسات 5+1
با حضور امریکا، نوعی گریبانگیری از ایران و تحکیم جبهه اقدام
علیه ایران است. مسئله را زیاد نباید پیچیده کرد و به سبک شبكه
های تلویزیونی بزرگ جهانی دو قاشق شکر را در یک سطل آب ریخت و
بعنوان شربت به مردم فروخت.
در صورت شرکت ایران در چنین جلسه ای، بحث اصلی بر این محور
متمرکز خواهد شد:
1- ما شما را بعنوان کشور دارای فن آوری هسته ای می پذیریم و
در مقابل شما نیز تمام قوانین و مقررات مربوط به این پذیرش را
باید بپذیرید. از جمله رفع هر گونه شکی پیرامون سمت گیری نظامی
و تولید سلاح اتمی در ایران.
2- ما ممنوعیتی برای غنی سازی در نظر نمی گیریم و شما نیز در
حد توان استخراج اورانیوم و تابع مقررات باشگاه اتمی در این
چارچوب باید حرکت کنید.
3- برای اطمینان از نداشتن سمت گیری تولید سلاح اتمی، لازم است
درهای ناگشوده را به روی بازرسان باشگاه و اعضای این گروه باز
کنید.
در چنین مذاکره ای و در برابر چنین شروطی که تاکنون از قبل
تعیین می‌شد و حالا در جلسه می خواهد اعلام شود، یا ایران
تسلیم می شود، یعنی درهای ناگشوده را می گشاید و یا نمی شود و
نمی گشاید.
اگر تسلیم شد و درها را گشود و چیزی هم در پشت آن درها کشف
نشد، مردم ایران حق دارند بپرسد چرا در این چند سال چنین
نکردید که این همه فشار اقتصادی و امنیتی و نظامی بر ملت وارد
نشود. اگر هم تسلیم نشد و درها را نگشود، ایران در موقعیتی
دشوارتر از موقعیت سالهای اخیر گرفتار خواهد آمد. یعنی جبهه
تقابل با ایران تقویت خواهد شد و شک و تردید نسبت به برنامه
های اتمی آن قوی تر از گذشته خواهد شد.
شکست این راه حل دیپلماتیک، که تقریبا از هم اکنون قطعی است،
جز تقویت مواضع دولت جدید اسرائیل خواهد بود؟ و اساسا لابی های
جنگ طلب اسرائیل پشت این بازی باخت- باخت نیستند؟ |
