|
این روزها مذاكرات صلح بین اسرائیل و فلسطین با شركت مصر و
اردن و میانداری آمریكا مهمترین خبر جهان به شمار می رود.
مذاكراتی كه از 12 سال پیش تاكنون در این سطح برگزار نشده و در
حالیكه دست راستی ترین دولت در اسرائیل حاكم است و فلسطین هم
دوتكه شده، این امر بسیار قابل تأمل است. از سال 82 كه ایران
در محور اهریمنی قرار گرفت، تا كنون مباحث بسیاری حول جنگ
احتمالی بین ایران با اتحاد آمریكا و اسرائیل شكل گرفته است و
طی این سال ها اغلب تحلیلگران بر این باور بوده اند كه آمریكا
4 مشكل در این راه پیش رو دارد :
1- افغانستان 2- عراق 3- لبنان و 4- مهمترین آن ها درگیری
اسرائیل و فلسطین
توضیح اینكه این 4 عنصر چگونه مانع حمله به ایران بوده اند در
این مجال نمی گنجد، اما در زمان حال به نظر می رسد چند ماهی
است به صورت شتابزده و به سرعت مشكلات این 4 عنصر یكی یكی در
حال رفع شدن هستند و این در حالیست كه از آنسو تیرگی مناسبات
ایران با غرب به حداكثر ممكن در شرایط غیرجنگی رسیده و برای
مرحله ی بعدی آن چیزی جز جنگ متصور نیست كه این موضوع نشان
دهنده ی ارتباط عمیق بین رفع و رجوع مشكلات آمریكا در
خاورمیانه و جنگ احتمالی با ایران می باشد.
در شرایطی كه در ایران حكومت در اوج عدم مشروعیت و نا كارآمدی
به سر می برد ، باراك اوباما توانسته تا حدودی بر معضلات
اقتصادی غلبه كند، نیروهای نظامی را از عراق خارج كند، با
طالبان به سازش نزدیك شود، معادلات شامات (رابطه ی لبنان و
سوریه تا حد اعلام عدم دخالت سوریه در ترور رفیق حریری از سوی
دولت لبنان) را دگرگون كند و اكنون هم اسرائیل به صلح با
فلسطینی ها فراخوانده است. همه ی این پارامترها یكی پس از
دیگری و درون یك معادله ی زمان بندی شده گنجانده شده اند كه
متغیر روبروی آن ایران است. تحت این شرایط اگر بزودی دولت ایاد
علاوی- و یا هر دولت دیگری غیر از دولت نورمالکی- در عراق سر
كار بیاید و در افغانستان جرگه مشورتی صلح به علاوه ی شورای
عالی صلح به موفقیت های كوتاه مدت دست یابد تنها فلسطین باقی
می ماند.
بنابراین اگر دولت اولترا افراطی اسرائیل به اندازه ای امتیاز
بدهد كه دست كم مذاكرات صلح برای 6 ماه بتواند ادامه پیدا كند،
باید از جنگ به عنوان یك امر قطعی و نه احتمالی یاد كرد. حتی
ممكن است اسرائیل مدعی شود امتیازات بزرگی خواهد داد و پس از
حمله به ایران زیر آن بزند.
پس از 22 بهمن سال گذشته و سرکوب مردم و سقوط قطعی تر مشروعیت
و پایگاه حکومت، برای غرب مسجل شد كه آمریكا چرخشی تند به سوی
مقابله را شروع کرد.
تحریم هایی كه از خردادماه به این سو روزانه بر حجم آن ها
افزوده می شود، نه در چهارچوب قانع كردن ایران برای دست
برداشتن از برنامه اتمی باشد؛ بلكه تضعیف شدید اقتصادی را
دنبال می کند. تضعیفی كه راهگشای جنگ آتی خواهد بود.
اگر همه ی این داده های آشکار را، در كنار سرعت گرفتن تغییر و
تحولات اطراف ایران و و بویژه فلسطین بگذاریم، نتیجه جز قطعیت
بیشتر حمله به ایران نخواهد بود. |
