عبدالله نوری:
وضع کشور، خراب تر از
در دوران دیکتاتوری شاه است

عبدالله نوری آخرین نماینده آیت الله خمینی در سپاه پاسداران و وزیر کشور کابینه اول محمد خاتمی، با مهدی کروبی دیدار کرد و پس از مشاهده خساراتی که واحد "نوپو"ی سپاه پاسداران معروف به "لباس شخصی" به خانه و زندگی وی وارد آورده است گفت:

چنین حوادث تلخ و تکان دهنده ایی را قبل از انقلاب هم به یاد ندارم. این که به تعبیر متولیان امور عده ای خودسر مجال بیابند طی چند شبانه روز  در محله ای از پایتخت که نیروهای انتظامی، اطلاعاتی و امنیتی حضور دارند دست به یک چنین رفتاری بزنند و حکومت هم در خوشبینانه ترین تحلیل از مقابله با آنها به هر دلیل معذور باشد. چگونه است در شب های قدر برای کنترل جلسات محدود و حتی خانگی توسط منتقدین نیروی امنیتی و انتظامی گسیل میشود ولی برای کنترل و برخورد با نیروهای لباس شخصی و به اصطلاح خودسر اقدامی نمی شود؟  

آیا منتقدین هم به اندازه نیروهای به اصطلاح خودسر می توانند در یک تجمع مسالمت آمیز اعتراض خود را نسبت به عملکرد همین نیروها بیان کنند؟ یا چون خودسر نیستند باید سرکوب شوند؟

آیا تاکنون دستگاه قضایی با این نیروهای به اصطلاح خودسر که سالهاست حادثه آفرینی می کنند برخورد کرده است؟

خوب است از صد ها  زندان رفته  دوران انقلاب و خانواده های آنان که رو در روی حکومت ایستاده بودند و در این مسیر سختی ها، زندان ها، شکنجه ها و تبعید ها را تحمل می کردند پرسیده شود که آیا با شما و خانواده شما در بیرون زندان و در محیط خانوادگی چنین رفتارهای غیر انسانی و غیر شرعی می شد؟ البته خاطرات اکثر این مبارزان مکتوب است و چنین حوادثی در آنها بیان نشده است.

حتی از خانواده هایی که فرزندانشان به جرم اقدام مسلحانه بر ضد رژیم شاه اعدام شدند سئوال شود که آیا با آنها اینگونه رفتارهایی شد؟

آیا به یاد دارند که به دیوار منزل شان توسط هر کس و یا هر گروهی نوشته شده باشد "طویله" فلانی؟

این بود مدینه فاضله ای که نویدش داده میشد و این همان حکومت عدل علوی است که با این رفتارها به جهانیان معرفی می شود؟ این است نمونه ای از حکومت دینی که مهدی موعود جهانیش خواهد کرد؟ به کجا می رویم؟ ما را چه شده است؟

اگر حاکمیت واقعا مخالف این حرکت های غیر انسانی است با آن برخورد کند تا به همکاری و همنوائی با مهاجمان  متهم نشود.

با چه بیان و گفتاری می توان حکومت را قانع کرد که بسیاری از منتقدان اگر بیش از آنها دلسوز این آب و خاک و دین و آیین نباشند کمتر ازآنها نیستند ولی مثل حکومت فکر نمیکنند و صلاح حکومت را به گونه ای دیگر می دانند؟ و این هم جرم نیست و با رفتار خشن، تهدید و ارعاب هم در مواضع منتقدان تردید و تغییری حاصل نمی شود.

از آقایان مسئول سئوال میکنم رفتاری که در 14 خرداد در مرقد امام نسبت به نوه گرانقدر امام شد و یا رفتاری که با بیت آیت الله صانعی شد و یا اتفاقات و حوادث تلخ همین چند روزه اخیر  نسبت به یار دیرین انقلاب و امام جناب آقای کروبی و بیت ایشان شد و یا برخوردهائی که درشیراز با شخصیت محترم و محبوبی مثل آیت الله دستغیب شد و موارد مشابه فراوان دیگر، آیا به نفع نظام و حکومت تمام شد؟ آیا برخوردها و هتاکی هایی که نسبت به مرحوم آیت الله العظمی منتظری و بیت ایشان روا شد در نهایت به نفع نظام و حکومت تمام شد؟ جا دارد همه بدانند جمعبندی حکومت از عملکرد گذشته خودش چیست؟ آیا حاکمیت هنوز هم فکر میکند رفتار و عملکرد گذشته آن ها درست بوده و نتیجه مفید برای پایداری حکومتشان گرفته اند و یا معتقد هستند شاید بهتر هم می توانسته اند عمل کنند و با هزینه کمتری سود بیشتری ببرند؟

در اینجا راجع به انتخابات و حوادث پس از آن صحبتی نمی کنم ولی در یک جمله  سئوال می کنم آیا حکومت معتقد است باید در پانزده ماه گذشته این همه هزینه داده می شد؟ و یا خودشان هم در خلوت خود به این نتیجه رسیده اند که می شد با هزینه ای به مراتب کمتر به نتایجی به مراتب بهتر در جهت منافع ملی، آسایش، رفاه و خواست مردم دست یافت.