در کهریزک چه گذشت؟
مجلس خبرگان قرار است
از "درنده خوئی" رهبرتشکر کند!

قرار است اجلاس آینده مجلس خبرگان رهبری که بزودی تشکیل جلسه میدهد، از مقام معظم بخاطر درایتی ( درندگی) که برای دفع فتنه (سرکوب خونین مردم معترض به کودتای انتخاباتی) تشکر کند!

این تشکر از جمله برای اندک فاجعه ایست که پس از سرهمبندی کردن دادگاه متهمین کهریزک و صدور دو حکوم اعدام و چند حکم زندان، با صالح نیکبخت وکیل چند تن از قربانیان کهریزک انجام شده است. این مصاحبه در متن یک گزارش از دادگاه کهریزک توسط خانم مسیح علی نژاد نوشته شده است، که ما از این گزارش، تنها بخشی از اظهارات آقای نیکبخت را که جنبه خبری و افشاگری داشته استخراج کرده و منتشر می کنیم. مشروح این گزارش در سایت جرس منتشر شده است.

تحقیقات انجام شده نشان می دهد، دادستان وقت تهران (مرتضوی) به رئیس بازداشتگاه کهریزک، مدیرکل اداره ناجا و رئیس وقت پلیس تهران دیکته کرده بود بنویسند کسانی که در کهریزک کشته شده اند دچار بیماری مننژیت بوده اند. نامه ای با امضای 3 بیمارستان مهر، شهدا و  لقمان حکیم در تائید مسئله موجود است. این یک نامه جعل شده  است و باید  به همه این موارد رسیدگی شود. علاوه بر آقای رامین پور اندرزجانی، پزشک جوانی که در کهریزک خدمت می کرد، در خود بازداشتگاه هم پزشکان باشرف و متعهد کم نبودند که هرگز حاضر نشدند آن لاطائلات و نامه های جعلی را امضاء کنند. پرسنل شرافتمندی هم در بازداشتگاه حضور داشتند که حتی  زمینه هایی را برای هواخوری زندانیان در آن شرایط سخت مهیا می کردند. من در دادگاه هم گفتم، کسانی که زندانیان را مورد ضرب و شتم قرار دادند مشخصا چه کسانی هستند؟ آیا عضو پرسنل رسمی نیروی انتظامی محسوب می شوند؟ در میان ضاربان حتی یک لات هم بوده که به عنوان یکی از قمه داران در جنوب تهران شناخته شده است. از او برای آرام کردن محیط ندامتگاه استفاده می کردند.  ولی باز هم از دیدگاه من شرایطی که زندانیان پس از ضرب و شتم در آن نگهداری می شدند آنقدر وحشتناک است که  باید  کسانی که زندانیان را در چنین سوله ای فرستاده اند مورد تعقیب و سوال قرار گیرند.  وقتی به سوله بر می گشتند دست و پای ورم کرده آنها  مورد مداوا قرار نمی گرفت، چشم های زندانیان عفونی و فرسوده می شد، تاول عفونی پشت  آنها به کف سوله می چسبید و نه تنها آب و غذای مناسبی به آنها نمی دادند، بلکه شرایط تنفس و هوا و بهداشت یازداشتگاه هم  می توانم بگویم، شرایط این بازداشتگاه به گونه ای توصیف شده است که من حتی در هشت سال و نیم زندانی که قبل و پس از انقلاب کشیده ام چنین شرایطی را ندیده ام.  ۱۳۵ نفر را در یک سوله ۶۵ تا ۷۰ متری نگهداری می کردند، ماموران هر روز ماشین هایی که از آن دود و گازوییل خارج می شد را به در این سوله می فرستادند و به اسم سرشماری زندانیان را در حالی که مورد ضرب و جرح قرار گرفته بودند در گرمترین ساعت روز، زیر آفتاب داغ  آنقدر به «کلاغ پر» و بشین و پاشو می بردند که دست و پا و زانوی آنها تاول می زد.  وقتی به سوله بر می گشتند دست و پای ورم کرده آنها  مورد مداوا قرار نمی گرفت، چشم های زندانیان عفونی و فرسوده می شد، تاول عفونی پشت  آنها به کف سوله می چسبید و نه تنها آب و غذای مناسبی به آنها نمی دادند، بلکه شرایط تنفس و هوا و بهداشت یازداشتگاه هم وضعیت زندانیان را وخیم تر می کرد. نمی شود گفت کسانی به صرف ضربه زدن قاتل هستند اما کسانی که دستور ضربه زدن را داده اند و کسانی که زندانیان را پس از ضرب و جرح در چنین بازداشتگاهی نگهداری می کردند قاتل نیستند.   ما واقعا منتظر هستیم هرچه سریع تر دادگاه پرسنل قضایی هم همانند دادگاه پرسنل نیروی انتظامی برگزار شود تا افراد مرتبط با پرونده کهریزک محاکمه شوند.