دکتر "امیر ارجمند" در دانشکده حقوق استاد من بود. بسیار متین و سنجیده سخن می گوید. تعجب نمی کنم که در انتخابات 22 خرداد در کنار میرحسین موسوی قرار گرفته و مشاور او شده بود. احوالات دیگر مشاوران موسوی نیز همینگونه و شبیه دکتر ارجمند است.

در دورانی که من دوره کارشناسی را می گذراندم و او استاد من بود، سراغ ندارم کلاس و ساعتی را که او با صراحت از یک جریان سیاسی پشتیبانی کرده باشد. به همین دلیل وقتی مصاحبه اخیر او در باره انتخابات 22 خرداد را روی سایت جرس خواندم و از مسئولیت او درکنار موسوی اطلاع پیدا کردم کمی تعجب کردم. بسیار بندرت دچار هیجان می شد و شاهد نبوده ام که صدایش را علیه دانشجوئی بلند کرده باشد. بدنبال محرومیتی که نصیبم کردند و از بورس تحصیلی که در امتحان آن بهترین نمره را آورده بودم به دلیل تفکرات سیاسی محروم شدم، از کشور خارج شدم. من اکنون  سالهاست در خارج از کشور بسر می برم و در کار "پیک نت" هستم و او در داخل کشور و در متن جنبش سبز.

دریغ بود اگر حق شاگردی را ادا نکرده و نکاتی از مصاحبه او در باره انتخابات 22 خرداد که در تنگنای خطرخیز کنونی مطرح کرده را برای انتشار در پیک نت تنظیم نکنم. شاید درباره کلاس های او در آینده یادداشتی جداگانه نوشتم.

امیرارجمند در مصاحبه اش گفته است:

1- درچهار سال دولت نهم از نظر درآمد نفتی کشور در وضعیت طلایی قرار داشت. بطوری که اگر برنامه اقتصادی درستی تدوین می شد، جهش قابل توجهی می کردیم اما با انحصار طلبی و فساد ناشی از آن، به اقتصاد کشور، به معیشت مردم و به فرهنگ و اخلاق جامعه ضربات جبران ناپذیری وارد شد.

2- مهندس میرحسین موسوی در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری امید تغییر را در میان مردم تقویت کرد. امید بازگشت به عقلانیت، صداقت و اخلاق در امور کشور و همچنین باز شدن نسبی فضای سیاسی و فرهنگی و انجام اصلاحات اقتصادی را در میان مردم زنده کرد. این روزها شاهد تلخ کامی های بزرگی هستیم. از جمله تقلب گسترده و سازمان یافته در انتخابات، با روش های جدید و متکی بر بخشی از نیروی نظامی که اصولا حق مداخله در انتخابات و امور سیاسی را ندارند. حمله به تجمعات مسالمت آمیز و ضرب و شتم مردم بیگناه و کشتار و بازداشت غیرقانونی و ایجاد لشگر اوباش تحت عنوان لباس شخصی ها. سلطه کامل لباس شخصی ها بر مقامات قضایی و فاجعه کهریزک و سپس انکار و توهین به شعور میلیون ها ایرانی.

3- اگر کسی متهم به ساختار شکنی باشد خود آقایان در ردیف اول قرار دارند. آنها کشور را در یک بحران ساختاری قرار دادند. سالها بهترین و صادق ترین افراد کشور را بعنوان عدم التزام به نظام رد صلاحیت کردند. همین افراد با وجود مشارکت مردم در انتخابات، ضمن چشم پوشی و تایید تقلب نشان دادند که برخلاف ادعای خود التزام عملی به قانون اساسی و نظام و بویژه به جمهوریت آن ندارند و مساله التزام به نظام تنها وسیله ای برای سرکوب و از میدان به در کردن رقباست.