نوکیسه های کابل، در پناه
کلاشنیکف محافظان حرفه ای
کاملیا انتخابی فرد- نشریه سعودی الوطن

نیمه شب اول جولای، با صدای شکلیک متواتر گلوله در محله "وزیر اکبر خان" شهر کابل از خواب بیدار شدیم. ما و تمامی همسایگان بسرعت از خانه ها بیرون آمدیم که بفهمیم علت شلیک گلوله ها چه بوده است. همسایه ای که در پیژامه خوابش بود به دیگران می گفت که نگهبانان خانه اش دیده اند که فردی از داخل خودرویی که به سرعت در حال عبور و تعقیب خودروی دیگری بوده با کلاشینکف شلیک می کرده است. ”آنها اختتاف چی” بودند! ( اختتاف چی در زبان دری معنی آدم ربا می دهد)

ما و دیگرانی که به این مکالمه گوش می کردیم چشمانمان از تعجب گرد شد.

در کابل مردم با دو وحشت عمده روبرو هستند. یکی وحشت از طالبان و بمب گذاران انتحاری و دیگری وحشت از آدم ربایان. آدم ربایان در بعضی از شهرهای افغانستان به اندازه ای جدی انگاشته می شوند که مانند برخی کشورهای امریکای لاتین، شرکتهای خصوصی موسوم به ”شرکتهای امنیتی” بمنظور حفظ امنیت جانی و مالی ثروتمندان و نوکیسه ها تاسیس شده است. آنها در مناطق نسبتا محافظت شده ای در شهر کابل، مانند محله "وزیر اکبرخان" زندگی می کنند. در مقبل خانه هایشان محافظین شخصی با سلاح های گرم کشیک می دهند .

محله مسکونی و قدیمی وزیر اکبر خان یکی از چند منطقه معدود شهر کابل است که از آسیب ها و تخریب های جنگ های داخلی، خشونت ها و رقابت های سیاسی که با پرتاپ موشک و شلیک گلوله همراه است، تا اندازه ای در امان مانده است. هنوز در این محله قدیمی خانه های یک تا دو طبقه با حیاطی باغ مانند باقی مانده اند. محله ای که در دوران ظاهر شاه و جهت سکونت متمکنین افغان بنا شده بود . امروز همچنان برخی از خانواده های قدیمی کابل ساکن این ویلاهای بازمانده از دوران گذشته هستند. اما وجود سفارتخانه های خارجی از دیرباز در این محله و حضور سازمان های بزرگ غیر دولتی و سازمان ملل متحد در این بخش از شهر برای وزیراکبر خان هاله ای امن و چتر دفاعی مانند ” منطقه سبز” در بغداد ایجاد کرده است.

اما من هر روز صبح همسایه ثروتمندم را دیدم که با اتومبیل ضد گلوله به سر کارش که دفتری تجارتی و راه سازی است می رفت. بدنبال وی نیز وانت باری مملو از مردان مسلحی که جلیقه ضد گلوله به تن داشتند حرکت می کردند.  این همسایه جوان به شرکت امنیتی که محافظان مسلح را برای او استخدام کرده، بابت هر محافظ در ماه 500 دلار می پردازد که از این مبلغ تنها 250 دلار آن به محافظین افغانی به عنوان حقوق ماهیانه پرداخت می شود. آنها در مقابل این 250 دلار حقوق ماهیانه وظیفه دارند که شبانه روز از مشتری متمول خود محافظت کنند و در صورت بروز خطر به سمت مهاجمین احتمالی شلیک کنند. اما مشتریان این شرکتهای خصوصی تنها سالکنین محله وزیر اکبر خان نیستند. محله نوساز و پر رونق ”شیر پور” که شما را به یاد پاکستان و خانه ثروتمندان پاکستانی می اندازد، محل سکونت نو کیسه های افغانی، از وزیر و وکیل هایی که به رشوه خواری اشتهار دارند گرفته تا سرشناسان باند مواد مخدر می باشد. قطعا برای ” اختتافچی ها” محله شیرپور د رمقایسه با محله ها دیگر جذابیت بیشتری دارد، زیرا متمولین سرشناس افغانستان اینک ساکن شیرپور هستند. اما ساکنان شیرپور نیز علاوه بر داشتن محافظین مسلح، محل سکونت خود را در حلقه ای از بلاک های سیمانی و سیم خاردار محصور کرده اند. آنها از حمله تروریست ها و اختتافچیان بیم دارند!

هرج و مرج امنیتی که بر افغانستان حاکم است به نفع رشوه خورانی تمام شده که در داخل حکومت بوده و یا شرکایی در بخش های اقتصادی دارند.

آیا با رفتن ژنرال کریستال و آمدن ژنرال پترایس امریکائی این وضع تغییر خواهد کرد؟ سیاستمداران افغان امیدوارند چنین شود. البته آنها نیز مانند ژنرال پترایس معتقدند "تابستانی سخت و پر مخاطره ای در پیش است"