پیک نت، پنجم اسفندماه گذشته نوشت
مشکل بلوچستان ایران
با دستگیری ریگی حل نخواهد شد!

بازار گرمی خبری درباره دستگیری عبدالمالک ریگی که از صدا و سیما شروع شد و مصاحبه وزیر اطلاعات و اظهار نظر نمایندگان مجلس و همچنین تبریک و تشکر از رهبر انجامید، سناریوئی بود همآهنگ برای هوا کردن یک فیل در روز آغاز کار مجلس خبرگان رهبری که میدانستند در آن مسئله حوادث بعد از کودتای 22 خرداد یکبار دیگر طرح خواهد شد.

دستگیری یک عامل انفجار و ترور که بقول وزیر اطلاعات رهبری یک گروهک بوده و پیشتر هم بارها اعلام کرده بودند آنها بی اهمیت اند، نشان داد که نه آنها کروهک بوده اند و نه فعالیت هایشان بی اهمیت.

کارهای تروریستی و اطلاعاتی و جاسوسی بسیار پیچ در پیچ است و سازمان های اطلاعاتی منطقه بصورت تو در تو با هم گره خورده اند و علیه هم و یا برای هم کار می کنند. البته اسرائیل هم داخل همه آنها فعال است. گاهی یک چیزی می دهند و یک چیزی می گیرند و گاه یکی را قربانی می کنند تا یکنفر را نجات دهند، گاهی با هم معامله می کنند. این مسائل بسیار با سابقه است و شاهکار مملکت داری این نوع معامله ها و رشوه دادن ها و آلوده شدن به معامله های بین المللی نیست که تازه از شکم آن ارتباط های جاسوسی جدید شکل می گیرد. هنر آنست که در منطقه بلوچستان ایران زمینه رشد ریگی ها خشک شود که در اساس چنین سیاستی در جمهوری اسلامی وجود ندارد. به همین دلیل "جندالله" با حذف عبدالمالک ریگی هم ادامه موجودیت خواهد داد و فردا یکنفر دیگر در راس آن قرار خواهد گرفت و آبدیده تر از امروز و حوادث گذشته به فعالیت هایشان ادامه خواهند داد. ریگی خود جانشین رهبر و بنیانگذار جندالله بود که چند سال پیش ترور شد.

حرف ها و ادعاهای وزیر اطلاعات ملاک قضاوت نیست، ضمن این که باید دید پشت این مسائل که رابطه ها و معامله های پنهان است.

جندالله در داخل بلوچستان ایران توانسته است یک حمایت مذهبی و محلی برای خود درست کند. یعنی سنی های منطقه که زیر فشار مقامات شیعه حکومتی هستند و حتی مساجدشان بر سر آنها خراب می شود، به این نوع شبکه ها دل بسته اند. بنابراین تا این پایگاه برای این نوع سازمان ها هست، انواع ریگی ها دیگر هم میتوانند فعالیت کنند.

نقش شبکه بین المللی قاچاق مواد مخدر و پول عظیمی که در افغانستان از طریق کشت خشخاش و مواد مخدر جابجا می شود را هم در این حوادث نباید فراموش کرد. صحبت بر سر نزدیک به 4 میلیارد دلار جابجائی پول مواد مخدر در طول یکسال در افغانستان است. و تازه این رقمی است که سازمان ملل حدس می زند و قطعا بسیار کمتر از ارقام غیر رسمی است. همین پول و شبکه عظیمی که برای آن فعالیت می کند، تنها باعث فساد ریشه دار در دولت افغانستان نشده، بلکه ترورها و سبز شدن شبکه هائی مثل شبکه تروریستی آقای ریگی و حتی معامله برای حذف او هم بخشی از آن میتواند باشد.

تنها دورانی که در ایران فعالیت های تروریستی در منطقه بلوچستان کم اثر و فلج شده بود و از انفجار و ترور در بلوچستان خبر نبود به زمانی بر میگردد که علی یونسی وزیر اطلاعات و امنیت در جمهوری اسلامی بود. یعنی دوره ریاست جمهوری خاتمی. زیرا یونسی اهل باز کردن گره مشکلات امنیتی منطقه با دست و با فکر بود نه با گلوله و ترور متقابل و یا بازی های جاسوسی و ارتباط با سازمان های اطلاعاتی پاکستان و افغانستان و حتی امریکا در منطقه، که خود این ارتباط ها، آلودگی هائی را بدنبال می آورد که سم است و کشنده. مثل همین ترورهائی که از فرماندهان حماس و حزب الله می شود و یا ربودن و فرار کردن مقامات ارشد امنیتی سپاه و حتی تشکیلات اتمی ایران به خارج.

در بلوچستان ایران فقر و بیکاری همراه با سرکوب مذهبی بیداد می کند و تا این وضع برقرار است، از نوع تشکیلات آقای ریگی بازهم رشد می کند و سرو کله اش پیدا می شود. گره این مشکلات با دندان باز نمی شود اما این را دولت ایران نمی خواهد درک کند. مثل گره اعتراض مردم به نتیجه انتخابات که حکومت نخواست و هنوز نمی خواهد آن را با دست باز کند و به مردم دندان نشان داد.

نکته دیگری را هم می خواهم دراینجا بگویم اینست که در چند سال اخیر ضرباتی اطلاعاتی و جاسوسی سنگینی به جمهوری اسلامی وارد آمد که فکر می کنم دو دلیل داشته باشد.

اولا اختلافات داخلی بین ارگان های اطلاعاتی سپاه و وزارت اطلاعات و تشکیلات موازی بیت رهبری و انواع سازمان های اطلاعاتی که فکر می کنم یک تشکیلات اطلاعاتی هم وابسته به فعالیت های اتمی باشد.

دوم تمرکز بیش از حد روی کنترل جامعه که وقت و انرژی اصلی سازمان های اطلاعاتی ایران را گرفته و آنها درعرصه بین المللی خیلی تضیف شدند.

بحران های داخلی روی فعالیت و ارتباط آنها با مثلا حزب الله و حماس هم تاثیر گذاشته و ضمنا سازمان های جاسوسی غرب هم بسیار نسبت به ایران هوشیار شده اند و مرتب تلاش های آنها را خنثی می کنند. از توقیف کشتی های خرید نظامی ایران تا ندادن ویزای سفر و یا کنترل مقامات سفارتخانه ها در شهرهای اروپائی و یا کنترل کانون های لبنانی و فلسطینی.

(این تفسیر را در شماره پنجم اسفند پیک نت می توانید از اینجا نیز بخوانید.)