|
سایت خبری "ریانووستی" به نقل از کارشناس اقتصادی روسیه "باریس
نیمروفسکی" اعلام کرد:
«طبق اطلاعات پژوهشگران مستقل، ایران در مرز فاجعه اقتصادی
قرار گرفته است. بحران جهانی، کاهش قیمت سوخت و تحریمات بین
المللی مقامات ایران را به اتخاذ تصمیماتی واداشته که در درجه
اول سبب نارضایتی فقیرترین اقشار جامعه می شود. ایران که بطور
کامل به صادرات نفت و گاز وابسته است، اکنون عملا با بحران
اقتصاد جهانی نیز درگیر است.
دولت ایران لغو کمک های اجتماعی – یارانه ها- را اعلام کرده
است. نارضایتی از این اقدام، قابل مقایسه با "انقلاب سبز" سال
گذشته است، البته باید گفت که کار به تظاهرات و اعتراض نکشیده،
اما "سکوت" یک ملت تهدید آمیزتر است. در جریان سفر اخیر"احمدی
نژاد" به شهر ویران شده در جنگ با عراق "خرمشهر" مردم ناگهان
شعار "ما بیکاریم!" را سر دادند و باعث قطع سخنرانی وی شدند.
میزان رسمی بیکاری در کشور به شاخص بی سابقه 25% رسیده است،
یعنی از هر 4 ایرانی که توان کار دارد، یک نفر بیکار است. این
در شهر خرمشهر رخ می دهد که به داشتن پایانه های نفتی شهرت
دارد، و در حال حاضر تنها وجود همین صنایع نجات دهنده مردم
است. در شهرهای مرتبط با صنایع نفتی، کار هست، اما در سایر
صنایع اوضاع اسفبار است. بویژه کشاورزی در وضعیت بسیار دشواری
قرار دارد.
تورم به شاخص دو رقمی رسیده است، واردات گران می شود و سال های
سال است که صنایع نفت و گاز بعلت تحریمات بین المللی مدرنیزه
نشده اند، چرا که این تحریمات انتقال فناوری های مربوطه و در
کل فناوری های جدید را ممنوع می سازند.
در این اوضاع فاجعه آمیز اقتصادی، رئیس دولت ایران اعلام کرد
که یارانه یک سری از کالاهایی که نیاز اولیه هستند، در درجه
اول بنزین، گاز و مواد غذایی اولیه را متوقف می کند. تاکنون
دولت از محل بودجه کمک می کرد که قیمت این کالاها در سطح قابل
قبول باقی بماند نه تنها برای قشر متوسط، بلکه برای فقرا هم
باقی بماند، اما از این پس، حمایت دولتی از میان برداشته می
شود و طبیعتاً قیمت ها چند
برابر می شوند.
رئیس دولت گفته است که بجای سوبسید – یاران- به مردم کمک پولی
می کند. اما پول سریعاً بی ارزش می شود. کارشناسان مستقل
معتقدند که دلیل تصمیم دولت خالی بودن خزانه دولتی است.
این بزرگترین اصلاحات اقتصادی ظرف 50 سال اخیر درایران است.
وضعیت دشوار اقتصاد ایران می تواند برای مقامات کشور خطراتی
هولناک تر از فشاری باشد که "انقلاب سبز" در سال گذشته به
حکومت آورد.
آشفتگی و نا امنی به این دلیل شروع نخواهد شد که مردم می
خواهند مال دیگری را تصاحب کنند، بلکه بدین دلیل بوجود می آید
که آنها نمی توانند مال خود را حفظ کنند. مواد اولیه برای قشر
فقیر ایران "مال خود" است که بدون آن چیزی برای زندگی ندارند.
بدین ترتیب ممکن است اصلاحات جدید سبب برانگیختن آشوبی واقعی
شود و "اپوزیسیون گرسنه" جایگزین "اپوزیسیون سبز" شود که این
به مراتب خطرناک تر است.
در سال گذشته حکومت توانست با از بسیج برای سرکوب مردم استفاده
کند و در این مقابله بیش از 100 نفر را کشته، ده ها هزار نفر
زخمی و هزاران نفر را دستگیر و تعدادی را اعدام شدند. اما
بحران اقتصادی را نمی توان با زور سرکوب کرد، بیکاری را نمی
توان زندانی کرد و تورم را نمی توان بعنوان "دشمن خلق" اعدام
کرد. تحریمات سازمان ملل متحد نیز وضعیت اقتصادی ایران را وخیم
تر می سازند. به گفته موسوی، نخست وزیر سابق ایران، برای کشور
ضربه اقصتادی بدتر از حمله نظامی بیگانگان است. موسوی وخامت
شدید شرایط زندگی میلیون ها ایرانی را پیش بینی می کند. در عین
حال او به جامعه جهانی هشدار می دهد که تحریمات جدید در درجه
اول به مردم ساده ایران ضربه می زنند و نه به حکومت.
|
