|
روزهای آغازین خرداد ماه هر سال افسوسی غریب
تن و جانم را در
بر می گیرد، اندوه از ناکامی واقعه ای شیرین
که هرگز آن را به چشم ندیده
ام.
در مرور تاریخ پر حادثه خرداد، یک
واقعه مهم از قلم و زبان همه آنها که تقویم خرداد را امسال ورق
زدند افتاد و آن 7 خرداد بود. هفتم خرداد سالگرد افتتاح نخستین
مجلس پس از انقلاب در سال
1359 بود.
مجلسی که برای نخستین بار، پس از کودتای 28
مرداد ترکیبی چند صدایی داشت و این حکم انقلابی بود که با شعار
"آزادی، استقلال، جمهوری اسلامی" به پیروزی رسیده بود.
در مجلس اول تقریبا از تمامی طیف های سیاسی
نماینده ای در آن حضور داشت و
تا حدود بسیار زیادی برازنده ی لقب
خانه ی ملت بود. حتی نمایندگانی از اقلیت های مذهبی ایران که
وابستگی خود به حزب توده را پنهان نمی کردند. مانند نماینده
آشوری ها.
نگاهی به لیست آن مجلس و مقایسه آن با مجالس
بعدی و بویژه مجلس کنونی – هشتم- که آمران و عاملان فجایع
کهریزک و یا کسانی که مانند روح الله حسینیان خود را در اوج
افشاگری های قتل های زنجیره ای در سخنرانی شهر قم "قاتل" معرفی
کرد... در آن نشسته اند. فراکسیون عاملین و آمرین ترورهای داخل
و خارج کشور، فراکسیون امنیتی ها، فراکسیون نظامی ها، فراکسیون
بازجوها و زندانبانان و مشوقین سرکوب مردم ترکیب اکثریت مجلس
کنونی را تشکیل میدهد. این مجلس را با مجلس اول که نام شماری
از نمایندگان آن را در زیر می آوریم مقایسه کنید تا ببینیم طی
30 سال فاجعه حکومت سلطنتی را چگونه دوباره بر ایران غالب
کردند و ایران را بر گرداندن به سال انقلاب 57.
مهدی
بازرگان
مصطفی چمران
یدالله سحابی
عزت الله سحابی
سید محمد
خاتمی
اعظم طالقانی
حسن یوسفی اشکوری
ابراهیم یزدی
احمد صدر حاج سید
جوادی
هاشم صباغیان
علی اکبر معین فر
مهدی کروبی
علی اکبر هاشمی
رفسنجانی
سید علی خامنه ای
حسن غفوری فرد
هادی غفاری
منوچهر
متکی
حسن آیت
احمد آذری قمی
حبیب الله عسگر اولادی |
