ایشان
ایستاده سقوط کرده است!

هیچ رسانه داخلی اجازه انتشار – حتی اشاره- به پیام های  نوروزی موسوی و کروبی نیافت، اما در عوض، صدا و سیمای جمهوری اسلامی توپخانه "همت و تلاش مضاعف" را از فردای سخنرانی مقام معظم در مشهد در بوق کرده است. ایشان، سال 89 را چنین نامیده است. همان سالی که موسوی آن را سال استقامت برای رسیدن به اهداف جنبش سبز و آرمان های اولیه انقلاب 57 و اصول مندرج آن در قانون اساسی نامیده است. علی خامنه ای درحالی از همت و تلاش مضاعف سخن گفت که نه تنها برای مردم معلوم نیست تلاش وهمت برای رسیدن به کدام مقصود؟، بلکه برای حرف های او دیگر نه مردم ارزش و اعتباری قائل اند و نه بخش وسیعی از بدنه و شاکله نظام، مگر مشتی بادمجان دورقاب چین که برای رسیدن به اهدافشان زیر عبای او فوت می کنند. او سقوط کرده است، گرچه هنوز به سبک دیکتاتورهای نظامی می ایستد و خطاب به نظامی های زیردستش فرمان صادر می کند. حتی کلام او دیگر کلام حوزه های دینی و مذهبی نیست و بیشتر شبیه صدام حسین و یا ژنرال ضیاء الحق پاکستانی است. عکس یادگاری که در وبسایت وی نیز به قامت انتشار یافته، عکس یک روحانی نیست. عکس یک ژنرال است با عبا. این سقوط، از حوادث مهم سال 88 است.

هنوز از پایان فتنه سخن می گوید. بعد از 10 ماه خونین در ایران. از ختم غائله سخن می گوید، درحالیکه از تشییع جنازه همسر آیت الله منتظری در شهر مذهبی قم نیز وحشت دارد. از به راه آمدن مردم و هوشیاری آنها می گوید، اما از چهارشنبه سوری ترسید. از 22 بهمن با افتخار یاد می کند، بی آنکه ماجرای اتوبوس هائی را که مردم شهرستان ها را به تهران آوردند تا میدان آزادی را پر کنند به روی خود بیآورد. از کشتی استوار نظام سخن می گوید، درحالیکه بقول کروبی، نظام در یک قایق خلاصه شده، چنان خلاصه که در جریان سفر نوروزی به مشهد نه تنها جرات نکرد به میان مردم و زّوار، بلکه برای ایراد سخنرانی نوروز چند ده نفر را برایش در گوشه سرپوشیده صحن امام رضا – یکی از رواق ها- جمع کردند تا یکبار دیگر از فریب خوردن مردم در  سال 88 و پایان فتنه خارجی بگوید. خدمه صحن امام رضا را پس از چندین و چند بار تفتیش بدنی و اطمینان از بلند نشدن و اعتراض نکردن به مجلس سخنرانی او بردند. نه تنها عکاس ها را تفتیش بدنی کامل در چند نوبت کردند، بلکه تمام دوربین های آنها را از چند ساعت پیش از سخنرانی ضبط و کنترل کرده و سپس به آنها باز گرداندند.

ایشان، چنین پا به گریز از روبرو شدن با مردم کوچه و بازار و در چنین انزوا و وحشتی برای سال 89 نام تعیین کرده و برای مردم نیز تکلیف روشن کرده است!

سال 88، درحالی به پایان رسید که موسوی به سنت دیکتاتور زده "ابلاغ نام سال جدید" خاتمه داد و سال 89 را سال استقامت اعلام کرد. به این ترتیب، سال 89 با دو پیام و دو نام آغاز شد. نامی که از دل جنبش اعتراضی مردم ایران بر آمد و نامی که مقابله کنندگان با مردم و عاملین و آمرین سرکوب خونین مردم در سال 88 برای خود انتخاب کردند و علی خامنه ای آن را اعلام کرد.