|
فساد اداری و حکومتی در کابل، ناتوانی در برپائی یک ارتش بومی،
نابودی همه نوع خدمات عمومی، در کارنامه دولت دست نشانده
حامدکرزای کم بود، اکنون زدوبند با طالبان برای شریک کردن آنها
در دولت نیز به آن افزوده می شود. او برای این زدوبند ژست
مخالفت با ناتو و عملیات نظامی امریکا را گرفته است. درحالیکه
همه در افغانستان میدانند کافی است یک روز ناتو و امریکا در
افغانستان نباشد تا طالبان از هر گوشه کابل سبز شده و از کرزای
جز نامی باقی نماند. او از بیم همین سرنوشت است که شتابان در
پی معامله با طالبان است و در جریان سفر یک روزه اوباما به
افغانستان نیز توانست او را برای این معامله قانع کند. (اینجا
را بخوانید)
سازمان مبارزه
با مواد مخدر و جنایات سازمان ملل در گزارشی در باره فساد در
افغانستان اعلام کرده است که در این کشور درسال 2009 مردم بیش
از 2 و نیم میلیارد دلار رشوه پرداخت کرده اند. براساس این
گزارش نقش پلیس و مقام های محلی در گسترش فساد چشم گیر است.
ارقام پیوند خورده با کشت خشخاش و تولید مواد مخدر در
افغانستان و صدور آن به سراسر جهان که بر سر راه خود تاریخی
ترین و گسترده ترین اعتیاد را در ایران بوجود آورده، در این
5ر2 میلیارد دلار رشوه خلاصه نمی شود. این رقم خرده ریز و
درواقع آبی است که هنگام شستن دست های آلوده به مواد مخدر از
آنها چکیده است.
آنها که کابل را
در دو دولت "کارمل" و دولت "آشتی ملی" دکتر نجیب الله را دیده
اند، نمی توانند چنین فسادی با این ابعاد را باور کنند.
حقیقت آنست که
در سالهای استقرار ارتش اتحاد شوروی وقت در افغانستان، جنگ در
این کشور، ابعادی چنین نداشت که در زمان اشغال افغانستان توسط
امریکا و ناتو جریان دارد. از جمله دلائل آن شکل گیری ارتشی
قدرتمند از خود افغان ها، در آن دوران بود. ارتشی مدرن و آموزش
دیده که در سراسر افغانستان مستقر شده بود. "ساراندوی" یا
شهربانی امنیت پایتخت و شهرهای بزرگ را دراختیار داشت و سازمان
امنیت داخلی آن بسیار کارآزموده شده بود. در این سازمان ها
بجای فساد و رشوه انضباط حاکم بود. مقامات دولتی حساب های
بانکی ویژه نداشتند و پول به خارج منتقل نمی کردند. سطح زندگی
آنها با سطح زندگی مردم تفاوت چندانی نداشت. نکته مهم دیگری که
تفاوت دو دوره را ترسیم می کند آنست که در آن دوران صنایع
اولیه – از جمله ساختمان سازی- در افغانستان برپا شده بود، گام
هائی به سمت مدرنیزه شدن کشاورزی برداشته شده بود. درحالیکه طی
20 سال گذشته آنچه بود ویران شد و آنچه جایگزین آن شد فساد و
رشوه و قاچاق مواد مخدر است. سرداران جنگ علیه دولت دمکراتیک
افغانستان و ارتش اتحاد شوروی که در پاکستان جمع بودند و طی 20
سال گذشته زمام امور را یا تحت نام طالبان و یا در دولت کرزای
برعهده داشته و دارند، این مدال ها را بر سینه دارند: فساد،
رشوه، مواد مخدر و بی اعتنائی به زندگی مردم.
همه آنها که
افغانستان دمکراتیک را دیده اند شهادت می دهند که مسکن سازی با
استفاده از تکنولوژی خانه سازی اتحاد شوروی وقت بسرعت در
افغانستان زلزله خیز جریان داشت، مدارس و شیوه نوین آموزش
درحال گسترش بود، دانشگاه کابل تبدیل به دانشگاهی مدرن شده
بود. همه اینها نابود شد. آنها که در 20 سال اخیر افغانستان را
اشغال کرده اند، دغدغه رفاه و استقلال این کشور را ندارند،
درحالیکه در دوران دولت دمکراتیک افغانستان و حضور ارتش شوروی
دراین کشور، وضع برعکس بود. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، چه
خوشمان بیآید و چه خوشمان نیآید، واقعیت اینست!
این واقعیت چنان
آشکار است که اخیرا سایت "جدید آنلاین" نیز گزارشی مصور از
خانه سازی در دولت دمکراتیک افغانستان را منتشر کرده است. این
گزارش تصویری را از
اینجا بینید! |
