دلیل اصلی جلوگیری از خروج خاتمی برای سفر به ژاپن، جلوگیری از تداعی جهانی وجود یک روحانی رقیب در

 برابر خامنه ای و با اندیشه هائی مخالف اندیشه های خامنه ای بود. آقای خاتمی ممنوع الخروج نشده بلکه به او ابلاغ شد که

 از ایران خارج نشود. دستور از طرف بیت خامنه ای بعنوان حکم حکومتی به اطلاع وزارت خارجه رسیده و این وزارتخانه آن را طی نامه ای به خاتمی ابلاغ کرد.

به همین دلیل، هیچ مسئولی در وزارت خارجه دهان نمی گشاید که منبع دستور تهیه چنین نامه چه کس و یا چه مقامی بوده است. همه از خود سلب مسئولیت می کنند. حتی وزیر خارجه.

خامنه ای کنفرانس خنده دار سلاح اتمی را از مدت ها پیش تدارک دیده و متن نامه ای را هم برای قرائت در این کنفرانس تهیه کرده بود. محتوای این نامه که در کنفرانس تهران خوانده شد، کاملا در تضاد با سخنانی بود که خاتمی می خواست در کنفرانس هیروشیما ایراد کند. بویژه که اشاراتی به اوضاع داخلی ایران نیز داشت. درصورت شرکت خاتمی در کنفرانس هیروشیما و انعکاس گسترده سخنان او در مطبوعات جهان، عملا کنفرانس تهران و پیام خامنه ای به آن حتی بصورت یک خبر کوچک هم منتشر نمی شد.

ضمنا رهبران و مقامات بلند پایه جهانی که خواه نا خواه سخنان ایراد شده در کنفرانس تهران را نیز دنبال می کردند، یکبار دیگر با دو روحانی که هر دو عمامه ای سیاه بر سر دارند روبرو می شدند.

یکی از آنها فردی متین، آرام، صلح جو و معقول و دیگری مستبد، جنگ طلب، دیکتاتور و دارای رفتاری جنون آمیز. این مقایسه، شامل حال جنبش سبز و حاکمیت کودتائی نیز می شد.

نکته مهم دیگر این که خاتمی متن سخنرانی خود را بصورت مکتوب دراختیار خامنه ای گذاشته بود

 و وی کاملا در جریان این متن بود.

پس از این بالا و پائین کردن ها و هزینه سنجی ها، سرانجام خامنه ای تصمیم گرفت از سفر خاتمی

جلوگیری کند، تا جهان بداند حرف آخر او در ایران می زند!