خانم "رخشان" در انزوائی باور نکردنی، 47 سال پیش در گوشه یکی از باغ های دماوند چشم بر جهانی که تا پایان عمر با او سر سازش نداشت فرو بست. از بی مروتی مردم روزگار خویش بسیار کشید. حتی در گوشه انزوائی که برای خویش، زیر سایه درخت های سر به آسمان سائیده گروه و چتر سفید و صورتی شکوفه های سیب و "آخ چی نبات" (زردآلوی درشت و به غایت شیرین) در دماوند فراهم ساخته بود. او نخستین دختر فارغ التحصیل مدرسه امریکائی ها در تهران بود. هنوز حکومت زنان را از زیر چادر بیرون نکشیده بود که او به میل و اراده خویش چادر از سر برگرفت. لباسی برای خود طراحی کرد که شباهت دارد به مانتوی اسلامی کنونی. آن را پوشید و کلاهی نیز بر سر گذاشت و از خانه به قصد مدرسه امریکائی ها بیرون آمد. جنجال ابتدا در خیابان و سپس از شهر برپا شد که عصمت و ناموس از پرده بیرون بر آمده است! زیر بار این فشارها و جنجال‌ها نرفت و در جشن پایان تحصیلی مدرسه امریکائی ها با همین لباس حاضر شد. نه تنها حاضر شد، بلکه به دو زبان انگلیسی و فارسی سخنرانی کرد و سپس سرود این مراسم را نیز با نواختن پیانو همراهی کرد. او پیش از قمر الملوک وزیری از حجاب بیرون آمد و هنوز روایتی قطعی وجود ندارد که او در این جسارت پیشگام بود و یا قره العین شاعر! بعدها در مدرسه آمریکایی‌ها که از آن فارغ‌التحصیل شده بود، زبان و ادبیات فارسی را تدریس کرد.

مدرسه "ام المدارس" را برای دختران در تهران تاسیس کرد که چیزی شبیه "کالج" و یا نوعی دبیرستان بود. روحانیون به حکومت فشار آوردند و سر انجام این مدرسه را به این دلیل که دانش آموزان آن با لباس ویژه ای که خانم رخشان بجای چادر باب کرده بود (مانتو و کلاه لبه دار) تعطیل کرد.