ايران

پيك

                         

دربزرگ راه ها، يكبار ديگر پوسترهای فتح كربلا و قدس را بالا برده اند

بی اعتنائی مردم به

اداهای جنگی درايران

قرار است در حمايت از نجف( درواقع، درحمايت از مقتدا صدر)

 درايران راهپيمائی ترتيب بدهند.

 

6 نتيجه سياست های جمهوری اسلامی در عراق:

نتايج اين بازی های سياسی در ايران، شايد ديرتر از آن نتايجی كه در عراق و به سود امريكا و ارتجاع اين كشور مشاهده می شود بدست آيد. درعراق، اين سايت تاكنون :1- موجب بازگشت و سازماندهی مجدد ارتش و سازمان امنيت عراق، 2- ايجاد بيم و هراس در دل مردم از چشم طمع جمهوری اسلامی به خاك اين كشور( تبليغات هميشگی صدام حسين) و سوق دادن ضديت ها با ايرانيان،3-  قبولاندن ضرورت حضور پرقدرت امريكا در عراق به كشورهای كوچك منطقه كه پيوسته از مداخله جوئی های سياسی، مذهبی و نظامی جمهوری اسلامی وحشت داشته و دارند.4- كاشتن هسته بی اعتمادی در قلب دولت كنونی عراق و هر دولت ديگری كه در عراق بر سر كار آيد.5- حقانيت بخشيدن به تجاوز عراق به ايران به بهانه پيشگيری از تجاوز جمهوری اسلامی به اين كشور.6- بی زمينه ساختن هر نوع ادعای مظلوميت ايران در تجاوزی كه ارتش صدام به توصيه امريكا وديگر قدرت های جهان سرمايه داری به ايران كرد. اينها دستآوردهای كوچكی نيست كه به يمن بی خردی و جاه طلبی حاكميت ايران از يكسو و برای گريز از بحران داخلی حاصل آمد.

 
 
 

بازی خطرناك تبليغ جنگی، يكبار ديگر در ايران آغاز شده است. اين بازی، اين بار در شرايط داخلی و خارجی بكلی متفاوت با ابتدای تجاوز ارتش صدام حسين به ايران آغاز شده است. آنها كه بازی را سازمان داده اند می دانند و يا حداقل اميدوارند ماجرا در حد بده بستان سياسی و يك نمايش تبليغاتی خاتمه يابد، اما نيروی مقابلی كه صدام را برداشته و خود در منطقه مستقر شده، احتمالا اجازه نخواهد داد اين بازی در همين حد سياسی باقی بماند، بلكه خواهد كوشيد از آن بهره برداری كامل كند.

مشوق و سازمانده اين بازی، كه می خواهد از آب گلوآلوه نجف ماهی قدرت و سركوب داخلی را بگيرد، يك راهپيمائی را در ارتباط با نجف تدارك ديده است و اين در حالی است كه بدون اين راهپيمائی هم متهم عملی در حوادث نجف است. هم امريكا و هم دولت جديد عراق مدارك و شواهد زنده ای در اين باره دراختيار دارند كه در زمان لازم يا بصورت برگ های برنده و برای امتياز گيری از جمهوری اسلامی از آن بهره خواهند گرفت و يا بی نياز از مذاكره پنهان، آن را رو خواهند كرد تا سير رويدادهای عراق به سمت ايران متمايل كنند.

دخالت هائی كه سپاه پاسداران و بيت رهبری و حزب الله ايران در حوادث نجف و عراق كرد، از همان قماش دخالت هائی بود كه در افغانستان كرد و طرفی هم نبست. درحاليكه می توانست بزرگترين موقعيت را در دولت دمكراتيك دكتر نجيب الله بدست آورد، رفت بدنبال مسلح كردن و پول رساندن به گروه های آدمخوار و آدم كشی كه بعدها به طالبان پيوستند!

در هفته های اخير و به بهانه جنگ نجف، حزب الله و سپاه تهران ادای دوران اوليه جنگ با عراق را در آورده و پوسترهای فتح قدس و كربلا را در بزرگ راه ها نصب كرده است. اين درحالی است كه خود می دانند در اولين فرصت ممكن، بر خلاف دوران اوليه جنگ با عراق، آن جبهه ای كه فرو خواهد ريخت " پشت جبهه" جمهوری اسلامی در شهرها و محلات است. آمار مربوط به آخرين نظرسنجی كه ديروز در پيك نت منتشر شد، سقوط آمار شركت كنندگان درانتخابات مجلس هفتم را كامل می كند.

سيد محمد علی ابطحی معاون پارلمانی رئيس جمهور در همين ارتباط، در وبلاگ خود می نويسد:

«امروز در خيابانهای مسيرم ديدم كه به طور منظم در بعضی بزرگراهها و خيابانها با گرافيك نسبتاً خوبی عكس قدس را گذاشته بودند. زير آن نوشته بودند، كربلا ما می آئيم و بعد اضافه كرده بودند كه در كربلا وضو می گيريم و در قدس نماز می خوانيم.
من كه معنای رفتن به كربلايی كه صدام سقوط كرده را نفهميدم. فقط می دانم يكسال و نيم قبل كه يك مقاله عليه صدام نوشته بودم و گفته بودم هر حكومتی در عراق باشد از صدام بهتر است، جناح محافظه كار كلی به من حمله كردند.

جنايات وحشتناك اين روزها در عراق و بخصوص نجف خيلی تلخ است. اما اين موج جديد رفتن به كربلا و وضو گرفتن در آنجا و اعزام به قدس فايده ای جز اينكه بهانه به دست آنهايی بدهد كه می خواهند كشور مان را نابود كنند، ندارد.

واقعاً جامعه سياسی ما آرامش لازم دارد. منافع ملی كشور ما از همه چيز مهم تر است. جريان استشهادی، دخالت در امور داخله عراق و رفتن به قدس، شعار هايی است كه زمان آن گذشته و كسانی كه آنرا احياء می كنند آسيب مستقيم و وحشتناكی به ملت بزرگ ايران روا می دارند.»

نتايج اين بازی های سياسی در ايران، شايد ديرتر از آن نتايجی كه در عراق و به سود امريكا و ارتجاع اين كشور مشاهده می شود بدست آيد.

در عراق، اين سايت تاكنون

1-  موجب بازگشت و سازماندهی مجدد ارتش و سازمان امنيت عراق،

2-  ايجاد بيم و هراس در دل مردم از چشم طمع جمهوری اسلامی به خاك اين كشور( تبليغات هميشگی صدام حسين) و سوق دادن ضديت ها با ايرانيان،

3-     قبولاندن ضرورت حضور پرقدرت امريكا در عراق به كشورهای كوچك منطقه كه پيوسته از مداخله جوئی های سياسی، مذهبی و نظامی جمهوری اسلامی وحشت داشته و دارند.

4-  كاشتن هسته بی اعتمادی در قلب دولت كنونی عراق و هر دولت ديگری كه در عراق بر سر كار آيد.

5-  حقانيت بخشيدن به تجاوز عراق به ايران به بهانه پيشگيری از تجاوز جمهوری اسلامی به اين كشور.

6-  بی زمينه ساختن هر نوع ادعای مظلوميت ايران در تجاوزی كه ارتش صدام به توصيه امريكا وديگر قدرت های جهان سرمايه داری به ايران كرد

اينها دستآوردهای كوچكی نيست كه به يمن بی خردی و جاه طلبی حاكميت ايران از يكسو و بی تدبيری برای گريز از بحران داخلی حاصل آمد.

  
 
                      بازگشت به صفحه اول
Internet
Explorer 5

 

ی