دراولين نشست سراسری زنان عضو جبهه‌ مشاركت، فاطمه راكعی، رييس كميسيون زنان جبهه مشاركت گفت:

ما نگرانيم مجلس هفتم، آنچه را كه در مجلس ششم در زمينه اصلاح و نظارت بر اجرای قوانين مربوط به زنان انجام داده است از بين ببرد. با توجه به تفاوت ديدگاه‌های سياسی مسوولان در جامعه، زنان بايد انتظارات خود را در قالب تشكل‌های غيردولتی پي‌گيری كنند و در تقويت اين نهادها بكوشند.

 فخرالسادات محتشمي‌پور، نايب رييس كميسيون زنان جبهه مشاركت گفت:

تصويب طرح سهميه‌بندی برای زنان در جبهه مشاركت، در روابط بيرونی، سبب افتخار حزب شده است، اما نبايد چنين مواردی فقط سبب وجهه خارجی حزب شود و در عمل زنان از مواهب اين سهميه و امتيازات مثبت بي‌بهره بمانند. تحقق سهميه سی درصدی يك خواست حداقلی است و زنان عضو جبهه مشاركت انتظار دارند حضور كيفی آنان نيز مورد توجه ويژه قرار گيرد.

الهه كولايی، نماينده سابق تهران در مجلس ششم گفت:

هر چند دستاوردهای مجلس ششم در تصويب قوانين به نفع زنان، مهم و چشمگير است، اما بايد دانست كه در كشور ما، بيشتر از آنكه قوانين در تثبيت نابرابري‌ها نقش داشته باشند، اجرای نامطلوب و بد آنها اين وضعيت را تثبيت كرده است. اينجاست كه بايد بر تقويت نهادهای مدنی با كاركرد نظارتی، تاكيد كرد.

نگاه مجلس هفتم به مساله زنان دور از واقعيت‌های جامعه است. كولايی در پايان سخنان خود از شيرين عبادی، برنده جايزه صلح نوبل در سال 2003 به خاطر مساعدت، ارتباط و كمك‌های بي‌دريغش به فراكسيون زنان مجلس ششم تشكر كرد.

 سيدمصطفی تاج‌زاده، عضو شورای مركزی جبهه مشاركت، بر ضرورت تداوم اصلاحات در چارچوب قانون اساسی موجود تاكيد كرد و گفت:

بزرگترين خطری كه جامعه ما را تهديد مي‌كند، دوری از سياست‌ورزی است كه زمينه تثبيت استبداد را فراهم مي‌كند.

تاج‌زاده در بخشی از سخنان خود سياست ديگری را كه به جای اصلاحات مي‌تواند مطرح باشد «استراتژی صبر و انتظار» ناميد و گفت: «اين سياست بر سكوت و عدم فعاليت جدی جريانات سياسی استوار است كه دو نمونه آن را مي‌توان در خودداری جبهه ملی از فعاليت سياسی از سال 42 تا زمان شكل‌گيری انقلاب و نيز مجمع روحانيون مبارز در اوايل دهه 70 مشاهده كرد.» 

اين سياست شايد بتواند زمينه برخورد و سركوب نيروهای سياسی را از بين ببرد، اما اين روش در وضعيت كنونی كشور حاصلی ندارد و جامعه را بار ديگر وارد سيكل «سكوت‌ -‌ انفجار» مي‌كند.