آنچه می خوانيد مصاحبه يكی از كارگردان سينما و تهيه كنندگان سريال های تلويزيون جمهوری اسلامی است كه عمدتا عليه خانه سينماست. در باره خانه سينما و مقدمه چينی برای انحلال و يا قبضه آن توسط جناح راست به اطلاعاتی كه درهمين شماره پيك نت منتشر شده رجوع كنيد.

ضياءالدين دری، كارگردان:

مدت زيادی است كه با خانه‌ی سينما ارتباط ندارم، فقط مي‌دانم در طول اين مدت برداشته نشده است.
 سالهای سال است كه در خانه سينما اختلاف هست و درست طرح نمي‌شود كه آدم بفهمد كی با كی اختلاف دارد.  در واقع ريشه آن برمي‌گردد به اينكه اين يك نهاد برخاسته از داخل صنف نيست و كسانی كه داخل سينمای اين مملكت فعاليت مي‌كردند و مي‌كنند هنوز به روح فعاليت صنفی نرسيده‌اند.
 از سويی، چون خانه‌ سينما از طريق وزارت ارشاد درست شد و در ابتدا، به صورت يك نوع اعانه بود، به نظر مي‌رسد آنقدر خود اعضای صنف نسبت به فعاليت‌های صنفی بي‌تفاوت بوده اند كه ارشاد دلش سوخته و مي‌خواهد اين طيف فرهيخته‌ هنرمند را يك جور دارای تشكل صنفی كند تا اينها ياد بگيرند چگونه خواسته‌های صنفي‌شان را مطالبه كنند!.

بنابراين چون اين موضوع از بالا به پايين بود هميشه منتی بر سر صنف بود و به عهده گرفتن مديريت‌های صنف هم از بيرون تحميل مي‌شود.  تنها به كسانی كه مسئوليت‌ها را بر عهده گرفتند نگاه كنيد.  يك نوع لابی پشت پرده را مي‌شود حس كرد. آن كسانی هم كه بايد رای دهند تا افراد به جايگاهشان برسند معمولا در مجمع عمومي‌ها نمي‌آيند و اين مجمع‌ها هميشه با كف اعضا تشكيل مي‌شود.  آن كف هم دوستانی هستند كه در آن لابي‌ها قرار دارند و اينها را به طريقی مي‌كشانند تا در روز انتخابات همان افراد، دوباره انتخاب شوند!.

آدم‌هايی هم كه رهبری صنف را در خانه سينما بر عهده مي‌گيرند حرف‌هايی را به نيابت از سوی صنف مي‌زنند در حاليكه اعضای صنف خيلي‌هايشان اين حرف‌ها را قبول ندارند و اهميت نمي‌دهند.

در خانه‌ی سينما، عده‌ای ژستی گرفتند كه انگار اينها بايد هميشه قيم باشند! افرادی كه هميشه استعداد پشت ميز نشينی دارند و از ميز و منشی و تلفن و اينجور چيزها خوششان مي‌آيد و برای گرفتن مسئوليت‌ها هميشه داوطلبند! بنابراين اگر كسانی انتظار دارند همانند عوض شدن رياست جمهوری، در اينجا نيز با عوض شدن برخی اعضا هيات مديره، اتفاقی بيافتد سخت در اشتباهند.

آنكه مي‌آيد در رأس خانه‌  سينما قرار مي‌گيرد تصميم دارد دو سال فيلم نسازد و آنكه مي‌رود، تصميم دارد فيلم بسازد. مي‌آيند تا از مناسبات صنفی استفاده كنند تا زمينه‌ كار بيشتری برای خودشان فراهم آورند.  اهداف، مشخص و تعريف شده نيست و به خاطر همين، نبايد انتظار داشت با جابجايی افراد اتفاقی بيفتد.

هر فردی كه به عنوان مدير خانه سينما منصوب شود خود به خود با يك نوع سردرگمی مواجه شده و بيشتر تبديل به يك آدم محافظه كار سياسی مي‌شود كه از اين پس كار مثبتی هم نمي‌تواند بكنند.
 من اينها را به عنوان درد گفتم اما به هر حال وجود خانه سينما بهتر از نبودنش است. هر نوع تجمعی كه بتواند نيروهای صنفی را در زير يك چتر را قرار دهد بايد آن را به فال نيك گرفت و بگوييم خوب است!.