محاكمه‌ صدام چند نكته جانبی داشت كه توجه را جلب مي‌كرد. صاحب قدرتمندترين ارتش منطقه و پيچيده‌ترين سلاح‌ها با آهنين‌ترين مشت، در قفس چوبی محاكمه مي‌شد و بالاخره روزی مي‌رسد كه هر مشت آهنی در دست مردم خرد خواهد شد.

صدام هروقت حرفی را نمي‌پسنديد، محترمانه‌ترين كاری كه مي‌كرد اين بود كه دستور اعدام صاحب حرف را مي‌داد و يا اگر اعتراض جمعی مي‌شنيد، فوری نتيجه‌اش گورهای دسته جمعی بود ولی ديروز در همان چند دقيقه ای كه صدايش را پخش كردند، مجبور شد به قاضی جوانش بگويد: من فضلك، يعنی لطفا.

گذری بر اخبار تلويزيونی شبكه‌های اختصاصی كشورهای عربی و نه شبكه‌های ماهواره‌ای جهانی عربي- در مورد اخبار محاكمه صدام خيلی با مزه بود. خيلی با ترس و لرز به اين خبر پوشش دادند. شايد به دليل آنكه مردم منتظر بودند بدانند رييس بعدی كه در اين قفس مي‌تواند جای بگيرد، كداميك از آنها هستند.

نحوه‌ پوشش خبری صدا و سيمای ما هم عجيب بود. تنها خبری كه روی آن تاكيد شد اين بود كه صدام گفت مسوول همه جنايات بوش است.

بوش جنايتكار است ولی صدام جنايتكارتر. لااقل برای مردم ايران كه صدها هزار شهيد را در جنگ تحميلی تقديم كرده‌اند و حتی همين امروز هم پيكر پاك صدها تن از آنها بعد از گذشت بيش از يك دهه از پايان جنگ تشييع مي‌شوند.

هنوز باورم نمی شود كه اين همان صدامی است كه وقتی قرار بود جنگ شهرها پايان يابد، مي‌گفت به شرطی كه آخرين موشك را بخ ايران شليك كنم.

 نه بابا، دنيا حساب و كتاب دارد. دير و زود دارد ولی سوخت و سوز هرگز.