جلائی پور

با اعتیاد چه باید کرد؟

سیمای جمهوری اسلامی

سیمای واقعی جامعه نیست

حميدرضا جلايي‌پور عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت:

جمهوري اسلامي مي‌توانست در برابر جهان دستاورد‌ي به نام دموكراسي را ارائه دهد، اما اگر انتخابات اخير را معيار قرار دهيم، مي‌بينيم كه هنوز انتخابات در ايران يك مساله است؛ آن هم نه براي ماركسيست‌ها و غيره، بلكه براي كساني كه پايه‌گذار انقلاب بودند، مثل هاشمي رفسنجاني.

وي در سخنان خود با ابراز تاسف از اين كه هيچ آمار رسمي در مورد اعتياد به عنوان مهم‌ترين مساله‌ جامعه ديده نمي‌شود گفت: در جامعه‌ ما يك و نيم ميليون معتاد حرفه‌اي و تا سه و نيم ميليون نفر مصرف‌كننده‌ مواد مخدر داريم و تا جايي كه من ارزيابي كردم اين آمار نسبت به جمعيت، در هيچ جاي جهان وجود ندارد؛ اين در حالي است كه انقلاب اسلامي ضداعتياد بوده و اساسا يكي از تم‌هايي كه انقلابيون به كار مي‌بردند، اين بود رژيم شاه مي‌خواهد جوان‌ها را فاسد كند.

ما شش كانال تلويزيوني داريم كه هيچ تمركزي بر مساله‌ اعتياد ندارند و اصلا راجع به علل هيچ بحثي مطرح نمي‌كنند، در حالي كه بايد بعد از مدتي مشخص شود كه علت موثر آن چيست و چه عاملي جامعه ي ما را روز به روز بيشتر به اين سو مي كشاند.

مي‌گويند كه يكي از علل، فقر است، اين در حالي است كه افغان‌ها از ما فقير‌ترند، اما آمار اعتياد در آنجا بالا نيست و اين مورد درباره‌ بسياري از كشورهاي آسياي ميانه كه از ما فقير‌تر هستند نيز وجود دارد.عامل ديگري كه مطرح مي‌شود ممنوعيت مشروبات الكلي است، درحالي كه مقايسه‌ با كشورهاي ديگر نشان مي‌دهد در مالزي مصرف مشروبات الكلي مانند زناست، اما اعتياد به اندازه‌ كشور ما نيست. عده‌اي ديگر دشمني ابرقدرت‌ها را عامل موثر مي‌دانند، در حالي كه بايد اين آمار فلسطين و يا كوبا بيشتر باشد. عامل عميق‌تري كه در ايران هست اما چندان موثر نيست، اين است كه مي‌گويند اعتياد در ايران بازار پيدا كرده، درحالي كه در بسياري از كشور‌هاي دنيا چنين است اما رشد فزاينده پيدا نكرده است.

عامل اصلي اين پديده تداوم شعار‌ها و سياست‌هاي آرمان‌گرايانه‌ غيرواقعي در كشور و مكانيزم باور به اين شعار‌ها از صدا و سيماست.

اين راهبرد‌هاي آرمان‌گرايانه‌ غيرواقعي و تبليغ آن از سوي شبكه‌ باورسازي صدا و سيما ، موجب مي‌شود كه بخشي از مردم مهاجرت به بيرون داشته باشند و بخشي مهاجرت به درون، يعني اعتياد.

در ابتدا به تدريج مطرح شد كه روسپي‌گري بد است و مظاهر آن هم بايد نابود شود و دولت ايران چنين كاري كرد، اما شاهديم كه خيابان‌هاي ايران در معرض زنان ويژه‌اي قرار گرفت.

حرام بودن مشروبات و نابود كردن تمام مظاهرش بود. اما امروز شاهد هستيم كه اين هم در جامعه وجود دارد.

چطور شد كه ما مي‌خواستيم اين موارد را ريشه‌كن كنيم اما درصدش الان بالاتر رفته است؟

جامعه‌ مدرن ايران صد سال است كه در معرض نوسازي است اما اين جامعه گرفتار دولت شعاري است و واكنش‌هايي در قبال آن از جمله قهر در انتخابات و يا جنبش اصلاحات، فرار به بيرون و يا فرار به درون انجام‌ مي‌دهد.