جعفر پناهی ساخت فيلم آفسايد را به پايان برد و آن را برای نمايش در جشنواره و سينماهای كشور آماده كرد.

آفسايد داستان ممنوعيت ورود زنان به استاديوم‌های ورزشی و بويژه مسابقات فوتبال است. گلشيری در آن ماه‌های آخر عمرش می‌گفت:

اينجا(ايران) پر از سوژه برای نوشتن است در حالی كه نويسندگان در كشورهای پيش رفته سوژه كم دارند. اينجا، هر روز هزارتا سوژه جلوی چشم ماست و پناهی پيش پا افتاده ترين سوژه‌ها را با هنرش می‌آميزد و اثری ماندنی خلق می‌كند.  آفسايد هم داستان رفتن چند دختر به استاديوم فوتبال است. پناهی درباره اين كه چطور چنين سوژه‌ای را برای فيلمش انتخاب كرده از ماجرای رفتن خودش به سر تمرين تيم ملی می‌گويد و اصرار دخترش كه؛ من هم بيايم. پدر فيلم ساز به دخترش می‌گويد كه ورودت ممنوع است. دختر اما هر جور شده می‌رود و از همه سدها و ممنوعيت‌ها هم بالاخره می‌گذرد. همان طور كه چندی پيش برخی از فعالان حقوق زنان گذشتند، گيرم كه يكی دو تا زخمی هم دادند، ولی رفتند. پس خيلی كارها شدنی است و احتياجی هم نيست به حرف‌های گنده و شعار‌های آنچنانی. نمی دانم آفسايد پناهی كه خيلی هم به موقع و در آستانه جام جهانی ساخته شده در سينماها نمايش داده خواهد شد يا نه. با اين همه اميدوارم كه اين اتفاق بيفتد و آفسايد بر پرده سينماهای كشور بتواند تماشاگران را به سينما و زنان را به استاديوم فوتبال برساند. فقط می‌ماند اين كه آقايان نيمه خالی ليوان را نبينند، يك نگاهی هم بيندازند به نيمه پر؛ اين كه حضور زنان در استاديوم‌های ورزشی لااقل می‌تواند هم دختران ايرانی را به رويای چندين ساله شان برساند و هم فضای استاديوم‌ها را آرام تر و كمی لطيف تر كند.( خلاصه شده و برگرفته از وبلاگ اكنون- شهرام رفیع زاده)