از حوادث دانشگاه نجف آباد گزارشی برای ما ارسال شده كه در ابتدا انتشار آن را چندان صلاح ندانستيم، اما پس از برخی اصلاحات در متن بر اين تصوريم كه عدم انتشار آن تغييری در واقعيت نمی دهد. اين واقعيت كه تشديد فشارهای فرهنگی و مذهبی و ارتجاعی به دانشجويان هيچ حاصلی جز انفجارهای كور نخواهد داشت. چنان كه دراين گزارش می‌خوانيد. اگر با مقابله خونين هم از اين نوع واكنش‌ها می‌شد جلوگيری كرد، پس از 16 آذر شاهنشاهی و يا 18 تير اسلامی برای هميشه جنبش‌های صنفی و سياسی دانشجوئی بايد برای هميشه خاموش می‌شد. گزارش دريافتی را با پوزش از ارسال كنندگان آن- بدليل تاخير درانتشار و برخی اصلاحات در جملات و اصطلاحات- می‌خوانيد:

امروز شنبه 23 مهر دانشگاه ما صحنه مبارزه و اعتراض دانشجويان بود.

امروز صبح كه ميخواستيم از درب هميشگی وارد دانشگاه بشويم، حراست جلوی ما را گرفت و گفت درب ورودی دختران و پسران جدا شده و بايد از درب ديگری وارد بشويم. در ضمن پسران ديگر اجازه ندارند پيراهن آستين كوتاه بپوشند. همه خيلی عصبانی شده بوديم. می‌خواستيم بگوئيم: حالا درب ورودی را جدا ميكنيد، توی راهروها كه بهم ميرسيم. يا سر كلاس كه اگرچه رديف‌هايمان جداست اما باز زير يك سقف هستيم.

 بهرحال وارد شديم و سر كلاس رفتيم.

ساعت 11 و نيم صبح دانشجويان دختر و پسر به تعداد زياد توی راهرو‌های دانشكده فنی يك، جمع شدند. همه يكصدا شعار ميدادند: حراست حيا كن، دانشگاه را رها كن. دانشجو را رها كن. دانشجويان كه خيلی خشمگين بودند شروع به شكستن در و پنجره كردند. نيروهای حراست كه وحشت زده شده بودند خود را كنار كشيده و مشغول شناسايی فعالين شد. رئيس حراست جلو آمد و به بچه‌ها گفت: خراب كنيد. بعدا هزينه اش را خودتان خواهيد پرداخت. اين حرف همه ما را  بيشتر عصبانی كرد. همه او را هو كردند و شروع به كندن چراغ مهتابی‌ها كردند. از آنجايی كه سقف‌های كاذب كار گذاشته شده همراه با اينكار سقف راهرو فرو ريخت. دانشجويان سطلهای آشغال را بلند كرده و بطرف نيروهای حراست پرتاب ميكردند. و شيشه‌های بزرگ را خرد ميكردند. كولرهای آبی از جا كنده شد و آب از همه جا سرازير شد. چيزی جلو دار بچه‌ها نبود. وقتی مدير مسئول آن بخش جلو آمد تا دانشجو‌ها را آرام كند، او را به عقب هل دادند. فقط صدای خرد شدن شيشه‌ها و شعار حراست حيا كن، دانشگاه را رها كن، بگوش ميرسيد.

دختران دانشجو بسيار فعال بودند و پسران و دختران همصدا شعار ميدادند و به سمت نيروهای حراست حمله ميكردند. برای برخی از دانشجويان كه در اعتراضات دانشجويی كوی دانشگاه در چند سال پيش شركت داشتند، اين صحنه‌ها آن صحنه‌ها را تداعی می‌كرد.

امروز دانشگاه تعطيل شد و بسرعت به سر و سامان دادن خرابی‌های وارد شده مشغول. حتما سراغ بر و بچه‌های فعال خواهند رفت. اما انصافا، آتش بيار معركه خودشان بودند. بالاخره اين همه فشار از يكجائی سرريز می‌كند. نمی كند؟