وال استريت ژورنال نوشت: دولت بوش اكنون دو سال است ديپلماسی اروپايی‌ها را نظاره كرد. درچند هفته اخير جهان نتيجه اين سياست را ديد. تهران مرحله اول فرايند غنی‌سازی اورانيوم را در سايت هسته‌يی‌اش در اصفهان آغاز كرد و پيشنهاد اروپاييان را برای ايجاد حمايت اقتصادی در برابر متوقف كردن بخش‌هايی از برنامه‌ هسته‌يی‌اش غيرقابل قبول خوانده و رد كرد.

شايد اكنون زمان آن رسيده كه استراتژی متفاوتی را امتحان كنيم، ما اينجا به اعمال تحريم اقتصادی از طريق شورای امنيت سازمان ملل اشاره نمی‌‌كنيم، زيرا چين و روسيه احتمالا با اين تحريم موافقت نمی‌‌كنند و حتی در صورت موافقت آنها، پس از چند ماه كشمكش، ايران ممكن است فكر كند كه می‌تواند در جهان نفت 60 دلاری از اين تحريم‌ جان سالم به در برد.

با كنار گذاشتن و نه حذف كامل گزينه  نظامی، ايران در مقابل فشارهای ديپلماتيك آسيب پذير است.

هنوز دولت بوش حمايت چندانی از گروه‌های دموكراسی طلب ايران نكرده است و تلاشی برای سازماندهی موانعی بر سر راه حضور ايران در جوامع بين‌المللی معتبر يا در وقايع فرهنگی و ورزشی به عمل نياورده است.