علی اشرف درويشيان، رُمان نويس شناخته شده ايران، از جمله نويسندگان بازديد كننده از نماشگاه كتاب و مطبوعات امسال بود. او در باره اين نمايشگاه گفت:

نمايشگاه كتاب و مطبوعات در اصل محلی است برای مبادله اخبار فرهنگی، تفسيرهای سياسی و مبادله اطلاعات مردم. بسياری از مردم مي‌آيند و فقط كتاب‌ها را نگاه مي‌كنند و كتاب نمي‌خرند، چون اگر يك صدم اين جمعيت كتاب مي‌خريدند، بايد تيراژها تا 50 هزار هم مي‌رسيد. البته، همين كه سالی 10 روز مردم مي‌آيند و در غرفه‌ها مي‌گردند و با اسم كتابی آشنا مي‌شوند، خودش برای تبليغ و ترويج كتاب خوب است.

متأسفانه امسال هم جمع آوری كتاب ها در نمايشگاه رايج بود. اين كارها از همان 25 سال پيش باعث شده كه كتاب اعتبارش را در نزد خواننده،‌ از دست بدهد.

اگر واقعاً مقامات دلشان برای كتاب مي‌سوزد و نگران هستند كه چرا جوانان ما كتاب نمي‌خوانند، اگر واقعاً نگرانند،‌ فكری بكنند و سانسور قبل از چاپ كتاب را بردارند. نويسنده خود بايد جوابگوی نوشته خودش باشد؛ نه كس ديگری.

درويشيان در باره سانسور نام و حضورش در نمايشگاه كتاب نيز گفت:

امروز در نمايشگاه، ناشر هر چقدر تلاش كرد كه حضور من را از بلندگو اعلام كند تا ديدار و گفتگوی مستقيم من با مردم ممكن شود نتوانست. گفتند بلندگو نداريم.، در حاليكه در طول روز اين بلندگو همه جور تبليغاتی پخش مي‌شود و كتاب‌های خودشان را تبليغ مي‌كرد.