|
همانگونه که
وعده داده بودیم، انتشار بخش هائی از یک تحقیق درباره مراحل و
مدارجی که احمدی نژاد در جمهوری اسلامی طی کرد را از این شماره
آغاز می کنیم. پیشتر مقدمه این تحقیق را – هفته گذشته- منتشر
کرده بودیم. امیدواریم آقای "امیر علوی" که این تحقیق را انجام
داده، آن را تا پایان دنبال کند و همچنان برای ما ارسال دارد
تا برای مطالعه خوانندگان پیک نت منتشر کنیم. آنچه را می
خوانید قسمت اول این تحقیق است که مربوط به تغییرات در کابینه
هاشمی رفسنجانی، شکل گیری استان اردبیل و آغاز استانداری احمدی
نژاد است. در همین بخش با مراحل حضور سیاسی معاون اول کنونی
احمدی نژاد، یعنی محمد رضا رحیمی و نفوذ سپاه در ارگان های
اجرائی کشور – وزارت کشور- و تلاش ریشه دار برای حذف غلامحسین
کرباسچی شهردار وقت تهران آشنا می شوید. سپاه با به وزارت
رسیدن "علی محمد بشارتی" ورود به کابینه ها و قوه مجریه را در
زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی آغاز کرد، که بخشی از آنچه
می خوانید مربوط به همین مسئله است.
اواخر سال 71 ، در دولت نخست هاشمی سیاستی جدید رقم می‌خورد و
تشكیل استان‌هایی تازه از جدایی شهرستان‌ها و بخش‌هایی از
استان‌های موجود كشور آغاز شد. این سیاست در مورد آذربایجان
شرقی به اجراء در آمد و با جدایی پاره‌ای از آن، استانی به نام
اردبیل پا به عرصه تقسیمات كشوری گذارد و بدین ترتیب ایران 25
استانی شد.
این موضوع در مهرماه 1371 به تصویب دولت رسیده و در 22/1/72 پس
از تعطیلات عید به تصویب مجلس هم رسید. با تصویب این لایحه در
مجلس، جشنی در اردبیل برپا شد و شاید جشنی دیگر نیز در نارمك
تهران. آنجا که احمدی نژاد زندگی می کرد.
در
این زمان علی عبدالعلی‌زاده استاندار آذربایجان شرقی بود و کم
کم باید خود را برای واگذاری بخشی از حوزه مدیریتش آماده می
کرد.
مصوبه یاد شده در 29/1/72 به تصویب شورای نگهبان رسید و برای
اجراء به دولت ابلاغ شد. ظاهراً به دلیل پیش رو بودن انتخابات
دوره ششم ریاست جمهوری اجرای قانون به تأخیر افتاد.
وزیر كشور دولت پنجم كه آقای عبداله نوری بود انتخابات را در
21/3/72 برگزار نمود و از بین چهار نامزد تأیید شده آقای هاشمی
با بیش از 5/10 میلیون رأی از كل آرای 8/16 میلیونی برنده شد و
برای بار دوم رئیس‌جمهور شد. رقبای وی كه آقایان توكلی، جاسبی
و طاهری بودند چندان رأیی نیآورند و فقط آقای توكلی با توجه به
رویكرد انتقادی‌اش بیش از چهار میلیون رأی آورد و در استان
كردستان از هاشمی نیز جلو می‌افتد. در این دولت حتی احمد خمینی
نیز از هاشمی حمایت كرد.
پس از برگزاری انتخابات استانداری اردبیل رسماً آغاز به كار
كرد و آقای عبدالعلی‌زاده سرپرستی آن را عهده‌دار شد. این
استان شامل شهرستان‌های اردبیل، خلخال، مشكین‌شهر، گرمی،
پارس‌آباد و بیله‌سوار است.
بیستم تیرماه انتخابات تأیید شده و اعتبارنامه ریاست جمهوری
هاشمی به تأیید و امضای شورای نگهبان رسید؛ سنتی كه بعدها
موضوعیت خود را از دست داد. دوازدهم مرداد ریاست جمهوری هاشمی
توسط آقای خامنه‌ای و در حضور وزراء، نمایندگان مجلس و رؤسای
قوا تنفیذ گشته و احمد خمینی حكم ریاست جمهوری را قرائت كرد و
روز بعد مراسم تحلیف به اجراء در آمد.
در تاریخ 17/5/72 هاشمی كابینه دوم خود را با 22 وزیر به مجلس
چهارم معرفی کرد كه در آن بین 16 نفر از وزرای پیشین حضور
داشته، یك نفر جابجا شده و 5 وزیر نیز تغییر کردند. البته یك
سال پیش محمد خاتمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی كناره‌گیری
كرده و علی لاریجانی به جای وی منصوب شده بود كه این بار نیز
در همان وزارتخانه باقی ماند. (یكی از معاونین لاریجانی در آن
دوره سردار ضرغامی بود كه بعداً نقش برجسته‌ای در سیما پیدا
كرد.) . پنج فرد جدید كه وارد كابینه شدند عبارت بودند از:
علی‌محمد بشارتی جهرمی به جای عبداله نوری برای وزارت كشور،
محمدرضا هاشمی گلپایگانی به جای مصطفی معین برای وزارت فرهنگ و
آموزش عالی، عباس احمد‌آخوندی (رئیس بنیاد مسكن انقلاب اسلامی)
به جای سراج‌الدین كازرونی برای وزارت مسكن و شهرسازی، علیرضا
مرندی به جای دکتر ایرج فاضل برای وزارت بهداشت و درمان و یحیی
آل‌اسحاق به جای عبدالحسین وهاجی برای وزارت بازرگانی؛ محمد
فروزنده به جای اکبر ترکان وارد وزارت دفاع شد و ترکان در این
کابینه به وزارت راه و ترابری رفت. نکته‌ی جالب در این بین
جایگزینی عبداله نوری و مصطفی معین است که چهار سال بعد در
دولت نخست محمد خاتمی هر دوی آنها دوباره به جای خود باز
گشتند. در كابینه معرفی‌شده به مجلس تنها محسن نوربخش رأی
نیآورد كه به بانك مركزی رفت و بعداً مرتضی محمدخان وزیر
اقتصاد شد. در این میان بویژه انتصاب بشارتی باعث مسرت و تبریك
بخش‌های مختلف سپاه شد.
نه بشارتی و نه هاشمی گلپایگانی هیچ یك قبلاً وزیر نبودند.
بشارتی كه متولد جهرم است و در سپاه و اطلاعات خدمت كرده و در
اولین دوره مجلس نیز نمایندگی جهرم را بر عهده داشته است، از
خرداد 63 قائم‌مقام وزیر امور خارجه بود و اینك شاید بنا بر
توصیه‌هایی جایگزین عبداله نوری شد.
هاشمی گلپایگانی نیز كه متولد خانواده‌ای دینی و برجسته در نجف
بوده و از آمریكا دكترا گرفته و در دانشگاه پلی‌تكنیك تدریس
می‌كرد ، از بدو تأسیس دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، در
آنجا اشتغال داشت. این دو وزیر پس از پایان دولت هاشمی برای
همیشه صحنه علنی سیاست را ترك كرده و به سایه رفتند. جالب است
كه این دو وزیر با آرای بالایی به وزارتخانه‌های ذیربط رفته
بودند: بشارتی با 225 موافق و 14 مخالف و هاشمی گلپایگانی با
220 موافق و 12 مخالف. بشارتی از نظر تعداد آرای موافق در رتبه
ششم و گلپایگانی در رده نهم قرار گرفتند. در صورتی كه علی اکبر
ولایتی رده دوازدهم را كسب کرده بود.
نوری در 30 مرداد با وزارت كشور خداحافظی كرد و بشارتی به
وزارتخانه معرفی شد و یك روز بعد معارفه هاشمی گلپایگانی و
تودیع معین نیز صورت گرفت. هر دوی این وزراء تغییرات گسترده‌ای
در دولت جدید كه ادامه همان دولت پیشین بود انجام دادند.
بشارتی در استانداری‌ها، فرمانداری‌ها، شهرداری‌ها، بخشداری‌ها
و معاونین آنها و نیز در داخل وزارتخانه تغییرات گسترده‌ای
انجام داد (تلاش وی برای تغییر غلامحسین كرباسچی شهردار تهران
ناكام ماند و ظاهراً به دلیل حساسیت‌های موجود تغییرات
استانداری‌ها را عمدتاً بر معاونت‌های آنها متمركز كرد) و
گلپایگانی نیز در رؤسای دانشگاه‌ها دست به تحول زد. بشارتی در
گام نخست علیرضا تابش را به سمت معاونت سیاسی خود گمارد و
گلپایگانی دكتر شجاعی‌فرد را به معاونت پارلمانی وزارتخانه
منصوب كرد كه مورد تبریك روزنامه‌ای بشارتی در اواخر شهریور
نیز قرار گرفت. در این سال كه بحث تهاجم فرهنگی داغ بود، با
تشكیل معاونتی به نام معاونت فرهنگی و امور مجلس در وزارت
فرهنگ و آموزش عالی، دكتر شجاعی‌فرد در آنجا قرار گرفت (این
انتصاب نیز توسط بشارتی رسماً تبریك گفته شد). (از استانداران
بشارتی که در آینده‌ای نه چندان دور پرآوازه شدند می‌توان به
محمدرضا رحیمی در کردستان و علینقی (بعدها سید محمد) جهرمی
استاندار فارس اشاره کرد كه در آینده از یاران خاص محمود شدند
و البته جهرمی كه پیش از بشارتی استاندار بود و شاید خود را
كمتر از محمود نمی‌دانست، راهش نیمه‌تمام ماند.
-----
بخش معرفی این تحقیق که هفته گذشته در پیک نت منتشر شد را می
توانید از
اینجا بخوانید.
پیک نت 3 بهمن |
