|
قالب سازان،
تراشکاران،
اسپاک کاران،
ریخته گران،
همچنین جوش آرگون،
جوش برق،
نورد،
پرس کاران،
و.............
درسالهایی نه چندان دور و در شرایط رونق نسبی تولید و
صنعت،
بخشهایی از صنعت گران
و
از اجزاء لاینفک تولید و قطعه سازی محسوب می شدند و
از جمله صنعت قالب سازی همواره یکی از ارکان مهم در فرآیند
تولید در تمامی جهان محسوب می شود. تاآنجا که قالب سازی و
تراشکاری را مادر صنعت می نامند. این بخش از صنعت در ایران نیز
قدمت دیرینه دارد و تقریبا به قبل از شکل گیری سرمایه داری در
ایران و به زمان مهاجرت کارگران ایرانی به باکو و روسیه قبل از
انقلاب مشروطیت باز می گردد. ارامنه مهاجر از جمله اولین طلایه
داران صنعت قالب سازی و تراشکاری بودند. با گسترش تولید در
نیمه دوم قرن بیستم ، تا سالهای 90 میلادی ایران دارای هزاران
صنعتگر ماهر و تعیین کننده در سراسر کشور بود. قطعه سازان با
تکیه بر این بخش عظیم از صنعتگران نیازمندیهای جامعه، از جمله
لوازم یدکی ماشین آلات متنوع را تولید میکردند. درسالهای اخیر
و با تعطیلی و ورشکستگی صنعت در ایران و بویژه با واردات بی
رویه ومافیایی، هزاران صنعتگر ماهر که دستاورد بیش از دویست
سال جامعه کارگری ایران بودند از زمره اقشار کارگری و صنعتی
ایران اند که به بیرون از عرصه
کار و تولید پرتاب شده اند و در بیکاری وبدبختی دست و پا
میزنند. درصدی نیز مهاجرت کرده و در خدمت تولید کشورهای خارجی
قرار گرفته اند. اکنون بیش از 60% کارگاه های صنعتگری کاملا
تعطیل و مابقی در بیکاری وسردرگمی بسر می برند. درهریک از این
کارگاه ها تعدادی کارگر که با آرزوی استادکاری جذب شده بودند
اخراج و به خیل بیکاران پیوسته اند. امروزه هیچ قطعه یا کالایی
نیست که از خارج از کشور وارد نشود. زمانی پیچیده ترین کالاها
و قطعات بدست این گروه از صنعت کاران در داخل کشور ساخته می
شد، اما امروز از تسبیح و سجاده و گیرهسر و زیپ دامن و شلوار و
نعل اسب تاهر آنچه که هست باقیمت های غیرقابل رقابت وارد می
شود. درصورتیکه تا قبل از این تمامی تولید کنندگان از بزرگ و
کوچک بخش قابل توجهی از نیازهای خود را توسط صنعتگران داخلی
تامین می کردند.
مطالب مربوط به آشنایی با مراحل نابودی تولید در ج.ا را در
لینکهای زیر ببینید:
پــــرند ــ ویتانا ـ
نوافرم
ـ
پارسیلون
پیک نت
16 بهمن |
