|
احمدی نژاد و علم
از
احمدی نژاد زیاد شنیده شده است كه خود را استاد دانشگاه، نخبه
و كارشناس خوانده است. در این نوشتار در پی ارزیابی پیشینه
علمی و سواد دانشگاهی احمدی نژاد هستیم.
د دوران ابتدایی
طبق اطلاعات موجود كه عمدتاً توسط خود احمدینژاد منتشر شده
است، وی دوران تحصیل خود را تا پایان دبیرستان (متوسطه) در
مدرسه‌های
تهران از جمله مدرسه سعدی و مدرسه دانشمند پشت سرگذاشت كه
بایستی در منطقه نارمك تهران واقع باشند. متأسفانه از این
دوران چیز زیادی انتشار نیافته و هیچ كدام از معلمین و
همكلاسیهای احمدی نژاد چیزی در باره وی و وضعیت تحصیلیش نگفته‌اند.
خود ایشان نیز در زندگینامه‌اش
به صورت خیلی سریع از این دوره گذشته است. با عنایت به منش
احمدی نژاد، میتوان نتیجه گرفت كه وی دانش‌آموز
برجسته‌ای
نبوده و بسیار معمولی بوده است كه اگر غیر از این می بود و وی
شاگرد اول شده یا جوایز خاصی را می برد حتماً از پرداختن به
آنها دریغ نمی كرد. البته وی اعلام داشته است كه: «با وجود آن
كه بسیار بازیگوش و پرجنب و جوش بودم اما از درس و مدرسه هم
غافل نبودم و دانش‌آموز
ممتاز محسوب میشدم. از همان دوران بود كه به معلمی علاقمند شدم
و گاه و بیگاه برای دوستانی كه تقاضای كمك داشتند در خانه یا
مسجد كلاس‌های
تقویتی برگزار میكردم.»
طبق نوشته خودش، احمدی نژاد زندگی در تهران را از پامنار در
منطقه 12 تهران آغاز كرد. لیكن با توجه به درس خواندن وی در
نارمك، اصولاً به محله نارمك در منطقه 8 شهرداری تغییر مكان
داده و سپس تا نقل مكان به پاستور در آنجا سكونت داشته است.
طبق اعلام، مدرسه ابتدایی وی مدرسه سعدی در خیابان آیت بوده
است كه از سال 1342 تا 1348 در آنجا حضور داشته است. معلم كلاس
اول وی خانمی به نام نجمه قلیپور بوده است كه پس از 44 سال
پیدا شده و مورد تقدیر احمدی نژاد قرار میگیرد. جالب است كه او
هم متولد سمنان و هم‌استانی
احمدی نژاد بوده است.
خانم قلیپور در مصاحبه‌ای
كه پس از یافتن احمدی نژاد و معرفی به عنوان معلم نمونه انجام
داده است، بیان كرده است كه همكارش خانم خانلری كه معلم احمدی
نژاد در كلاس‌های
بالاتر بوده احمدی نژاد رئیس‌جمهور
را به یاد وی آورده است. خانم قلیپور تنها چیزی كه از احمدی
نژاد به خاطر داشته است احتمال شیطنت ایشان در سر كلاس است.
البته وی با توجه به طی مدارج سیاسی و علمی توسط احمدی نژاد
احتمال میدهد كه درسخوان نیز بوده است. متأسفانه از خانم
خانلری كسی خبری نمیگیرد و شاید وی اطلاعات بیشتری در مورد
احمدی نژاد داشته باشد چرا كه ظاهراً احمدی نژاد را بهتر یادش
بوده است. خود احمدی نژاد مینویسد كه: «پدرم همیشه روزنامه می
خرید. كلاس اول بودم كه با كمك بزرگترها خبر تصویب
كاپیتولاسیون را در روزنامه خواندم. اگرچه آن روز معنی آن را
نمی فهمیدم اما از اعتراض‌هایی
كه در حوزه‌های
علمیه به رهبری حضرت امام به آن شد و از برخورد شدید و خشنی كه
شاه با معترضین داشت پی بردم كه شاه میخواهد برگ دیگری از
تحقیر مردم كشور در برابر بیگانگان را به كارنامه خود
بیافزاید. همان سال‌ها
بود كه در پانزدهم خرداد، شاه یاران امام (رحمه ا... علیه) را
به خاك و خون كشید. آن روزها امام تازه از زندان آزاد شده بود.
صحبت‌های
امام را در آن ایام هیچ گاه فراموش نمیكنم،
در صحبت‌هایش
چیزی نهفته بود كه همه را شیفته خود میكرد. ایمان به خدا در
كلام او موج میزد و مردم را به اسلام حقیقی دعوت میكرد. پیامش
دعوت به توحید بود و عدالت و رفع ظلم و فتنه از جهان. شجاع
بود، با صلابت سخن میگفت، كلامش ساده و صادقانه بود، رهنمودهای
امام بر دل‌های
مردم مینشست و به عمق جان‌ها
رسوخ میكرد. همین ویژگیها بود كه او را محبوب قلوب ملت از پیر
و جوان و البته مغضوب رژیم شاه و اربابان آمریكائی اش كرده بود.
اما جالب اینجاست كه حتی دشمنان او نیز برای او احترام خاصی
قایل بودند.» بنابراین، احمدی نژاد شیطون بسیار باهوش و دارای
حافظه قوی بوده، هم روزنامه میخوانده و هم دارای تحلیل سیاسی و
دینی بوده است و چنین هوش و حافظه‌ای
را ظاهراً فقط ابن‌سینا
داشته است. تنها مشخص نیست كه چرا معلمین و مدیران مدرسه وی
این نبوغ را كشف نكرده‌اند.
دوران دبیرستان
دوره متوسطه احمدی نژاد در دبیرستان دانشمند سپری میشود كه باز
در خیابان شهید آیت (چهارراه تلفنخانه، خیابان شهید دین‌محمدی)
واقع است. متأسفانه از آموزگاران این مقطع احمدی نژاد كسی
رسانه‌ای
نشده و احمدی نژاد هم دبیری را به خاطر نیاورده كه نام ببرد و
بعداً پیدا شده به عنوان دبیر نمونه معرفی شود. تنها یكی از
دوستان و همكلاسیهای برادر بزرگ‌تر
احمدی نژاد (داود احمدی نژاد) به نام
مهدی صحرانورد خاطراتی كوتاه از احمدی نژاد گفته كه
رسانه‌ای
شده است. طبق اظهارات، آقای صحرانورد احمدی نژاد و خانواده اش را
می شناخته و پدرا‌نشان
با هم دوست بوده‌اند.
وی گفته است كه در پاركی در همان محله احمدی نژاد با دوستش
آقای احمدی نژاد، فتوحی دوستی دیگر سه‌تایی
درس می خوانده‌اند.
بنا به اظهار نامبرده، احمدی نژاد چند دانشگاه پذیرفته شده ولی
علم و صنعت را انتخاب كرده ولی احمدی نژاد دوم به دانشگاه
امیركبیر رفته است. متأسفانه از احمدی نژاد فتوحی هم خبری نیست
و به نظر نمیرسد كه فراتر از كارشناسی رفته باشد. با توجه به
این كه دانشگاه پلی تكنیك (امیركبیر) بهتر از علم و صنعت
میباشد، احتمالاً احمدی نژاد دوم باهوش‌تر
بوده ولی چون وصل به جایی نبوده است، نتوانسته مدارج ترقی را
تا استادی دانشگاه طی كند.
احمدی نژاد در باره دوران دبیرستان مینویسد: «در چنین شرایطی
دیگر پتك و سندان پدر كفاف مخارج خانواده را نمیداد و من مجبور
شدم برای كمك به خانواده و تأمین خرج تحصیل در كارگاه یكی از
همسایه‌ها
مشغول به كار شوم و كانال كولر پرس بزنم. ... سال آخر دبیرستان
با چند كتاب تست و تلاش شبانه‌روزی
مانند همه كنكوریها و البته بی نصیب از كلاس‌های
تقویتی كنكور خود را برای این آزمون آماده كردم. قرار داشتن در
بحبوحه جریان انقلاب و فعالیت‌های
مبارزاتی پراكنده علیه رژیم شاه باعث نشده بود كه دچار ضعف
تحصیلی شوم و با تلاش مضاعف سعی میكردم تا در كنار فعالیت‌های
اجتماعی و انقلابی آمادگی علمی خود را نیز همواره در حد مطلوب
نگه دارم. صبح روز امتحان كنكور مطمئن بودم كه رتبه‌ام
تك‌رقمی
خواهد بود اما تقدیر چنان رقم خورد كه در جلسه امتحان دچار
خونریزی بینی شوم. با این حال رتبه 132 ریاضی هم رضایت‌بخش
بود و من توانستم در رشته مورد علاقه‌ام
ــ‌مهندسی
عمران‌ــ
در دانشگاه علم و صنعت سه سال قبل از پیروزی انقلاب پذیرفته
شوم.»
آقای صحرانورد بیان داشته كه احمدی نژاد در چند دانشگاه
پذیرفته شده بود و خود وی میگوید كه با وجود خون‌دماغ
شدن، رتبه 132 آورده است. طبق منابع، كنكور عمومی دانشگاه‌ها
(یا كنكور سراسری) از سال 1348 آغاز شد كه در این سال 47773
نفر شركت‌كننده
وجود داشته است. شش سال بعد تعداد شركت‌كنندگان
باید بسیار بیشتر و شاید حدود 60 هزار میشده است كه در این
صورت، احمدی نژاد بسیار باهوش بوده كه رتبه 132 آورده است.
نوشته وی نیز در صدد القای همین مطلب است كه در صورت مناسب
بودن شرایط حتی رتبه‌ای
تك‌رقمی
نیز می آورده است.
وورود به دانشگاه
ظاهراً كنكور (یا مسابقه) از آغاز راه‌اندازی
دانشگاه‌ها
در كشور وجود داشته ولی تا دهه 40، هر دانشگاهی جداگانه پذیرش
دانشجو را انجام میداده است. با افزایش تعداد دانشگاه‌ها،
و تأسیس وزارت علوم، مركز آزمون‌شناسی
در سال 1347 راه‌اندازی
شده و نخستین كنكور سراسری را در سال 1348 برگزار نمود كه در
آن 12 دانشگاه با 30 رشته تحصیلی وجود داشت كه داوطلبان
میتوانستند از این میان 10 رشته را انتخاب كنند. در سال
1354سازمان سنجش آموزش كشور تشكیل شد و كنكور جایگاه سازمان‌یافته‌تری
به خود گرفت.
شركت احمدی نژاد در كنكور مربوط به سال ششم متوسطه و در سال
1354 بوده است. متأسفانه آماری از تعداد شركت‌كنندگان
در این سال و وضعیت برگزاری آزمون وجود ندارد. ولی اطلاعات
پراكنده حكایت از آن دارد كه كنكور به صورت نیمه‌متمركز
بوده و بعداً متمركز شده است. بنابراین، به نظر میرسد كه
كنكوری كه احمدی نژاد شركت كرده مختص دانشكده علم و صنعت بوده
است و البته امكان شركت در آزمون ورودی دیگر دانشگاه‌ها
نیز وجود داشته است. این كه آیا احمدی نژاد فقط در همین
دانشگاه آزمون داده یا در جاهایی دیگر نیز شركت كرده مشخص نمی
باشد. در هر صورت، به احتمال قریب به یقین، اگر رتبه اعلام‌شده
توسط احمدی نژاد راست باشد، در بین شركت‌كنندگانِ
در آزمون همین دانشكده بوده است. احتمال دیگر نیز آن است كه
رتبه 132 از اساس دروغ باشد. پیش از ادامه بهتر است نظری به
پیشینه دانشگاه علم و صنعت بیاندازیم.
در
سال 1308 شمسی مدرسه‌ای
با عنوان مدرسه صنعتی دولتی در خیابان 30 تیر (قوام‌السلطنه
سابق) تأسیس شد كه سپس به «هنرسرای عالی» تغییر نام یافت. این
هنرسرا در سال 1336 با تغییراتی به محل دانشگاه صنعتی امیركبیر
(پلی تكنیك سابق) انتقال یافت و با نام «هنرسرای عالی فنی»
(موسوم به انستیتو تكنولوژی تهران) فعالیت خود را تا مقطع فوق‌لیسانس
مهندسی ادامه داد. از سال 1341 یعنی پیش از مدرسه رفتن احمدی
نژاد در نارمك تهران، هنرسرای فوق به مكان جدیدی در نارمك (محل
كنونی دانشگاه علم و صنعت ایران) منتقل شد و 10 سال بعد یعنی
در 16 سالگی احمدی نژاد و حضور وی در سال چهارم متوسطه به
«دانشكده علم و صنعت ایران» تغییر نام داد. بنابراین، احمدی
نژاد وارد جایی به نام دانشكده شد كه البته دو سال پیش به سطح
دانشكده ارتقاء یافته بود. با عنایت به محدودیت رشته‌ها
در یك دانشكده و همچنین نوپایی تبدیل آن به دانشكده، به نظر
نمی رسد كه تعداد متقاضیان ورودی آن چندان زیاد بوده باشد. در
چنین دانشكده‌ای
اصولاً فقط تعدادی رشته فنی وجود داشته كه حتماً از شاخه ریاضی
و فیزیك متوسطه دانشجو می پذیرفته و دیگر این كه مطمئناً تمامی
رشته‌های
ریاضی را نیز دارا نبوده است. و این همان نكته‌ای
است كه احمدی نژاد از اشاره به آن پرهیز میكند تا رتبه خویش را
برجسته كرده خود را به عنوان یك دانش‌آموز
بسیار باهوش جا بزند.
در
سال 1357 و در سومین سال حضور احمدی نژاد بود كه دانشكده
یادشده تبدیل به دانشگاه علم و صنعت ایران شد. این دانشگاه در
حال حاضر دارای 14 دانشكده است كه دارای رشته‌ها
و مقاطع تحصیلی متعددی هستند. در سال 1320 كه این دانشگاه با
نام هنرسرای عالی فعالیت داشت، دارای 5 رشته برق، شیمی،
معماری، رنگرزی
صنعتی و ماشین‌سازی
بود. به تدریج رشته‌ها
(گروه‌های
آموزشی) بیشتر شده و با تبدیل دانشكده به دانشگاه، دانشكده‌ها
شكل گرفتند. چنانچه رشته‌های
تأسیس‌شده
پس از انقلاب را كه شامل رشته‌های
دانشكده‌های
مهندسی خودرو، مهندسی راه‌آهن،
مهندسی كامپیوتر و مهندسی پیشرفت را كنار بگذاریم، در زمان
ورود احمدی نژاد به دانشكده، رشته‌های
علوم پایه (ریاضی، فیزیك و شیمی)، برق، رنگرزی صنعتی، ماشین‌سازی،
عمران، معماری، مكانیك و ریخته‌گری
دایر بوده است كه البته شاید اسامی متفاوتی داشته‌اند.
بنابراین، در هنگام ورود احمدی نژاد، تعداد رشته‌های
دانشكده علم و صنعت كمابیش 10 رشته بوده است. اینك اگر برای هر
كدام از این رشته‌ها
30 نفر ورودی در سال 1354 در نظر بگیریم، تعداد هم‌ورودیهای
احمدی نژاد حداكثر 300 نفر بوده است و رتبه 132 در بین پذیرفته‌شدگان
(اگر كه تعدادی انصراف نداده و دانشگاه دیگری نرفته باشند)
چندان قابل توجه نیست.
نكته آخر این است كه در سال 1354 در شهر تهران، دانشگاه‌های
تهران، شریف (آریامهر)، شهید بهشتی (ملی)، امیركبیر (پلی
تكنیك) و تربیت معلم علاوه بر احتمالاً دانشكده‌ها
و مؤسسات دیگری، دانشجو می پذیرفته‌اند.
با وجود این دانشگاه‌ها،
دانشكده علم و صنعت اصولاً درجه چندم به حساب میآمده و
بنابراین، متقاضیان آن، هم كمتر و هم ضعیف‌تر
بوده‌اند.
این موضوع نیز میتواند مؤید این نتیجه‌گیری
باشد كه رتبه 132 احمدی نژاد در سال 1354، چندان رتبه خوبی
نبوده است. دستیابی به قطعیت در این زمینه نیازمند اظهار نظر
افرادی است كه در آن دوره وارد دانشگاه علم و صنعت یا دانشگاه‌های
دیگر تهران شده‌اند
یا اطلاعاتی در مورد کم و کیف کنکور در آن سال دارند. اینك به
دوره دانشجویی احمدی نژاد میرسیم.
دوران دانشگاه- كارشناسی
احمدی نژاد در سال 1354 وارد دانشكده علم و صنعت ایران شد.
دقیقاً نمیتوان فهرست كاملی از اساتید آن هنگام رشته عمران
ارایه داد ولی افراد زیر احتمالاً از اساتید گروه و احمدی نژاد
بوده‌اند.
یكم، عباس افشار كه ظاهراً باید بعداً نخستین رئیس دانشكده
عمران در هنگام تبدیل دانشكده علم و صنعت به دانشگاه بوده
باشد؛ البته اگر سوابق دكتر بهبهانی اجازه بدهد چرا كه طبق
سوابق خود، از سال 57 تا 77 رئیس دانشكده بوده است. دكتر افشار
با عنایت به تحصیل در دیویس كالیفرنیا و سوابقش، بایستی جزو
اساتید برتر گروه بوده باشد و احتمالاً به خاطر وجهه مثبت خود
در دوره انقلاب فرهنگی مورد تصفیه قرار نگرفته است. دوم، حمید
بهبهانی یار دیرین احمدی نژاد كه آشنایی بیشتری با وی پیدا
خواهیم كرد. سوم، ابراهیم ثنایی كه دانش‌آموخته
فرانسه است و اصولاً نباید خیلی وزنی در گروه داشته باشد.
چهارم، علی كاوه كه به نظر میرسد برترین استاد این رشته بوده و
پیش از ورود احمدی نژاد به دانشگاه، در آنجا حضور یافته است.
ایشان با توجه به دانش قوی، احتمالاً با دكتر افشار روابط خوبی
داشته باشد. پنجم، جلیل شاهی كه وی نیز با عنایت به سابقه
درخشان باید جزو اساتید برتر و احتمالاً هم‌سطح
دكتر كاوه باشد. به نظر میرسد كه از اساتید اولیه دروس تخصصی
احمدی نژاد همین پنج نفر در حال حاضر در دانشگاه حضور دارند.
متأسفانه هیچ یك از این اساتید (البته غیر از بهبهانی) صحبتی
در مورد هوش و استعداد احمدی نژاد نداشته است.
با
توجه به این كه از همكلاسی ها و اساتید دوران كارشناسی احمدی
نژاد، كسی سخنی در باب وضعیت علمی وی به میان نیاورده است،
دستیابی به قطعیت در مورد وضعیت تحصیلی ایشان دشوار است ولی
شواهدی در باره این دوران وجود دارد و میتوان گمانه‌هایی
نزدیك به واقعیت ارایه كرد. از هم‌دانشگاهی
های وی آقایان رضا علوی، باقر علایی و امیر میانجی مطالبی
افشاء کرده‌اند
که دو نفر اول عمدتاً در باب رفتار وی در انجمن اسلامی
دانشجویان گفته‌اند
و نفر سوم در مورد مقطع دکتری. با این حال، هیچ کدام در مورد
رشته و وضعیت علمی خود چیزی نگفته‌اند
و در منابع کتابخانه‌ای
دانشگاه اثری از هیچ کدام نیست. برداشتی که از گفته‌های
دو نفر اول میتوان
کرد این است که احمدی نژاد در سال‌های
57 و 58 شدیداً درگیر فعالیت‌های
سیاسی همراه با بچه‌های
انجمن (محصولی، ثمره هاشمی، علی‌احمدی
و دیگران) بوده است. در این میان نوشته‌های
آقای رضا علوی جالب‌تر
است و امید که با معرفی بیشتر خود، سلسله نوشتار خود را ادامه
دهد. اینک برگردیم به موضوع.
اولین واقعیت این است كه احمدی نژاد در سال 1354 وارد مهندسی
عمران شد و چنانچه درسخوان میبود بایستی در سال 1358 كارشناسی
خود را به پایان میرساند. لیكن دوره كارشناسی وی در سال 1365
به پایان رسیده است كه به بیانی دیگر 11 سال طول كشیده است.
3-4 سال از این فاصله را میتوان برای رویداد انقلاب فرهنگی و
حضور نامبرده در سمت‌های
استانی در آذربایجان غربی، در نظر گرفت كه آغازگر آن نیز خود
احمدی نژاد بوده است ولی باز هم 7-8 سال میماند. سندی كه از
دوره كارشناسی احمدی نژاد وجود دارد یكی مربوط به مرحله نخست
كارشناسی وی (1354-1359) است كه وی را عضو تیم فوتبال دانشكده
معرفی میكند و دیگری مربوط به دوره دوم حضور وی كه ظاهراً
مربوط به سال 63 میباشد.
انشتاردهنده عكس نخست مشخص نیست ولی عكس دوم توسط طرفداران وی
در انتخابات منتشر شده است. طبق این عكس، شماره دانشجویی احمدی
نژاد در دوره كارشناسی 54114818 بوده است كه عدد 54 بیانگر سال
ورود ایشان است. مطابق عكس، كارت در سال 63 صادر شده و احمدی
نژاد پس از بازگشت از سمت‌های
مناطق شمالغرب كشور، دور دوم كارشناسی را سپری میكرده است. عكس
چسبانده‌شده
بر كارت اصولاً مربوط به همین دوره است كه وی پیرو حضور در پست‌های
وزارت كشور قیافه‌ای
حزب‌اللهی
پیدا كرده است. عكس نخست، تصویری از احمدی نژاد شیطون كلاس اول
دبستان ارایه میدهد ولی عكس دوم كه مربوط به پس از انقلاب است،
احمدی نژادی انقلابی و مكتبی را به نمایش میگذارد؛ ولی هیچ
كدام نشانگر یك احمدی نژاد درسخوان نیست. در باب وضعیت تحصیلی
احمدی نژاد اصولاً اطلاعات زیادی در بایگانی دانشگاه و در ذهن
اساتید وی وجود دارد كه احتمالاً كسی هنوز جرأت یا حوصله بیان
آن را پیدا نكرده است و امید كه در آینده انجام گیرد.
پرسش این است كه احمدی نژادی كه دنبال درس نبوده است، چه كار
میكرده است. با توجه به شواهد فوق، وی در سال‌های
آغازین كارشناسی دنبال فوتبال بوده است كه البته بازیكن خوبی
هم بوده است چرا كه حتی آقای كامران دانشجو نیز از فوتبال وی
در بازی اساتید تعریف كرده است. این بازی خوب اصولاً ریشه در
دوره دبیرستان داشته است كه متأسفانه احمدی نژاد سخنی از آن به
میان نیاورده است و چنان میگوید كه همواره مشغول كار برای
خانواده و امور مذهبی و سیاسی بوده است و باز هم
دروغ میگوید. در هر صورت روشن نیست كه احمدی نژاد چند
درس را افتاده و چند بار مشروط شده است و در این 8 سال چگونه
اخراج نشده است. میتوان فهمید كه استاد بهبهانی به عنوان رئیس
دانشكده اصولاً در اینجا نقش برجسته‌ای
داشته است و با عنایت به حضور احمدی نژاد در انجمن اسلامی و
سپس فرماندار شدن وی در شمالغرب كشور، درك این موضوع ساده‌تر
میگردد.
در
شماره فردا با دوران دانشگاه- كارشناسی ارشد احمدی نژاد آشنا
می شوید
قسمت اول این گزارش را از اینجا
قسمت
دوم این گزارش را از اینجا
قسمت
سوم را اینجا
قسمت
چهارم از اینجا
قسمت پنجم را از
اینجا
و مقدمه را از اینجا بخوانید
پیک نت 24 بهمن 1391 |
