|
تحلیگرانی که سرنوشت کشورهای بهار عربی را الزاما گذار از یک
دوره تسلط اسلامگرایان بر قدرت تفسیر می کردند، اکنون شاهد
مبارزه و مقابله مستقیم مردم مصر و تونس در برابر این نگرش
اند.
اعتراضات مردم در مصر و تونس که تقریبا در تمام شهرهای این دو
کشور جریان دارد افشاگر مخالفت مردم با نگرش گروهای اسلامگرائی
نظیر اخوان المسلمین و محکوم کردن این نگرش است. نگرش هائی که
هدف اصلی آنها بازسازی آن نوع "اسلام"ی است که در آن اجرای خشن
ترین و متحجرترین روش ها را می خواهد جنبه قانونی ببخشد.
همین ایدئولژی اسلامی، در انطباق است با نظام سرمایه داری که
در آن ثروتمندان و تاجران حکومت می کنند. این نگرش امروز در
مصر و تونس خشم مردم را برانگیخته و بهار عربی آن را انحراف از
آرمانهای اصلی خود می داند. بهار عربی یعنی عدالت اجتماعی و
آزادی که هم در مصر و هم تونس، یعنی دو کشوری که در آنها بهار
عربی شکل گرفت توسط دولت های به قدرت رسیده به آنها خیانت شد.
هر دو کشور اکنون در بن بست سیاسی غرق شده اند و در مصر
تغییرات در قانون اساسی برای شکل بخشی یک حاکم خودکامه و
رفراندم برای چنین قانونی انگیزه جنبش اعتراضی جدید مصر شده
است. جای تعجب نیست که چه اتفاقی در مصر می افتد. ریشه های
خیزش نوین مردم مصر و تونس در اینجاست، هر چند رسانه های
سخنگوی سرمایه داری حاکم در اروپا از اعلام ریشه های اصلی
انقلاب در تونس و مصر طفره بروند.
ریشه جنبش را باید در ناعدالتی اجتماعی و اقتصادی و سیاسی
پیگیری کرد. جوانان مصری نام سازمان جنبش 6 اوریل را به یاد
اعتصاب کارگران نساجی در سال 2008 که اعتصابات دیگر صنایع
مصررا به دنبال داشت و منجر به سرنگونی حسنی مبارک شد روز
سرنگونی مبارک نام نهادند. در تونس نیز در همین سال شورش
معدنچیان که به اعتصابات عمومی در تونس منجر شد و بن علی
دیکتاتور تونس را سرنگون کرد بعنوان بزرگترین حرکت اعتراضی نام
نهاده اند. اسلامگرایان فرصت طلبانه، با بهره گیری از شبکه
مساجد و پولی که از کشورهای خلیج فارس روانه دریافت کردند،
توانستند در ابتدا روی موج انقلاب و بهار عربی سوار شوند. پس
از سقوط بن علی و مبارک خیلی سریع انتخابات برگزار کنند و به
بهانه بدست آوردن رای اکثریت مردم بر جنبش مسلط شوند و قدرت را
در مقابل دیگر گروههای لاییک و دمکرات که چندین دهه زیر فشار
دیکتاتوری بودند و از ارتباط با مردم محروم بدست گیرند. اما
این دوران، همانگونه که اکنون هم در مصر و هم در تونس شاهدیم
به درازا نیانجامید و همان مردمی که اسلامگرایان از آن ها رای
گرفته بودند و بدنبال آن حمایت غرب را پشتوانه خود برای به
انحراف کشاندن بهار عربی کرده بودند اکنون در برابر آنها به
خیابان ها آمده اند. اکنون یکبار دیگر فریاد عدالت خواهی و
آزادیخواهی در فضای هر دو کشور پخش است و در هر دو کشور تونس و
مصر، اخوان المسلمین و دیگر گروههای اسلامگرا زیر سنگین ترین
فشارها برای عقب نشینی قرار دارند.
http://www.humanite.fr/tunisie/analyse-au-caire-et-tunis-les-islamistes-contre-la-510619خلاصه
پیک نت
23 آذر |
