|
احمد توکلی داستان اختلاف ریشه دار علی خامنه ای با میرحسین
موسوی را که تاکنون از زبان ها و قلم های مختلف گفته و نوشده
شده را در وبسایت خود نوشت. او حرف تازه ای را ننوشته اما
آگاهی دوباره و به یاد آوردن مخالفت ریشه دار آقای خامنه ای با
میرحسین موسوی ریشه های کودتای 22 خرداد را آشکار می کند.
موضوع انتخاب نخست‌وزیر بود. حضرت آقا برایمان نقل فرمودند كه
من قبل از عید رفتم خدمت حضرت امام (ره) و عرض كردم بنده
نمی‌خواهم برای ریاست‌جمهوری بعدی نامزد شوم. امام پرسیدند
چرا؟ گفتم من تجدید معرفی آقای موسوی
را برای نخست‌وزیری خلاف شرع می‌دانم و حضرتعالی تعویض
نخست‌وزیر را صلاح نمی‌دانید. برای اینكه دچار دشواری انتخاب
نشوم، بهتر می‌بینم كه اساسا رییس‌جمهور نباشم. امام فرمود،
نه، شما نامزد شوید، اگر رای آوردید، هر كس را به مجلس معرفی
كنید و مجلس رای دهد، من پشتیبانی می‌كنم. بر اساس این قول
امام من در سخنرانی عیدم در مشهد اعلام كردم كه نامزد می‌شوم و
اگر مجددا انتخاب گردم، نخست‌وزیر جدیدی معرفی می‌كنم.
بعد دیدید كه جمعی از نمایندگان طرفدار موسوی در مجلس نامه‌یی
خطاب به امام نوشتند در ضرورت ادامه نخست‌وزیری آقای موسوی و
برخی فرماندهان جبهه نیز خدمت امام گزارش كرده بودند كه تغییر
آقای موسوی در جبهه‌ها اثر منفی دارد. این دو دفاع از ادامه
كار نخست‌وزیر باعث شد كه امام نظرش عوض شود. آقایان
مهدوی‌كنی، جنتی، یزدی و ناطق نوری خدمت امام مشرف شدند و عرض
كردند شما به آقای خامنه‌ای فرموده بودید تاكیدی بر ادامه
نخست‌وزیری آقای موسوی ندارید. امام در پاسخ فرمودند چون نگران
شدم كه ممكن است به جبهه‌ها آسیب بزند نظرم تغییر كرد. آن
آقایان پیشنهاد كردند پس لااقل حكم بفرمایید تا رییس‌جمهور
تكلیف پیدا كند و انجام دهد.
امام پاسخ دادند آقاسیدعلی می‌گوید من خلاف شرع می‌دانم كه
موسوی را معرفی كنم، من حكم كنم خلاف شرع مرتكب بشوید؟!
نمی‌كنم، هر طور خودش صلاح می‌داند عمل كند. به هر حال امام در
پاسخ نمایندگان، تغییر دولت را خلاف مصلحت اعلام كردند و در
عین حال اختیار كار را به رییس‌جمهور و مجلس سپردند.
آقای پرورش از رئیس‌جمهور پرسید حالا چه می‌كنید؟ ایشان پاسخ
دادند نمی‌دانم، حیرانم. از یك طرف معرفی آقای موسوی را خلاف
می‌دانم، از طرف دیگر، گرچه امام حكم نكرده است، ولی نادیده
گرفتن نظر امام را نیز برای جایگاه امام خوب نمی‌دانم.
پیک نت 17 اردیبهشت |
