تا جمعه شب، خطر حمله نظامی به سوریه به لحظه شماری رسیده
بود، اما از آخر شب جمعه و از صبح شنبه این خطر کاهش یافت.
نخست پارلمان انگلیس و بدنبال آن مجلس ایتالیا با این حمله
مخالفت کردند و اوباما نیز پس از چند ساعت تاخیر، حرف خود مبنی
بر حمله به سوریه از روی سر کنگره امریکا را پس گرفت و حمله به
سوریه را موکول به تصویب کنگره این کشور کرد. در فاصله دو روز
و نیم، پشت صحنه چه گذشت کسی نمی داند اما تردید نیست که هشدار
قاطع پوتین و رد هرگونه احتمال به کار گیری سلاح شیمیائی توسط
دولت بشار اسد، گفتگوی تلفنی روحانی و پوتین و همچنین مذاکراتی
که در سعدآباد تهران میان به ظاهر معاون امریکائی دبیرکل
سازمان ملل اما در اصل میان معاون سابق وزارت خارجه امریکا و
فرستاده امریکا برای مذاکرات با تهران در کاهش خطر – و نه
منتفی شدن- حمله به سوریه تاثیر داشته است. این که سلطان قابوس
و فلتمن امریکائی در تهران به چه تفاهمی بر سر سوریه و تشکیل
اجلاس "ژنو 2" دست یافتند هنوز معلوم نیست اما این که "ژنو 2"
به مهم ترین اجلاس برای خاتمه جنگ در سوریه و تعیین تکلیف
بحران در سوریه تبدیل خواهد شد کمتر جای تردید است.
گرهی ترین مسئله ای که در اشاره معاون سابق وزارت خارجه امریکا
در مذاکراتش در تهران مطرح شد این جمله در ارتباط با حمله
نظامی به سوریه بود «پیش از کنفرانس ژنو 2 باید توازن قوائی
بدست آید»
حال چه تعهدی بشار اسد و جمهوری اسلامی و روسیه داده اند که
توازن تا کنفرانس ژنو2 بطور کامل در اختیار دولت سوریه نباشد و
سوریه با پیروزی در سرکوب مخالفان مسلح و شورشیان و با دست
بالا دراین کنفرانس ظاهر نشود، معلوم نیست. توازنی که با حمله
نظامی به سوریه می خواستند برقرار کنند، چگونه و تا چه حد بدست
آمده است و نقش دولت روحانی در این میان چه بوده است؟
آیا کسانی محرمانه و سریعا به دمشق پایتخت سوریه رفته اند؟ آیا
همه منتظر نتیجه قطعی حمله و یا منتفی شدن آن ساعت شماری می
کنند؟ پیک نت 10
شهریور |