حسن روحانی در نشست با نخبگان سیاسی آمریکا، درباره مناسبات با این کشور گفت:

در دهه‌های گذشته روابط ایران و آمریکا، پرتنش و حتی خصمانه بوده است. باید ارزیابی شود که چقدر از این سیاست‌ها نفع برده و چقدر ضرر کرده‌ایم.

باید ریشه تنش‌ها در روابط فعلی بین آمریکا و ایران شناسایی و برطرف شود. روابط خوب بین ملت‌ها بهتر از ایجاد فاصله است. اینکه بهبود روابط از کجا شروع شود و از چه فرصتی بهترین بهره ‌برداری صورت بگیرد، می‌تواند موضوع بحث در نشست‌های نخبگان باشد.

همکاری بدون اعتماد پا نخواهد گرفت؛ بنای اعتماد از موضوع هسته‌ای مهم‌ تر است. بی‌اعتمادی راحت است اما اعتماد سخت ساخته می‌شود و از این منظر اعتماد ساز شدن موضوع هسته‌ای ایران می‌تواند یک موفقیت را به موفقیت‌های بالاتر تبدیل کند. زمان دو ماهه باقیمانده برای حصول توافق، هر چند کوتاه است اما در صورتی که هر دو طرف اراده قاطع برای حل مساله داشته باشند، حصول توافق، شدنی است. این اراده از طرف ایران وجود دارد و اعتقاد داریم که عدم حل موضوع برای هیچ کس نتیجه نخواهد داشت. هر چند اختلاف نظرهایی در موضوع هسته‌ای باقی مانده، اما توافق امکان‌پذیر است.

مهم این است که در زمینه هسته‌ای، همه دور میز مذاکره هستیم. تفکر مثبت یعنی تنها به مذاکره بیاندیشیم. تهدید سازنده نیست، بلکه تحریک ‌کننده است و تحریم و تهدید، هر ملتی را تحریک می‌کند. تهدید ملت ایران بی نتیجه است. مخالفین توافق هسته‌ای، عنوان «توافق بد» را جعل کرده‌اند؛ مقصد مخالفین توافق که در داخل آمریکا و منطقه حضور دارند، تحریک به عدم توافق است. حتی کشورهایی نیز هستند که بخاطر منافع‌شان، خیلی علاقمند به توافق نیستند. بنابراین دو طرف باید حواس‌شان جمع باشد و به خاطر همین، توافق مناسب باید شامل برد – برد برای طرفین باشد. توافق می‌تواند باعث فعالیت آسان شرکت‌های بزرگ در ایران باشد و عدم توافق فقط باعث می‌شود که تنها شرکت‌های برخی کشورهای خاص از این فرصت بهره ببرند. توافق به نفع اقتصاد ایران و غرب است و به همین دلیل خیلی شرکت‌های اروپایی منتظر توافق و آغاز قرارداد و همکاری با ایران هستند. با برداشته شدن موانع، شرکت‌های آمریکایی نیز می‌توانند در حوزه اقتصادی در ایران فعالیت کنند.

راه آهن ایران - ترکمنستان و قزاقستان در ماه دسامبر افتتاح و کریدور شمال - جنوب نیز باعث وصل شدن راه آهن از خلیج فارس به چین می‌شود. ایران در آینده یک قدرت بزرگ اقتصادی در جهان خواهد بود.

مبارزه با گروه‌های تروریستی قواعدی دارد. تجربه و عقل می‌گوید که درست کردن یک گروه مسلح جدید برای از بین بردن یک تروریستی، کار نادرستی است. برخی کشورها گروه‌هایی را در منطقه ما مسلح کردند تا به عنوان مثال، سوریه را سه ماهه سرنگون کنند اما سه سال فقط عده زیادی بی‌گناه کشته و آواره شدند و موضوع به نفع هیچ کدام از همسایگان هم نبود.

یک یا چند کشور و دولت نمی‌توانند مشروعیت دولت دیگر را تعیین کنند بلکه مشروعیت دولت در یک کشور را مردم آن تعیین می‌کنند. اینکه گاهی می‌گویند شورای امنیت سازمان ملل ابزار کافی ندارد، بحث درستی است چون این شورا گویا برای مقابله با تهدیدات کشورهای کوچک درست شده است نه کشورهای بزرگ. بنابراین این ساختار سازمان ملل است که اشکال دارد. به عنوان مثال، دولتی به دلیل اینکه قدمت دارد حق وتو می ‌گیرد اما سازمان بزرگی مانند غیرمتعهدها نمی‌تواند حتی حقی مانند یکی از این پنج کشور داشته باشد.

با این حال، اما همه مشکلات حل نشده است چراکه اگر حل شده بود، داعش نمی‌توانست بخشی از سرزمین عراق را تسخیر کند. اگر تلاش ملت عراق و کمک کشورهایی مثل ایران نبود چه بسا اربیل و کردستان و بغداد هم سقوط می‌کردند. اعتقاد داریم در عراق همه باید خود را در حکومت سهیم ببینند. البته اینکه اختیارات در عراق چگونه باید تقسیم شود، به مردم و پارلمان عراق برمی‌گردد. تجزیه عراق به نفع منطقه، عراق و ملت عراق نیست. امنیت عراق برای ایران بسیار مهم است چون ۱۳۰۰ کیلومتر مرز با این کشور داریم و همچنین میلیون‌ها ایرانی به این کشور سفر می‌کنند.

با عربستان نیز در مسائل دو جانبه مشکلی نداریم، اما در مسائل منطقه در مواردی اختلاف ‌نظر داریم. البته اینکه گفته شده ایران مرکز شیعه و عربستان مرکز سنی است این حرف درستی نیست. ما خواهان روابط بهتر با عربستان هستیم تا اختلافات کاهش پیدا کند. امروز مسائل اختلافی ایران و عربستان کاهش پیدا کرده و ارتباط دو دولت نیز بهتر شده است اما عده‌ای می‌خواهند با شیطنت به روابط دو کشور لطمه بزنند.

پیک نت 3 مهر