|
اخبار ایران، در این روزها مثل نقل و نبات در فضای مجازی پخش
است و معمولا یک خبر را همه دست به دست می کنند و باصطلاح
اطلاع رسانی می کنند. کانون اصلی این اخبار هم تظاهرات و
اعتراضات مردم در شهرهای مختلف ایران است. در کنار این اخبار و
اطلاع رسانی های زنجیره ای، اگر هم اظهار نظری باشد اغلب همراه
است با خشم و خشونت نسبت به حکومت و جمهوری اسلامی و حتی گاه
آلوده به صفات و الفاظی که این کاش چنین نباشد و این فرهنگ جای
خود را به تفسیر رویدادها و چرائی و چگونگی وقوع آنها بدهد.
حتی در یک خط و یک جمله.
آنچه تفسیر ما از رویدادهای اعتراضی روزهای اخیر در ایران می
باشد، همان است که در هفته های اخیر بارها آن را با اشاره به
بحران همه جانبه حاکم بر کشور تحت عنوان "زمینه های رو به رشد
یک شورش کور" مطرح کردیم و حتی نوشتیم که گاه یک اشتباه، یک
حادثه غیر قابل پیش بینی، یک ناسزا، یک مقاله، یک سخنرانی و هر
رویداد دیگری می تواند جرقه ای به خرمن خشم مردم شود. جناح
راست و مخالف دولت روحانی که بویژه در دوره دوم ریاست جمهوری
وی، با وحشت گرفتن مچ دست آنها دست به یک مانور جنون آسا در
خراسان زد عملا این امکان را برای مردم همان منطقه و دیگر
شهرهای ایران فراهم ساخت تا مردم علیه وضع موجود مملکت به
خیابان بیایند. آنها تصور کرده بودند با گسیل سازمان یافته
عوامل و جیره بگیران خود در میان مردم خشمگین و ناراضی از
نابرابری طبقاتی، دزدی و اختلاف حکومتی، بیکاری و فقر و دهها
مشکل دیگر می توانند این خشم و تظاهرات را علیه دولت رهبری
کنند. حتی شعار مرگ بر روحانی را به میان جمعیت بردند، اما این
شعار زیر دهها شعار به حق مردم دفن شد. سیل به راه افتاد، در
چند شهر به بانکها حمله شد، به ساختمان های قوه قضائیه و
دادگستری حمله شد و...
حالا، مانده اند که چگونه دستشان را از سفره ای که با هزار
امید پهن کرده بودند بیرون کشیده و جمع کنند؟ از قدیم گفته اند
عاقل را اشاره ای کافی است. یک تلنگر کوچک و فراهم شدن یک
امکان کوچک برای تظاهرات و بیرون آمدن حرف دل مردم از دهانشان
امروز در برابر چشم همگان است. از نفرت مردم از اسلام حکومتی
تا خشم علیه فقر و نابرابر و سرکوب حکومتی. خانه از پای بست
ویران است، خواجه در فکر سقف ایوان است. اصلا گیریم امید
مخالفان دولت تحقق یافت و روحانی اعلام استعفا کرد، گیریم به
تفسیر برخی ها شورای فرماندهان سپاه قدرت اجرائی کشور را بدست
گرفت، با رهبری که بیش از 3 دهه سرنخ حکومت در اختیارش بوده و
سهم اصلی را در بحران کنونی کشور دارد چه می کنند؟ گرانی که با
کنار رفتن روحانی و تشکیل شواری سپاه تبدیل به ارزانی نمی شود،
دست واردکنندگان که به این آسانی از قدرت کوتاه نمی شود، تولید
که به این سادگی ممکن نمی شود، سرمایه خارجی که روی موج بی
ثباتی به ایران نمی آید، بحران که با دستگیری های سیاسی پایان
نمی یابد. فنری را سه دهه فشرده اند و حالا در حال در رفتن
است. مردم در انتخابات شرکت کردند به امید اصلاحات و مخالفان
با کارشکنی جلوی اصلاحات را گرفتند. کم کم همین مردم می رسند
به این نتیجه که گویا کار با رای دادن درست نمی شود و این درست
همان پیش بینی "شورش کور" است، مگر جراحی عمیق حکومتی انجام
شود و این جراحی نیزممکن نمی شود مگر ابتدا از درون بیت رهبری
که کانون اصلی تولید بحران آنجاست!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 10 دی |
