|
همه
تصمیمات ارتجاعی که به جامعه تحمیل می شود توسط روحانیون گرفته
نمی شود، بلکه مذهبیون مرتجع نیز در آن نقش دارد و در برخی از
آنها شاید نقشی بیش از روحانیت هم داشته باشند، اما مردم همه
را از چشم روحانیت می بینند و هر اظهار نظر کج و کوله ای که
برخی روحانیون در این عرصه می کنند، مردم آن را به حساب همه
روحانیت می گذارند. شعارهائی که جسته و گریخته در ستایش
رضاشاه، در برخی اعتراضات خیابانی داده می شود نه برای ساخته
شدن پل ورسک در زمان او، نه برای کشف حجاب و نه برای سرکوب
فاشیستی آزادی ها در دوران او، بلکه برای مقابله ایست که او با
روحانیت کرد و دست آنها را از حکومت قطع کرد. چنان مقابله ای
که هیچ روحانی حق نداشت خارج از حوزه علمیه مذهبی با لباس
روحانی در خیابان ظاهر شود. آیا روحانیت ایران از این موقعیت
خود در میان بخش وسیعی از جامعه آگاه است؟ وقتی گفته می شود که
اگر نظامی ها در جمهوری اسلامی کودتا کنند، در صورت حذف
روحانیت از صحنه سیاسی ایران مردم آن را - حداقل در مرحله
نخست- تائید می کنند، سخنی احساسی نیست، بلکه متکی به فضای
عمومی جامعه است. از راه ندادن زنان به ورزشگاه ها بگیرید و
بروید به جلو تا برسید به تفکیک جنسیتی در برخی دانشگاهها و از
فیلترینگ تا فیلم های ترویج خرافات توسط روحانیون روی یوتیوب و
هیچ روحانی مخالف این روند را مجالی در صدا و سیما نیست تا
خلاف آن را بگوید و به همین دلیل مردم همه را به حساب همه
روحانیت گذاشته اند. آخرین نمونه اش همین مسابقه فوتبال جام
جهانی که محدودیت هائی برای تماشای آن قائل شده اند تا مبادا
مردم به بهانه فلان پیروزی بریزند توی خیابان و آن شود که در
شورش دیماه گذشته شد. واقعا روحانیت از خود سئوال نمی کند که
چرا اقشاری از مردم و بویژه جوانانی که نه رژیم استبدادی شاه
را دیده اند و نه رژیم فاشیستی رضا شاه را، نه شاه بلکه رضاشاه
را می ستایند؟ نمیدانند دلیل این ستایش چیست؟ نمی دانند چرا
شعار میدهند "رضاشاه- روحت شاد" ؟
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 7 خرداد |
