اخیراً در یکی از سمینارهای اقتصادی گزارشی درباره وضع اقصادی
ایران ارائه شد که در مغایرت کامل است با تبلیغات اپوزیسیون
خارج از کشور و بویژه تلویزیون های فارسی برون مرزی. در این
گزارش اشارات جالبی هم درباره وضع اقتصادی جهان وجود داشت که
در مجموع همدیگر را کامل می کردند.
به استناد گزارش سال ۲۰۲۲ بانک جهانی سهم هر کشور از اقتصاد
جهان از کیک اقتصاد جهانی نشان میدهد سهم آمریکا حدود
۲۵
درصد و سهم چین حدود
۲۰
درصد و سهم ژاپن به عنوان سومین اقتصاد جهان
۴/۷
درصد و ایران به عنوان دوازدهمین اقتصاد جهان
۱/۷
درصد از کیک اقتصاد جهان است. البته در مورد ایران این سهم
اقتصاد رسمی است و حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد بیشتر از این مقدار است
که اقتصاد غیر رسمی ایران می باشد. جالب اینکه جمعیت ایران
حدود یک درصد جمعیت جهان است و حدود
۲
درصد از اقتصاد جهان را دارد. یعنی دو برابر حد متوسط جهانی.
پس اقتصاد ایران نه تنها ورشکسته نیست بلکه اقتصادی قوی است که
از خیلی از کشورهای اروپایی قوی تر است حال اینکه سیستم
مدیریتی کشور تقسیم ثروت را به شکلی عادلانه تقسیم نمی کند و
اختلاس و رانت خواری بی داد می کند. اما چند مسئله که دانستن
آن در همین رابطه بی فایده نیست:
سهم ایران از صادرات نفت خاورمیانه به چین
۴
درصد و سهم عربستان
۴۰
درصد است. ایران علیرغم شعارهائی که علیه آمریکا میدهد پول
فروش نفتش را با دلار از چین مطالبه می کند و عربستان که همسو
با امریکاست اکنون پول نفتش را از چین با یوان دریافت می کند.
بیشترین واردات ایران از چین است و پس از آن از امارات و هند.
معاملات ایران که احتیاج به دلار داشته باشد کمتر از
۱۰
درصد واردات را تشکیل می دهد، حال مطالبه دلار از واردکنندگان
ایرانی چه دلیلی دارد؟ ورود دلار به ایران هیچ راه قانونی
ندارد و برای رسیدن دلار به ایران راه های پرپیچ و خمی طی می
شود که گاهی بیش از
۲۰
درصد از کل آن باید هزینه شود تا به ایران برسد، حال آنکه برای
یوان، روپیه و روبل این هزینه ها لازم نیست اما نه در دولت
روحانی و نه در دولت رئیسی کسی طالب این رابطه نیست و نمیخواهد
جای دلار با هیچ ارزی عوض شود زیرا سهمشان از دور زدن دلار
بسیار است و خانواده هایشان در امریکا و کانادا و بخشی از
اروپا منتظر واریز ماهیانه میلیونی این دلار باد آورده هستند.
عرضه دلار به این شکل در بازار ایران بسیار سخت است و در هر
معادله ساده ای عرضه و تقاضا همیشه به نفع دلار است. جالب
اینکه به مسافر برای خروج از کشور
۲۰۰۰
دلار پرداخت می شود. یعنی روی هر کارت ملی سالانه پنج هزار
دلار به قیمت دولتی پرداخت می شود. آنقدر که دلار در اقتصاد
ایران نقش دارد در خود آمریکا نقش ندارد. تعداد مسافرانی که از
ایران به آمریکا سفر می کنند چند درصد مسافرت به خارج ایرانیان
است و به همین دلیل معلوم نیست چرا برای هر مسافر به هر کشوری
ارز کشور مقصد پرداخت نمی شود؟
اقتصاد ایران واقعا قوی است و فقر هم به آن شدتی که تبلیغ می
کنند گسترده نیست. این تبلیغات به گونه ایست که وقتی در جمع
سرمایه داران هم باشید همه از فقر می نالند و چنان از گرانی
حرف می زنند که شاید تصور کنید ماههاست گوشت نخورده اند. البته
اکثر آنها شبها اخبار را از بی بی سی، تلویزیون آمریکا و غیره
می شنوند و فردای آن روز انگار که کشف بزرگی کرده اند و
برداشتشان را با هیجان بازگو می کنند. جالب است اکثرا مسئولان
از اصولگرا و اصلاح طلب اخبار را از همان رسانه ها می شنوند،
بخصوص در باره جنگ اوکراین و مسائل چین و هیچکدام اسپوتنیک و
یا راشا تودی و یا حتی رسانه های هندی و چینی را نمی شناسند.
منبع دریافت خبر و تحلیل برای حاکمیت و معترضین مشترک است.
باور کنید که تحلیل برادر حزب الهی استاندار با تحلیل معترض
سلطنت طلب درباره با رابطه با چین و روسیه یکسان است. وقتی
تحلیلی متفاوت را می شنوند طوری نگاه می کنند که انگار از مریخ
آمده ای و لابد غیر از اکسیژن گاز دیگری تنفس می کنی! با بعضی
از مقامات میانی حتی وقتی از شرایط مثبت اقتصادی حرف می زنی می
خندند.
سیاست های غلط البته بیداد می کند. همه وام ها را مسدود کرده
اند تا به قول خودشان نقدینگی ایجاد نشود و باعث تورم نشود،
حال آنکه با اینکار چرخش پول را کم کرده اند و هر روز شاهد
بالا رفتن قیمت ها هستیم. حاصل جمع اوضاع اینست که دمشان را
به دلار گره زده اند و بیشترین تورم ناشی از همین ارتباط است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۳۱ ژانویه ۲۰۲۳ |