|
محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه دولت روحانی، در روزهای اخیر،
در چند مصاحبه و گفتگوی کلاب هاووسی ظاهر شده و توضیحاتی
درباره سیاست خارجی جمهوری اسلامی در دوران ریاست جمهوری
روحانی و وزارت امور خارجه خود داده است. از جمله در برنامه
کلاب هاووس شب گذشته (سه شنبه).
با آنکه هنوز زود و شتابزده است هر نوع اظهار نظری درباره این
مرحله از فعالیت های ظریف، اما جدا از بررسی نکاتی که او مطرح
کرده، به چند پیش زمینه در این ارتباط می توان اشاره کرد.
درباره این پیش زمینه، شخص روحانی نیز در دوران اخیر چند بار
اظهار نظرهای سر بسته و دیپلماتیک کرده است. بویژه در باره
تشدید تورم و گرانی در دولت رئیسی که حملاتی در همین ارتباط به
او در گذشته می شد. درباره گفتگوهای وین و رسیدن به مرحله
امضای یک قرار داد و لغو تحریم ها و آزاد سازی پولهای ایران و
کارشکنی داخلی برای این امضا هم او به همینگونه اشاراتی کرده
است. بنابراین، طبیعی بود که ظریف با صراحت بیشتری وارد صحنه
شود. این ورود به صحنه همزمان است با تماس های آشکار و پنهان
دولت رئیسی و وزیر خارجه اش "عبداللهیان" با امریکائی ها، قبول
تعهدات سازمان انرژی اتمی، مستحکم کردن پل ارتباط "عمان" با
امریکا و حرکت لاک پشتی دولت رئیسی برای تنظیم نهائی دو
قرارداد مهم راهبردی با روسیه و چین. هم ظریف و هم روحانی که
در دوران ریاست جمهوری رئیسی بشدت زیر ضربه حملات تبلیغاتی
بعنوان نزدیکی به غرب و کارشکنی در مناسبات اقتصادی با چین و
روسیه بودند، اکنون که دولت رئیسی راه رفته دولت روحانی را از
نیمه اما با شتاب و گشاده دستی بیشتری شروع کرده، طبیعی است که
آنها وارد میدان شده و ضمن افشای برخی اطلاعات پشت صحنه سالهای
مذاکرات برجام و مذاکرات وین، از بدهکار به طلبکار تبدیل شوند.
در میان مردم نیز همین عوض شدن جای بدهکار و طلبکار مطرح است و
موقعیت اجتماعی ظریف و روحانی که زیر حملات تبلیغاتی دو سال
اخیر بوده اند، تقویت شود. حضور روحانی در مراسم سالگرد در
گذشت آیت الله خمینی، نزدیک شدن چند نفری در پایان این مراسم
به روحانی وفحاشی به او از یک طرف و ورود عده بسیار بیشتری از
مردم حاضر در صحنه در دفاع از روحانی نیز همین را نشان داد.
همانگونه که اشاره شد، ناتوانی و ضعف شدید دولت و کابینه
ابراهیم رئیسی و شخص خود او برای اداره کشور نیز مزید به علت
است. حتی تمایل مطبوعات داخل کشور نسبت به دوران ریاست جمهوری
روحانی و مقایسه توانمندی های ظریف و روحانی با ناتوانی های
رئیسی و عبداللهیان نیز حکایت از همین فضای عمومی در جامعه
دارد. نه دکتر لقب دادن و آیت الله خطاب کردن ابراهیم رئیسی و
نه عکسهای خبری و بی وقفه عبداللهیان که بقول ظریف عاشق قرار
گرفتن جلوی دوربین است، هیچکدام کمکی به جبران ناتوانی کابینه
و خود رئیسی نکرده و نمی کند. همچنان که لقب انقلابی دادن رهبر
جمهوری اسلامی به مجلس بی خاصیت کنونی که آن را جبهه پایداری
سر انگشت خود می چرخاند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۷ ژوئن ۲۰۲۳ |
