ابوالقاسم سرحدي زاده، از بنیانگذاران حزب ملل اسلامی که 14 سال درزمان شاه (تا آستانه انقلاب) زندانی سیاسی  بود، در يادداشتي در روزنامه كار و كارگر بدون اشاره مستقيم به نام صفر قهرمانيان، در تجليل از وي ‌نوشت: ”آنجا بندگاه آزادگان بود و او آزاده‌اي كه شكوه اندوهش قهرماني‌ها را به ياد مي‌آورد."سرحدی زاده که اکنون نماینده مجلس و دبیر حزب کار اسلامی است، در ادامه می نویسد:" بسياري با انقلاب آشنايي داشتند اما از عشق هيچ نياموخته بودند، چشمان مهربان او بود كه ما را با عشق آشنا كرد ... ”قهرمان“ دل سپرده خلق بود و هيچ نشاني از روشنفكري و جلوه‌هاي ريايي در او يافت نمي‌شد ... قهرمان به جاودانه‌ها رفت و اشك، آبي است كه براه تو مي‌ريزد >" حتی امثال سرحدی زاده و دیگر زندانیان سیاسی مذهبی نظام شاهنشاهی که اکنون در حاکمیت حضور دارند و با صفرقهرمانی در زندان های شاه آشنا شده بودند، نتوانستند  در آخرین ماه های حیات صفرخان اجازه برپایی یک مراسم مستقل تجلیل از او را بیگرند و صفرخان در حسرت دیدار همه آنها که در زندان با نام چهره و مسلکشان آشنا شده بود چشم برجهان فرو بست.آن قدرت سایه ای که جامعه ایران را به انواع غیر خودی ها و نیمه خودی ها تقسیم کرد و خود را یگانه خودی محق به سلطه بر جامعه می داند و از انقلاب انتقام می گیرد مانع این تجلیل از پیر رنج دیده ای شد که همه آزادگان ایران بیم داشتند در یک یورش عمومی به جنبش کنونی مردم، زیر بغل او را هم گرفته و دوباره به زندانش باز گردانند. سرنوشتی که برای بسیاری از زندانیان مذهبی و غیر مذهبی پیش از انقلاب رقم زدند و از انقلاب انتقام گرفتند! از بی حیائی امثال جوان زندان و انقلاب ندیده ای بنام قاضی مرتضوی و آنها که او را پیش انداخته اند و خود از پشت صحنه هدایتش می کنند بعید است؟

نگاهی به ده

آخرين ساخته عباس كيارستمی

امير كاويانی