عليرضا رجايي: زمانی مي‌توانيم درباره بازدارندگی سياسی صحبت كنيم كه در جايگاه يك نيروی عمل‌كننده‌ي فعال قرار بگيريم به اعتقاد عليرضا رجايي، اگرچه برخي تاكتيك‌ها و واكنش‌های موردی را در قبال عمل فعال آمريكا و نظام بين‌الملل انجام مي‌دهيم اما دچار روزمرگی ديپلماتيك هستيم عضو هيات مديره‌ی انجمن صنفي روزنامه‌نگاران ايران در گفت‌وگو با خبرنگار سياسی ايسنا با انتقاد از آنچه كه آن‌را آشفتگي، فقدان اقتدار و اختيار لازم برای پيشبرد امور و به هم ريختگی دستگاه ديپلماسی مي‌خواند، افزود: اين موارد عملا ما را در موضع انفعالي در قبال نظام بين‌المللی قرار داده است وی گفت: طرح مواردی از قبيل بازدارندگی سياسی بلاموضوع است زمانی ما مي‌توانيم درباره بازدارندگی سياسی يا هر مفهوم ديگری صحبت كنيم كه بتوانيم در جايگاه يك نيروی عمل‌كننده‌ي فعال قرار بگيريم و برخورد كنيم اين روزنامه‌نگار ادامه داد: هرگونه برنامه‌ريزی بلندمدت اگر امكان‌پذير باشد - كه اين امكان در حال حاضر نيست - بيش از اينكه براساس بازدارندگی سياسی باشد بايد براساس و به دنبال ابزارهاي حل اختلاف باشد اين ابزارهای حل اختلاف نيز هر چيزی مي‌تواند باشد وی لازمه‌ی پيشبرد سياست خارجي معطوف به تامين منافع ملی ايران را باز كردن باب گفت‌وگو در زمينه سياسی خارجی دانست و گفت: ما مي‌توانيم از طريق طرح بحث دموكراسی در ايران و دقت و مراقبت در تامين حقوق بشر در كشور بر افكار بين‌المللي تاثير بگذاريم وی افزود: تا زمانی كه ما نسبت به مطبوعات و چهره‌های سياسی و مواردی چون آزادی بيان و انديشه و انتشار كتاب به صورت يكدست عمل نكنيم نه تنها نمي‌توانيم بر افكار عمومی آمريكا بلكه حتی نمي‌توانيم بر افكار عمومی كشورهای همسايه تاثير بگذاريم رجايی كسب پشتيبانی افكار را نيازمند شاخصه‌هايی از جمله كسب حمايت افكار عمومي، احساس اعتماد به نفس، احساس مسووليت و مواردی از اين دست دانست وی در پايان گفت‌: زمانی كه ملت احساس كند دولت در اين جهت قرار دارد، افكار عمومی به طرف حمايت از دولت پيش مي‌رود در حال حاضر نحوه‌ي تفكر و زيست عمومی در سطح جامعه‌ي مدنی ايران با بخشی از نظام سياسي هم‌سو نيست ما بايد قبل از تصور استراتژي‌های بلندبالای دست نيافتنی در سطح نظام بين‌المللي، مشكلات داخل كشور را حل كنيم