|
سلطنت طلب ها و دست راستی های ج.ا
سكوت پرمعنای مشترك ؟
16
آذر
و 18 تير
يك ننگ در دو نظام
سالگرد 16 آذر، امسال با درس های تازه ای برای جنبش دانشجوئی
ايران همراه شد. درحاليكه امسال عمده سخنرانی های اين مراسم
معطوف به شرح حادثه 16 آذر متصل به كودتای 28 مرداد بود، آنها كه
دو دهه بعد از انقلاب 57 اكنون پرچم ضد استكباری و امريكا ستيزی
را با هدف مقابله با اصلاحات بلند كرده و 13 آبان(روز اشغال
سفارت امريكا درايران) را به خود اختصاص داده اند، درباره اين
روز و اين سخنرانی ها سكوت كردند. نه دولتمردانی از نوع انتصابی
بيانيه ای صادر كردند و سخنی برزبان آوردند، نه روزنامه های
وابسته به آنها دراين باره سخنی درخور منتشر كردند و نه تلويزيون
جمهوری اسلامی. آنها سكوت را ترجيح دادند زيرا از آن بيم بود و
هست كه هر نوع توضيح، بيانيه و يا تصويری در باره آن حادثه و
بازگوئی هر خاطره ای در آن باره عملا: 1- يادآور18 تير 1378 و
حمله واحدهای ضربت وابسته به سپاه پاسداران (تحت عنوان لباس
شخصي) شود و مردم به مقايسه آن دو بنشينند و يك نتيجه بگيرند. 2-
چهره های حاضر در صحنه آن رويداد نظير مهندس عزت الله سحابی و يا
مهندس لطف الله ميثمی و ديگران و ديگران يكبار ديگر مطرح شوند و
مردم به مقايسه سرنوشتی كه آنها اكنون درجمهوری اسلامی پيدا كرده
اند با شعارهای تبليغاتی كه جناح راست جمهوری اسلامی سر می دهد
ناگزير شوند. به اين ترتيب، يادآوری آنچه در 16 آذر وابسته به
كودتای 28 مرداد در حد برخی مقالات و مصاحبه های افراد ياد شده
بالا با برخی روزنامه های اصلاح طلب خلاصه شد و از سوی ديگر،
اخبار و گزارش های مربوط به تظاهرات و يا سخنرانی های مربوط به
16 آذر در دانشگاه های سراسر كشور(بويژه در دانشگاه تهران) بسيار
محدود و سانسور شده در همين نشريات و نه از سيمای جمهوری اسلامی
و يا در روزنامه های دست راستی ضد اسكتباری انتشار يافت. اين
درحالی است كه اجازه برپائی يك مراسم سراسری به اين مناسبت هم
داده نشد. اين بدان دليل بود كه در پی عادی سازی مناسبات رسمی با
امريكا هستند، بلكه دليل اصلی آن جلوگيری از اجتماع دانشجويان،
صدا به صدا رسيدن آنها و گريز به كربلای 18 تير بود. دو رويدادی
كه هرگز از دفتر تاريخ ايران پاك نخواهد شد.
درخارج از كشور نيز وضع به همينگونه بود. راديوهای لس آنجلسی و
اكثريت قريب به اتفاق تلويزيون های آن طرفي( نه داخلي) 16 آذر را
به تن نگرفتند و درباره آن سكوت كردند! آن را رويدادی چپی و
ضدامريكائی ارزيابی كردند كه اكنون و با اميدی كه به دخالت
مستقيم امريكا در امور ايران و رشد گرايش به خارج مردم بوجود آمد
و درحال رشد است همخوانی ندارد! درحقيقت، آنها از دسته گل خونينی
كه گارد شاهنشاهی و واحدهای ضربت ارتش شاهنشاهی در 16 آذر به آب
داده بودند نمی توانستند انتقاد كنند و مردم را به حمايت و شركت
در مراسم آن فرابخوانند. حتی دعوت به شورش (كاری كه اغلب و به هر
بهانه ای، از جمله 18 تير می كنند) هم نكردند!
به اين ترتيب 16 آذری های شاهنشاهی درباره ننگی كه در دفتر حكومت
سرنگون شده شاه سكوت را به اميد فراموشی ترجيح دادند و در جمهوری
اسلامی نيز آنها كه ننگ ابدی 18 تير را با خود خواهند برد، از
بيم يادآوری 18 تير در مراسم 16 آذر لقای ضدامريكائی بودن
تظاهرات 16 آذر را به آن غفلتی بخشيدند كه از دل آن مقايسه و
همسان سازی دو مصيبت می توانست بيانجامد! سرنوشتی كه چه آنها و
چه اينها بخواهند يكی است. هر دو ننگ است و پاك نمی شود. گرچه
قطعنامه خواندنی مراسم دانشگاه تهران به همين مناسبت در خارج و
داخل كشور سانسور شود!
|
