شيرين عبادی كه به دعوت فراكسيون زنان مجلس شورای اسلامی در مجلس شورای اسلامی حضور يافته بود، در جمع تعدادی از نمايندگان گفت:

من بسيار مفتخرم كه در مجلس شورای اسلامی و در خدمت سروران خودم و نمايندگان مردم هستم. افتخار من از آن جهت است كه مجلس ششم از ديدگاه من مجلسی ورای آنچه از ابتدای مشروطيت بوده مي‌باشد. اگر شما تاريخ مجالس قبل و شيوه‌ برگزيده شدن نمايندگان را مرور كنيد، مي‌بينيد كه عملكرد مجلس ششم كارنامه‌ پرافتخاری است.

وقتی خيل جمعيت را در برابر مجلس مي‌بينيد كه با نمايندگان خود كار دارند و در انتهای وقت با چهره‌ای بشاش مجلس را ترك مي‌كنند، مي‌بينيد كه پناهگاه مردم و مايه‌ اميد بودن برای مردم افتخاری برای مجلس است.

عبادی ابراز اميدواری كرد كه مجالس آينده نيز از راه و روش مجلس ششم بهره ببرند و همين راه را ادامه دهند چرا كه مجلس ششم نويدگر دموكراسی در ايران است.
عبادی اعلام كرد كه جامعه‌ ايران بر خلاف برخی تبليغات كه متأسفانه غرضی هم در پس دارد، آن‌قدر هم سياه نيست. اگر ما در ابتدای دموكراسی بوديم چنين مجلسی شكل نمي‌گرفت. اين افتخار است كه در كميسيون اصل نود تابلوی كميته‌ حقوق بشر نصب شده است و خود مجلس به جايی رسيده كه رأسا به حقوق بشر در جامعه رسيدگی مي‌كند.

اگر خود ما به اين مسايل رسيدگی نكنيم و داوري‌ها را نزد همسايه‌ ببريم، خدا مي‌داند كه چه بر سر ما مي‌آيد. بگذاريد مردم ناراحتی و اشك خود را پيش خودي‌ها بريزند نه غريبه. به انتقاد خودي‌ها توجه كنيم؛ چون دلسوزانه و برای بهتر شدن اوضاع است. انتقاد كنندگان خودی بهتر از بي‌تفاوت‌ها هستند كه به فكر عافيت‌طلبی خود مي‌باشند.

من مي‌خواستم فردای آمدنم به تهران به مجلس بيايم ولی مجلس تعطيل بود و در اولين فرصت اين كار را انجام دادم. از شما سروران به خاطر حضور در فرودگاه و ارسال تبريك‌ها تشكر و اعلام مي‌كنم كه دست يكايك نمايندگان را مي‌بوسم چرا كه شما نمايندگان مردميد و ادای احترام من به شما، يعنی ادای احترام به مردم.

عبادی درباره‌ی چگونگی خبردار شدنش گفت:‌ وقتی خبردار شدم سجده‌ی شكر به جا آوردم. البته قبلا شنيده بودم كه كانديدای راه يافته به دور نهايی از ايران، هاشم آغاجری به دليل دفاع از آزادی بيان و نشان دادن چهره‌ای ملايم از اسلام است ولی وقتی در فرانسه بودم، تلفنی به من اطلاع دادند كه اين جايزه به من داده شده است.

عبادی با اشاره به تمدن بزرگ ملت ايران گفت: اين جايزه از آن نياكان ما بوده است، از آن تمدنی است كه كورش كبير در منشور خود اولين قانون حقوق بشر را نوشت و ما فرزندان آن تمدنيم، تمدنی كه با چنگ و دندان آن را حفظ كرديم.

ما خدمات بزرگی به جهان كرده‌ايم و اين جايزه به يك ايرانی خيلی دير داده شد. اين جايزه نشان داد كه جهان قبول كرد كه اسلام دين خشونت و ترور نيست و اگر كسی چنين اسلامی معرفی مي‌كند تنها از نام اسلام سوءاستفاده مي‌كند.

كسانی كه جنگ را از بيست سال پيش در دانشگاه‌های جهان تئوريزه مي‌كنند، بدانند كه تمدن‌ها بيشتر از اختلاف، اشتراك دارند. اين جايزه به زن ايرانی مسلمان مدافع حقوق بشر بود و جهان به مبارزات بر حق و مردم‌سالارانه‌ی زنان ايران رسميت داد و آن را قدر نهاد. زنان مسلمان وضعيت خوبی در كشورهای اسلامی ندارند و خواهان بهبود شرايط خود هستند.