پرسش صريح رئيس جمهور اطريش

از رهبری جمهوری اسلامي:

تكليف دمكراسی در ايران چه می شود؟

پاسخی كه رهبر را متعهد كرد!

گزارش اين پرسش و پاسخ

تسليم اتحاديه اروپا می شود

مسائل موجود(رد صلاحيت ها وتحصن نمايندگان) طبق مقررات پيش خواهد رفت و ما به جمهوری و اسلامی بودن نظام افتخار می كنيم! اين يك اختلاف برداشت از قانون است.

رئيس جمهور اطريش قبل از خروج از ايران و تهيه گزارش سفر خود از ايران برای اتحاديه اروپا، به همراه محمد خاتمی با رهبر جمهوری اسلامی نيز ديدار كرد.

در اين ديدار، رئيس جمهوری اطريش بدون تعارف های معمول با صراحت كامل از وی در باره روند دمكراسی در ايران سئوال كرد. رهبر جمهوری اسلامی نيز با آگاهی از اهميت سفر و گزارش رئيس جمهور اطريش، بدون حاشيه پردازی های نصيحت گونه هميشگی صلاح را در آن دانست كه با صراحت بگويد:

« در دين اسلام هيچ تضادی ميان رعايت ارزش‌های اسلامی و معنوی با اختيارات مردم در امر تعيين حكومت وجود ندارد و جمهوری اسلامی ايران توانسته است ضمن حفظ ارزش‌های الهی، در زمينه‌ حضور مردم در عرصه‌ سياسی و اجتماعی، تجربه‌ی نوينی به جامعه بشری ارايه كند. قبل از انقلاب رژيم ديكتاتوری حاكم بر كشور، كه تحت حمايت كامل آمريكا و انگليس قرار داشت، هرگز اجازه نمي‌داد مردم در ميدان انتخابات حقيقتا شركت كنند اما در حيات 25 ساله انقلاب، تاكنون 23 انتخابات مردمی و آزاد برگزار شده است. مردمسالاری حقيقی موجود در ايران يك واقعيت انكارناپذير است ودر ارزيابی اوضاع ايران، بايد واقعيت‌ها را ديد. واقعيت اين است كه رهبر، رئيس‌جمهور و نمايندگان مجلس همه منتخبان ملت هستند و ما به اين پديده‌ نو كه هم جمهوری و هم اسلامی است افتخار مي‌كنيم.
 مسائل جاری در ايران( اعتراض به انتخابات فرمايشی و تحصن نمايندگان مجلس كه طبعا مورد سئوال رئيس جمهور اطريش بوده است- پيك)، براساس مقررات به پيش مي‌رود ضمن آنكه اختلاف برداشت از يك قانون در كشورهای مختلف وجود دارد و مساله‌ غيرمتعارفی نيست و مراكزی كه اين‌گونه مسائل را صد برابر بزرگ مي‌كنند، اهداف كاملا مشخصی دارند كه ما با اهداف سوء آنها آشنا هستيم

حتی همين پاسخ های رهبر به رئيس جمهور اطريش كاملا نشان می دهد كه دراين ديدار مسائل مربوط به انتخابات مجلس هفتم بعنوان يك نگرانی جدی اتحاديه اروپا با جزئيات آن مطرح شده است. اشاره رهبرجمهوری اسلامی به نقش تاريخی امريكا و انگليس در حمايت از ديكتاتوری سلطنتی در ايران نيز نشان می دهد كه رئيس جمهور اطريش در ديدار خود با وی، خطر برپائی يك انتخابات فرمايشی در ايران، عدم شركت وسيع مردم در اين انتخابات و سپس دخالت امريكا در امور ايران به بهانه حمايت از مردم و اعلام عدم مشروعيت نظام حاكم بر كشور چگونه به دغدغه اتحاديه اروپا تبديل شده است.

اين اتحاديه نگران است كه به اين ترتيب تمام ابتكار عمل های سياسی از دست اتحاديه اروپا خارج شود و امريكا استراتژی خود را در ايران دنبال كند كه در پيوند با افغانستان و عراق خواهد بود و ضمن چاره جوئی برای بحران اقتصادی امريكا، بحران اقتصادی اروپا را برای نجات خويش از بحران تشديد خواهد كرد.