موش «همستر» است جهان

بچه  هايش را می  خورد‎

بر پوزه كوچكش‎

چند قطره خون به جا می ماند

موش «همستر» است‎

پنير بشر دوست دارد.

جهان آفريده آدمی نيست

ما آفريده اين جهانيم‎

طعمه اين جهانيم.

تولد و زيستن اتفاقی است‎

دقيقه مرگ درمی يابيم

كه چه افتاده بود.

يكديگر را آرام آرام می كشيم

در مرگ ناشناخته ها

می گرييم
بكش‎

برادر من بكش‎

پيش از آن كه زلزله سبقت بگيرد،

ايرج بسطامی را بكش

تو اشرف مخلوقاتی و بيش از زلزله  مستحقي

خانه بسطامی را در بمبارانت زير و بم كن

برادرم! ايرج! گردن بنه

«روشن تر  از خاموشي‎

چراغی نديدم

و سخنی به از بی سخنی نشنيدم»

چنين گفت بايزيد شما بسطامی:صدايت لرزاننده بود

صدای زلزله لرزاننده تر.

ساعت پنج بود

(مثل هميشه) بر تمامی ساعت ها

ساعت پنج بود.

بر پنج رشته انگشت

كه گلوی شما را فشرد