خطبه های تحليلی و سياسی رهبر جمهوری اسلامی در نماز جمعه ديروز تهران، سراسر نعل وارونه در برابر حقايقی بود كه مردم ايران به چشم می بينند و كاملا بر آن آگاهی دارند.

او دراين سخنرانی، مدعی شد كه مردم مسئولين را انتخاب می كنند و هر وقت نخواستند كنار می گذارند و اين درحالی است كه حتی برای انتخاب نمايندگان مجلس نيز شخص او و نهادهای تحت نظر او اجازه ندادند مردم خود انتخاب كنند.

درباره حقوق بشر، آزادی انتخابات و مسائل ديگری كه مردم به نسبت دوری و نزديكی به مسائل سياسی كشور از آن ها مطلع هستند نيز رهبر آشكارا دروغ گفت. در سخنرانی رهبر جمهوری اسلامی نگرانی از عدم شركت مردم درانتخابات پيش روی مجلس هفتم كاملا مشهود بود، همچنان كه تاثير فشارهای افكار عمومی جهان برای دفاع از دمكراسی در ايران.

اظهارات او در باره نقش مجلس در جمهوری اسلامی، چنان مغاير نقش و دخالت های او برای فلج سازی مجلس ششم بود كه هر ايرانی اندك آشنائی به مسائل 6-4 سال اخير كشور را متعجب كرد.

نكاتی از اين سخنرانی و يا خطبه سياسی خطيب ديروز نماز جمعه تهران را بخوانيد:

تنها راه باقيمانده برای دشمنان جدا كردن مردم از نظام و مسئولان است، به همين علت مراكز قدرت جهان به روز اول اسفند چشم دوخته‌‏اند، تا اگر مردم در انتخابات حضور گسترده‌‏ای نيافتند با تبليغ و القای جدايی مردم از نظام، راه را برای دخالت‌‏ها و سلطه طلبي‌‏های خود در ايران هموار كنند.

(اگر رهبر به اين سخنان باور دارد، بايد از خود سئوال كند كه چرا شرايطی را فراهم ساخت تا مردم درانتخابات شركت نكنند؟)

مجلس با قانونگذاری راه حركت عمومی كشور و دستگاه‌‏ها را مشخص مي‌‏سازد و در واقع سرنوشت كشور و ملت را رقم مي‌‏زند به همين علت شركت مردم در انتخابات به معنای دخالت در سرنوشت خودشان و سرنوشت كشور است و اهميت فراوانی دارد.
 نظارت مجلس بر عملكرد دولت و دستگاه‌‏ها از ديگر علل اهميت مجلس است. مجلس مي‌‏تواند با نظارت صحيح جلوی هرگونه حركت غلط يا فساد را سد كند و هر قدر حضور مردم در انتخابات بيشتر شود طبعاً مجلسی قوي‌‏تر تشكيل مي‌‏شود بنابراين حضور مردم در پای صندوق‌‏های رأی از اين زاويه نيز مهم است.

(دراين عرصه نيز رهبر عوامفريبی می كند، زيرا اگر چنين بود نبايد مجلس ششم را فلج می كرد و راه هرگونه تحقيق و تفحص بر نهادهای زير رهبری خويش را می بست و اساسا مجلس هفتم را برای جلوگيری از تداوم حركت مجلس ششم تبديل به مجلسی فرمايشی نمی كرد.)
دشمنان ايران از آمريكا به ملت ايران دستور مي‌‏دهند كه در انتخابات شركت نكنند و اين مسئله دليل واضحی است كه دشمنان اسلام و ايران خواهان برگزاری انتخابات اول اسفند نيستند و تلاش مي‌‏كنند آن را از رونق بيندازند.

(اگر اين سخن نيز واقعيت باشد، بزرگترين مجری سياست امريكا شورای نگهبان است كه عملا مردم را از صحنه حذف كرد.)
رهبر جمهوری اسلامی خواست كشورهای اتحاديه اروپا برای برگزاری يك انتخابات آزاد ومنصفانه درايران را دخالت‌‏های وقيحانه خواند و گفت اينگونه كشورها بدانند تا وقتی اين رفتارها در مرحله حرف است برای ما اهميتی ندارد اما اگر قرار شود به دخالت در امور داخلی ايران بينجامد ملت ايران تودهنی محكمی به همه آنها خواهد زد.

(اين توصيه كه انتخابات آزاد كنيد كه مردم سرنوشت خود را خود تعيين كنند، هرگز نمی تواند وقيحانه تر از تحميل يك انتخابات فرمايشی به مردم، صندوق سازی و تقلب انتخاباتی باشد.)
ايشان خاطرنشان كردند: امام راحل عظيم الشأن مي‌‏فرمود هرگاه دشمن از شما تعريف كرد، ببينيد كجای كارتان اشتباه بوده است و اكنون هم كسانی كه دشمن را در ماه‌‏های اخير شاد كردند و بر طبل تعطيلی انتخابات كوبيدند، بايد در رفتار ناصحيح خود تأمل كنند.

( خطيب جمعه نمی گويد كه كسی بر طبل انتخابات آزاد نكوبيده بلكه بر طبل انتخابات فرمايشی و سلطنتی كوبيده است.)
رهبر جمهوری اسلامی در واكنش به بحث بسيار گسترده ای كه پيرامون بازتوليد سلطنت در ايران زير لوای ولايت جريان دارد و انتخابات مجلس هفتم را پايان جمهوريت ارزيابی كرده اند گفت:

« كسانی هستند كه مي‌‏گويند اگر اوضاع فلان جور نشود جمهوريت از بين مي‌‏رود و كسانی هم هستند كه می گويند اگر فلان نشود اسلام از بين می رود. اما هر دوی اين حرف‌‏ها غلط است چرا كه جمهوريت ما، ‌‏از اسلام گرفته شده نه از جای ديگر ضمن اينكه اسلام به ما اجازه نمي‌‏دهد مردم سالاری نداشته باشيم.»

(رهبر نگفت، پس تكليف اين نقض جمهوريت و انتخابات كه آشكارا نقض اسلام است، چه می شود.)

رهبر گفت: اين ملت با تكيه بر قانون اساسی توانسته است اسلاميت و جمهوريت نظام را تضمين كند.

(اگر اين سخن را نيز پايه تحليل و ارزيابی قرار دهيم، نقض آشكار قانون اساسی كه در طول دوران رهبری ايشان جريان داشته، در عمل و نتيجه عليه اسلام و جمهوريت بوده است.)
رهبر گفت:
« نمايندگان ملت ضمن متدين بودن و كارآمدی، بايد دلسوز مردم به خصوص طبقات محروم باشند و خود را

وامدار پول و قدرت نكنند و با شجاعت و پايداری در برابر دشمنان ملت به وظايف سنگين خود عمل كنند.

(ظاهرا مصداق اين دلسوزی مافيای غارت، صاحبان بنيادهای مالی، و رهبران موتلفه اسلامی و آقازاده هائی اند كه يا خود می روند به مجلس هفتم و يا كارگزارانشان!؟)