دوباره خطاب كردن نمايندگان مجلس ششم بنام "گردن كلفت" از سوی رهبر جمهوری اسلامی، عملا اين شرايط فراهم ساخت تا همه سئوال كنند گردن كلفت در جمهوری اسلامی كيست؟ آنكه نيروی نظامی و اطلاعيه نظامی عليه نمايندگان مجلس صادر می كند و به سبك محمد عليشاه بدنبال استبداد صغير است و يا آن كه در مجلس تحصن گزيده و نگران سربرآوردن يك رضاخان معمم از دل جمهوری و ولايت فقيه است؟

آنكه قتل و غارت می كند و يا آن كه می گويد اسكله های كالای قاچاق توسط سپاه را تعطيل كنيد و خانه های تيمی سپاه را برای شكنجه روشنفكران كشور ببنديد؟

در همين رابطه علاوه بر بهزاد نبودی كه ديروز در پايان تحصن نمايندگان مجلس مشخصات گردن كلفت ها را اعلام كرد، دكتر علی قنبری نماينده اردل و فارسان نيز روز گذشته گفت:

ما با تحصن خود توانستيم دست گردن كلفت هايی كه بدنبال قتل های زنجيره‌‏ای، به دره انداختن اتوبوس نويسنده‌‏ها و ترور حجاريان‌‏ها بودند را در جامعه رو كنيم.

بزرگترين دستاورد تحصن اين بود كه ما توانستيم طلسم حركت‌‏های غيرقانونی و فراقانونی را بشكنيم و از حركت های سازمان يافته غيرقانونی جلوگيری كنيم.

روز گذشته بعد از ملاقات با رييس جمهور بغض سنگينی مرا در خود فرو برد و فكر كردم كه چگونه است كه رئيس جمهور كشوری كه روزی دنيا و تمام ملت به وجودش افتخار مي‌‏كرد و كانديدای صلح نوبل شده بود و كارهای بسياری بزرگی را بعد از دوم خرداد در قالب اصلاحات انجام داده بود, آنچنان با ترديد و دودلی صحبت مي‌‏كرد به گونه‌‏ای كه هيچ گونه اطمينانی از رخدادهای روز ديگر نداشت.

چگونه دو ماه گذشته برنامه بيست ساله‌‏ای را با اطمينان و امنيت برای كشور تصويب كرديم, در حالی كه رئيس جمهور كشور نمي‌‏تواند از فردايش خبر داشته باشد.
همانطور كه برادر بزرگوارمان بهزاد نبوی گفت, اعتقاد داريم نظام از آن ماست. ما عين نظام و انقلاب هستيم و هيچ كس از ما به امام و انقلاب نزديكتر نيست.