پيرامون بيم و هراس نهادهای وابسته به رهبری و مخالف اصلاحات از ادامه تحصن نمايندگان مجلس بحث و ارزيابی های زيادی در مجامع سياسی ايران مطرح است. اين بيم و هراس كه در روزهای گذشته به اعلاميه های نظامی، سخنرانی رهبر و بيانيه های جريانات مذهبی وابسته به ارتجاع مذهبی ختم شد، تا پيش از سرعت گيری توجه مردم به تحصن، پذيرش واقعی بودن اعتراضات، رسوائی انتخابات مجلس هفتم و اوج گيری حمايت ها(بويژه توجه دانشجويان دفتر تحكيم وحدت به مجلس) چنان نبود كه در هفته ای كه گذشت جلوه كرد و با سخنرانی رهبر به اوج خود رسيد. همسوئی راديوهای "بی بی سی” ، "فردا" و راديو "صدا امريكا" تا اين اواخر با سيمای جمهوری اسلامی نيز مردم را نسبت به آنچه در كشور می گذرد هوشيارتر كرد.

تحمل مخالفان اصلاحات در برابر تحصن مجلس، آن زمان به پايان رسيد كه واقعيت حمايت مردم از تحصن و رسوائی انتخابات فرمايشی اول اسفند موجب شد تا لحن راديوهای فارسی زبان خارج از كشور و بويژه راديو بی بی سی نيز تغيير يافته و بتدريج حساب خود را از سيمای جمهوری اسلامی جدا كرده و اخبار حمايت های مردمی از تحصن را پخش كردند.

گزارشی كه در ادامه می خوانيد، از آخرين برنامه های بخش فارسی بی بی سی، پيش از سخنرانی رهبر برگرفته شده است. ريشه های فتوای شرعی رهبر برای جلوگيری از استعفا ها و ادامه تحصن در اين گزارش نهفته است!

بی بی سی سرانجام گفت:

« در حاليكه در دوهفته گذشته گزارشها از ايران حكايت از عدم حمايت مردم از نمايندگان متحصن مجلس ايران داشت اكنون و در حاليكه اين تحصن وارد سومين هفته خود شده است از شواهد چنين پيداست كه مردم ايران به تدريج از حالت بی تفاوتی خارج می شوند و از اين اقدام حمايت می كنند.

گروه های دانشجويی كه در تاريخ معاصر ايران هميشه نقش پيشتاز داشته اند تاكنون در مقابل اين بحران عميق در كشور سكوت كرده بودند. ولی در روزهای اخير دانشجويان هرچه بيشتر با نمايندگان ابراز همدردی كرده اند.

دفتر تحكيم وحدت كه از گروه های مهم دانشجويی است اعلام كرده است كه يك هيات پنجاه نفری از فعالان اين تشكل برای پشتيبانی از تحصن نمايندگان به ساختمان مجلس خواهند رفت.

گروهی ديگر از فعالان دانشجويی نيز با صدور بيانيه ای از تحصن نمايندگان به عنوان اقدامی شجاعانه اسم بردند و افزودند اين كار بارقه های اميد را ميان مردم برافروخته است. آنها از نمايندگان خواستند كه به پايداری خود ادامه دهند و ضمن جبران فرصت های از دست رفته با استبداد در كشور مقابله كنند.

از سوی ديگر در چند روز اخير گروهی از استادان دانشگاه تهران در حمايت از نمايندگان متحصن دست به اعتصاب غذا زدند و گفته می شود عده ای از آنان نيز قصد دارند در دانشكده فنی اين دانشگاه تحصن كنند.

در تحولی ديگر گروهی از كانديداهای رد صلاحيت شده در روز سه شنبه در مقابل استانداري

تهران تجمع كردند تا نسبت به رد صلاحيت گسترده نامزدها ی اصلاح طلب اعتراض كنند.

يكی از اين معترضين عيسی سحرخيز از روزنامه نگاران معروف اصلاح طلب است كه گفت هدف آنان برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه است.

گروه های مختلف زنان و از جمله انجمن روزنامه نگاران زن نيز از تحصن نمايندگان حمايت كرده اند. در روزهای گذشته نيز بسياری از فرهنگيان، نويسندگان ، روزنامه نگاران و چهره های سرشناس فرهنگی با صدور بيانيه و يا حضور در مجلس با متحصنين همدردی نشان دادند.

فعالان جبهه مشاركت كه بيشتر رهبران اصلی آن از شركت در انتخابات محروم شده اند در روزهای گذشته در چند شهر ديگر ايران و از جمله در مشهد دست به تجمع اعتراضی زدند.

آيت الله حسينعلی منتظری، يكی از بلند پايه ترين روحانيون ناراضی در جمهوری اسلامی در روز سه شنبه با صدور اطلاعيه از اقدام نمايندگان تقدير كرد.

بسياری از گروه ها و فعالان خارج از كشور نيز از همان ابتدا اين اقدام نمايندگان را در راستای كسب حقوق دموكراتيك در ايران دانستند.

بعضی از صاحب نظران نيز معتقدند كه اكثريت مردم قلبا از اقدام نمايندگان مجلس حمايت می كنند ولی فعلا ترس باعث شده كه از بروز علنی احساسات خود اجتناب ورزند.

ولی نشانه ها حاكی از آن است كه مردم به تدريج به جريان تحصن در مجلس و مقاومت نمايندگان علاقمند می شوند.

طولانی شدن تحصن در مجلس و سوگند و تعهدات پی در پی نمايندگان كه تا آخر برای دفاع از حقوق مردم به اعتراضات خود ادامه می دهند كم كم باعث شده كه مردم اين اقدام را جدی بگيرند و آن را واقعی بدانند.

محافظه كاران تاكنون از اينكه مردم به صورت گسترده به حمايت از اصلاح طلبان برنخاسته اند خوشحال اند و دائما در مطبوعات خود اصلاح طلبان را به سخره می گيرند كه پس طرفداران شما كجا هستند. ولی اگر نمايندگان اصلاح طلب به مقاومت خود ادامه دهند و در ميانه راه تحت فشار های مختلف تن به سازش ندهند آنگاه ممكن است كه شادی محافظه كاران به تلخكامی تبديل شود.

اگر بحران ادامه يابد و به نقاط حساس تری برسد در آن صورت نمی توان اطمينان داشت كه مردم همچنان تماشاچی باقی خواهند ماند.»