مصطفی
تاجزاده اعلام كرد كه نمايندگان
متحصن نشان دادند يا انتخابات مجلس
آزاد
برگزار
ميشود و مجلس خانه ملت است و يا
از هماكنون نامشروع بودن
انتخابات
فرمايشی
را به همه دنيا و تاريخ اعلام
كردند.
وی
كه در جمع نمايندگان متحصن سخن ميگفت
اضافه كرد:
در
سال 1362 توطئهای شكل گرفت و
ناكام ماند، و اكنون در سال 1382
توطئهای شكل گرفته و ناكام
ماندن آن به عملكرد دولت و ملت باز
ميگردد.
درانتخابات مجلس دوم(1362)
مطرح شد كه ديانت ما عين سياست ماست
و چون مجتهدان اين را بهتر ميفهمند
آنها اوليترند و بايد كانديدا
معرفی كنند و بقيه قشرها از
آنها حمايت كنند.
خبرهايی به امام (ره) رسيد و
ايشان در جلسهای با حضور
دانشجوها گفتند توطئهای
در راه است كه از جدايی دين از
سياست خطرناكتر است؛ زيرا با آن
توطئه ميخواستند
روحانيون را از صحنه بيرون كنند اما
با اين توطئه ميخواهند ملت را بيرون
كنند و ايشان اعلام كردند حق همه
شهروندان و قشرهاست كه نامزد
معرفی كنند. آن
فتنه خوابيد و امروز بعد از 20 سال
حرف محافظهكاران اين است كه جامعهی
ما هرچه
آگاهتر
ميشود و از انقلاب ميگذرد اين
ملت را ناآگاهتر فرض ميكنند.
آنها
انتخابات را در
انحصار گروهی خاص ميخواهند كه
اين به نام دين است، ولی به كام مافيای
قدرت خواهد بود.
برای
بررسی مجدد در اين مدت تعيين شده
برای احراز صلاحيت هر
كدام از اين افراد 2
دقيقه هم وقت نميرسد و شوخی است
كه فكر كنند در شورا بررسی و درباره
آنها حكم عادلانه صادر ميكنند.
گروههای
قدرت و ثروت همانطور
كه در سال 62 دوری مردم را به نام
روحانيت و فقاهت ميخواستند،
امروز هم بر
اين دوری اصرار دارند.
كسانی
كه برای ملت عراق كه تا سال پيش،
داشتن راديو دو موج برايشان جرم
بود، انتخابات آزاد را توصيه ميكنند
و برای ملت ما انتخابات دو مرحلهای
را عنوان ميكنند و ميگويند
نگرانيم كه ملت فريب
بخورد، بدانند كه اگر
ملت فريبخوردنی بود تا حالا
فريب ميخورد.
مردم
ما مطالبات خود را از طريق صندوقهای
رای پيگيری ميكنند وگرنه
در انتخابات
فرمايشی شركت
نخواهند كرد. اين ملت حاضر است
مشروعيت به نظام دهد اما به شرطی
كه بتواند
از دل آن تحقق مطالبات خود را شكل
دهد.
بعد از رحلت پيامبر 30 سال
طول كشيد كه خلافت را به سلطنت
تبديل
كردند
و عدهای اكنون 25 سال بعد از
پيروزی انقلاب ميخواهند
جمهوريت را به سلطنت
تبديل
كنند.
شما اين فتنه را رسوا كرديد، حتی
اگر نتوانيد آن را شكست دهيد. هيچكس
نميتواند به نام
مردم و دين و روحانيت و انقلاب و به
نام امام، اين مطلب را توجيه كند؛
زيرا نمايندگان رشيد ملت در مقابل
اين فتنه ايستادهاند و امروز جهان
صدای ملت
ايران را از زبان شما
ميشنود و بازتاب وسيعی پيدا
كرده است.
افتخار
نيست كه نظامی كه با رفراندوم
آزاد مستقر شده، كسانی تلاش كنند
در آن كودتای پارلمانی محقق
كنند. نظامهای ديگر با كودتا ميآيند
و سعی ميكنند به سمت نظام
آزاد پيش بروند. امروز
عربستان تحت فشار است كه مجلس
مشورتی را تبديل به انتخابات آزاد
و جريان انتخابات آزاد تبديل كند.
عدهای رسالت خود را در
شرايطی كه ملت ما 3
سال قبل از 11 سپتامبر و
به عنوان دوای درد اين كشور و
منطقه شعار صلحخواهی و دموكراسی
را دادهاند، اين ملت را به جايی
بكشانند كه عدهای قليلی
برای آنها تصميم
بگيرند و اكثريت ملت
از صحنه خارج شوند.
تاج
زاده با اشاره به اينكه در رسانههای
محافظهكاران به بياعتنايی
ملت و تحصن نمايندگان اشاره ميشود
اظهار داشت:
اگر
ملت
بياعتنا
هستند پس چرا اينقدر ناراحت هستيد
و شاخ و شانه ميكشيد؟ اگر به
راستی ملت به اصلاحطلبان بياعتنايند
چرا از انتخابات آزاد ميترسيد و
رابطهتان با
انتخابات
آزاد مثل جن و بسمالله است.
انتخابات آزاد برگزار كنيد تا
معلوم شود ملت
به
اصلاحطلبان و نمايندگان خود بياعتنايند
يا به كسانی كه درصدد تحقق
كودتای پارلمانی هستند؟
از
آن جهت قشرهايی از ملت به ما كمتوجهی
ميكنند كه معتقدند ما نتوانستيم
حق آنها را از محافظهكاران
بستانيم و ما از اين جهت
متهميم و اگر كسانی به ما انتقاد
دارند و انتقاد آنها بعضا بهحق
است اين است
كه نتوانستهايم
خواستههای آنها را آنطور كه
بايد و شايد محقق كنيم. اينگونه نيست
كه ملت به اصلاحطلبان بياعتنا
باشند و به كسان ديگر اعتماد داشته
باشند.
تمام نظرسنجيها و
انتخابات 7 سال گذشته حتی
انتخابات شورا در سال گذشته ثابت
كرد كه
وقتی ملت ما پای صندوقهای
انتخابات رفته است انتخابی جز
اصلاحطلبان ندارد، و انتخابات
شوراها در سال گذشته كه سردترين
انتخابات بود، شاهد اين
مدعاست.
بعضا
عنوان ميشود كه ملت از استعفای
وزرا و معاونان
آنها خشنودند. برای اينكه
معلوم شود مردم از رفتن چه كسی
خوشحال ميشوند
اين را به همهپرسی
بگذاريد كه چه كسی بايد برود؟ آنوقت
معلوم ميشود، كه واقعا ملت از
رفتن چه كسی خشنود است و
خوشحالی ميكند.
پشت
سر فتنه
استحاله
نظام و تبديل جمهوريت به سلطنت
نهفته، ما كل محافظهكاران را
ميبينيم،
مگر اينكه رسما و علنا مرز خود را
با فاشيسم و طالبانيسم مشخص كنند.
اگر
اين
كار را نكند و محكوم نكنند معلوم
است كه يك تصميم همهجانبه از صدر
تا ذيلشان
همه
به يك اندازه در آن نقش دارند. اگر
ميخواهند ملت نسبت به آنها اين
قضاوت را
نداشته
باشند كه مجلس كودتايی و در
نتيجه دولت كودتايی را نميخواهند
تشكيل دهند،
به
ملت بپيوندند و اقدامات
غيرقانونی را محكوم كنند.
اين
ملت
تصميم
خود را دارد، يا انتخابات به همراه
تحقق مطالبات و يا عدم شركت در انتخابات
فرمايشی.
|