علوي ‌‏تبار در نشست جبهه مشاركت در همبستگی به نمايندگان متحصن ‏گفت:

« خطای نظام‌‏ها  دو دسته اند، اتفاقی و ساختاری. خطاهای اتفاقی به افراد بازمي‌‏گردد اما در خطاهای ساختاری با تغيير افراد حل نمي‌‏شود.

در ساختار نظام جمهوري‌‏اسلامی دو مشكل وجود دارد كه يكی نامحدود و غيرمسؤول بودن قدرت و ديگری حق ويژه برای برخی افراد است.

بخشی از كسانی كه ذيل اصلاح‌‏طلبان قرارمي‌‏گيرند، مي‌‏خواهند از اعتبار در ارتباط‌‏شان بودن دائم با محافظه‌‏كاران و شيوه مماشات بهره بگيرند تا شايد جايی در قدرت داشته باشند. تجربه گذشته نشان داده است كه اين سياست محكوم به شكست است. نزديك شدن، تأييد و حرف های مورد قبول محافظه‌‏كاران را زدن، جز مخدوش‌‏كردن مرزها و ايجادمشكل معرفتی برای مردم چيزی به همراه ندارد. »

علوی تباز بی آنكه از برخی نمايندگان و يا حتی رئيس مجلس نام ببرد اضافه كرد:

 « كسانی كه مي‌‏خواهند در عرصه سياسی بمانند بايد تفاوت‌‏های خود را با محافظه‌‏كاران مشخص كنند و در اين مورد پافشاری كنند. آينده سياسی از آن اصولگرايانی است كه از مواضع خود دفاع مي‌‏كنند و در عين حال ‏كه خشك سر نيستند. اين مسأله با سازش‌‏كاری متفاوت است.  اصلاحات بايد از نظر هدفی كه دنبال مي‌‏كند و نگاهی كه به مسائل دارد تعميق پيدا كند و اصلاح طلبان بايد تمايل به تغيير بنيادی را در شعارهای خود قرار دهند. مسؤوليت اين وقايعی كه شاهدش هستيم برعهده كسانی است كه قدرت چنين تصميم‌‏گيري‌‏هايی را دارد. افراد شورای نگهبان طرف ما نيستند. اين وقايع نشان داد كه ما احتياج به يك رهبری دسته‌‏جمعی اعلام شده و در دسترس داريم. فرصت كنونی را مغتنم شماريم و هسته كوچك را به عنوان هسته هدايت جبهه وسيع دموكراسي‌‏خواهی در ايران ايجادكنيم. اميدوار بايد بود، حركتی كه امروز ملت ما و نمايندگان شروع‌‏كرده‌‏اند، به پيروزی برسد. آينده از آن همه كسانی است كه در ايران به دنبال دموكراسی هستند و صادقانه آن را دنبال مي‌‏كنند و حاضرند برای آن هزينه بپردازند.»