حسن يونسی فرزند وزير اطلاعات و يكی از نامزدهای تأييد شده نمايندگی مجلس طی نامه سرگشاده ای از وضعيت ردصلاحيت ها انتقاد كرده است. متن اين نامه به شرح زير است :

من خودم را داوطلب نمايندگی مردم كردم چون فكر می كردم مثل يكی از آنها هستم يا حداقل چون دوست دارم مثل يكی از آنها باشم و از جنس آنها باشم. من هم مثل اكثر مردم كوچه و بازارگاهی دچار لغزش ها و كوتاهی هايی می شوم، من هم گاهی نمازم قضا می شود، گاهی هم ممكن است به هر دليلی وقتی در سحرگاه ماه رمضان همسايه مان سركی بكشد چراغ خانه مان را خاموش ببيند. من هم گاهی ريشم را می تراشم و شلوار جين می پوشم. من هم مانند بسياری از مردم كوچه و بازارگاهی به خودم جرأت می دهم و همه تقصيرها را به گردن مسئولين می اندازم و حتی گاهی علنی مقامات عالی نظام را به باد انتقاد می گيرم. گاهی هم ادای روشنفكران را در می آورم و در بحث و جدل ها، اصولی را كه شما و دوستانتان مسلم فرض كرده ايد به چالش می كشم تا شايد در اين ميان دستاويزی برای آرامش پيدا كنم. گاهی هم وقتی درگيرودار جدل های سياسی از همه چيز و همه كس از اصلاح طلب گرفته تا محافظه كار خسته می شوم راهی نمی ماند و ناچار راه گريز از اين وضعيت را در تغيير ساختاری جست وجو می كنم. من خود را داوطلب نمايندگی مجلس كردم چون دوست داشتم از جنس همين مردمی باشم كه برای شما ناشناخته اند.
اما دوستان عزيز باور كنيد وقتی ديدم بسياری از كسانی كه من درس سياست و شجاعت و حقيقت طلبی و آزاديخواهی را از آنها فراگرفته ام و حتی امام و انقلاب را از زبان آنها شناخته ام در دايره تنگ صلاحيت برای نمايندگی از همين مردم نمی گنجند، از اينكه در مقابل آنها صلاحيت مرا تأييد كرده و شايسته نمايندگی مردم دانسته بوديد احساس شرم كردم. علاوه بر آنكه دوستان و اطرافيانم با گوشه و كنايه و طنز به من می گفتند كه حتماً در تو عيبی بوده است كه صلاحيتت تأييد شده است.

آقايان محترم، باور كنيد من نه از بهزاد نبوی و آرمين انقلابی  ترم و نه از آنها به امام و آرمان هايش آشناتر، نه از كولايی به سياست خارجی آگاه ترم و نه از ميردامادی به مسايل امنيت ملی عالم تر، نه از خاتمی با سياست آشناتر و نه از خوئينی و حقيقت جو با زوايای انديشه های قشر دانشجو آشناتر و نه از منتجب نيا و قوامی ديندارتر و با اسلام آشناتر، نه تنها يك روز در جبهه نبوده ام كه معنی حتی يك روز اسارت چون ناصر خالقی ها را هم نمی دانم.

آقايان محترم لطفاً يا چتر نظام  اسلامی را آنقدر بگسترانيد و اين دايره را آنقدر وسيع كنيد كه سياستمدارانی چون بهزاد نبوی ها هم در آن بگنجند يا نام مرا نيز از اين دايره تنگی كه هر روز هم تنگ تر می شود و فقط اقليت شناخته شده ای در آن جای می گيرند خارج كنيد و مرا از ملامت دوستانم برهانيد.