|
استقلال
12 ساله کردستان عراق یک
واقعیت برگشت ناپذیراست و
پرچم کردستان در کنار پرچم عراق
نشانه این استقلال است. امروزه
از نقاط دیگر عراق وقتی مردم
به کردستان می آیند و کردستان
را می بینید، آرزوی
یک چنین حکومت فدرالی را
برای منطقه خود می کنند.
دكتر«پيروت احمد ابراهيم» در
ابتداي جواني به جمع «پيشمرگه»هاي
کرد
در
«كوه هاي كردستان» پيوست. پس
از چند سال مبارزه مسلحانه ودر پي
آن فعاليت هاي سياسي، حدود يك
سال را در ايران به سر برد و سپس طي
سال هاي اقامت در اروپا، ضمن
تحصيل به سازماندهي تلاش هاي
همرزمان اش در «كانون دانشجويان
كرد» پرداخت، سپس سال هاي زيادي
را به عنوان نماينده حزب دمکرات کردستان عراق در
بيشتر كشورهاي اروپايي به سر برده و
از حدود 4 سال پيش به حكم «مسعود
بارزاني» مسئوليت تنظيم روابط «حزب
دموكرات كردستان عراق» با حكومت
جمهوري اسلامي ايران را برعهده
گرفته است.
آنچه می خوانید مصاحبه ای
با او به نقل از روزنامه شرق است.
درباره حضور
امریکا درعراق-
در
واقع همگان رژيم بعث را به عنوان
رژيمي جنايتكار كه مشكلات بزرگي را
براي كشور و مردم عراق و نيز
همسايگانش ايجاد نموده شناخته اند.
حكومت خودكامه صدام بيشترين
محدوديت ها را براي مردم ايجاد
كرده و كسي نمي توانست از فعاليت
سياسي و آزادي لازم بهره مند
باشد، جداي از اين مدتي طولاني با
ايران در حال جنگي ناروا بوده و پس
از آن نيز به كويت حمله كرد، اين
رژيم حتي انواع سلاح هاي شيميايي
و كشتار جمعي نيز به كار برده و به
وسيله آن بر ضد ملت خودش و مردم كرد،
در «حلبچه» فاجعه اي ايجاد
كرد كه همه از آن اطلاع دارند.مي دانيم
پيش از آن كه جنگ عراق رخ دهد، دولت هاي
بسياري با رژيم صدام و ادامه حكومت
وي مخالفت داشتند، بنابراين مي توان
گفت اقدام عملي آمريكا، بريتانيا و
بعضي دولت هاي ديگر مانند
اسپانيا، استراليا و ... براي از بين
بردن اين رژيم با پشتوانه حمايت
نظري و ذهني كشورهاي ديگر صورت گرفت.
اما اين كه اقدام آنان با
رضايتمندي سازمان ملل بوده يا نه،
واقعيت اين است كه آنها به هر حال
تصميم خود را عملي كرده و كار را به
انجام رساندند و الان در «عراق بدون
صدام» حضور دارند. در مناسبات سياسي
بايد به اين مسئله اساسي توجه داشت
كه امروزه اگر بحثي درباره قوانين
يا اخلاق سياسي وجود دارد، به آن
دليل است كه قدرت هاي برتر تعيين
كننده اهداف و جهت گيري هاي
سياسي هستند؛ بنابراين با اين كه در
بيشتر كشورهاي جهان تظاهرات زيادي
عليه جنگ آمريكا با عراق صورت گرفت
و جنجال ها و سروصداهاي زيادي
برپا شد، ليكن اين قدرت برتر آمريكا
بود كه حمله را انجام داد و هيچ يك
از اين فشارها تأثيري بر تصميم
آمريكا نداشت. در زمان حاضر نيز اگر
با ديده باز و واقع بين به مردم
جهان و سازمان هاي بين المللي
بنگريم، به راحتي مشاهده مي شود
كه همه به سمت همان راهي مي روند
كه آمريكا در آن قدم گذاشته! حال به
نام اين كه امنيت را در عراق تأمين
كنند، يا آمريكا در بازسازي عراق
تنها نباشد، يا ... بنابراين با وجود
آن كه اين آمريكا بود كه اقدام به «آزادسازي»
عراق كرد، ليكن اكنون به لحاظ تأمين
منافع اقتصادي، كشورهاي ديگر بيشتر
از آمريكا اشتها و شوق شركت در اين
پروسه را دارند!
•چه برنامه اي براي تدوين قانون
اساسي، برگزاري انتخابات، تشكيل
ارتش و بازسازي زيربناهاي اداري و
اقتصادي عراق انديشيده شده است؟
هم اكنون به منظور تدوين قانون
اساسي عراق مجمعي تشكيل شده كه
جلسات روزانه دارند و از بسياري
حقوقدانان و كارشناسان قانون دعوت
به همكاري كرده و حتي افراد زيادي
از اساتيد حقوقدان از كردها و اعراب
به كشور بازگشته اند تا به آنان
ياري رسانند. مقرر است كه اين مجمع
قانون اساسي را به شوراي حكومتي و
مجلس وزرا پيشنهاد كرده و بعد از
تغيير و تعديلاتي كه از طرف اين دو
نهاد در آن صورت خواهد گرفت، نهايتا
[نوبت] به همه پرسي از مردم خواهد
رسيد تا در صورت رأي مثبت مردم، به
عنوان قانون اساسي عراق رسميت پيدا
كند. بازسازي سازمان هاي اداري و
تأسيس آنها نيز هركدام با برنامه اي
مشخص در حال پيگيري است. مثلا در
مورد ارتش عراق كه در حال تشكيل
دوباره است تا الان دو گردان آموزش
نظامي كامل ديده اند و جداي از آن
«پيشمرگ»هاي كرد كه تجربه گرانسنگي
را در پشت سر دارند، به عنوان هسته و
مركز اين ارتش جديد خدمت خواهند
كردو نيروهاي آمريكا و بريتانيا
نيز در حال آموزش نيروهاي ارتشي
عراق هستند كه البته بيشتر اين
آموزش هاي نظامي در كردستان و
مشخصا در پايگاه «زاويته» در
نزديكي «هوك» در حال انجام است. اما
در اين باره تنها شرطي كه براي به
خدمت درآمدن در ارتش وجود دارد، آن
است كه كساني كه جزو درجه داران
ارتش بعثي بوده اند، اجازه خدمت
دوباره و تحت استخدام ارتش درآمدن
را ندارند.
در مورد بازسازي سازمان هاي اداري
و پيدايش اين مراكز بايد گفت كساني
كه قلبا بعثي بوده و يا اعمال
نادرستي را در قبال ملت عراق مرتكب
شده اند، قطعا در مصدر امور
اداري قرار نخواهند گرفت و اكنون
نيز هر يك از وزارتخانه ها مشغول
راه اندازي و بازپيرايي نيروهاي
خود است؛ ليكن مدت زيادي لازم است
تا كارهاي لازم براي شناسايي
خدمتگزاران حكومت بعثي انجام شده و
جنايتكار و تكنوكرات از هم مشخص
شوند. در اين برهه [يعني] چه در مرحله
تشكيل شوراي حكومتي و چه در تعيين
وزراي دولت، خيلي از اين افراد
هستند كه در تمام مدت حكومت صدام در
عراق سكونت داشته اند، اما بعثي
نبوده و به رژيم صدام خدمت نكردند و
الان نيز وزير هستند؛ معيار اصلي [در
انتخاب اين افراد] آن است كه
اينان تجربه و تحصيلات مرتبط با
حوزه مسئوليت خود را دارند.
درباره موضوع بازسازي و آباداني
عراق بايد گفت اكنون شركت هاي
بسياري شروع به فعاليت در عراق كرده اند.
چندي پيش هم وزير دارايي ما اعلام
كرد هر فردي مي تواند آزادانه به
سرمايه گذاري در عراق پرداخته و
حتي مي تواند نسبت به تأسيس
كارخانه و ابتياع زمين و ملزومات
كار اقدام نمايد. از لحاظ مقررات
واردات هم وزارت تجارت و بازرگاني
اعلام كرد هركس آزاد است هر چيزي را
از خارج كشور با حقوق گمركي و عوارض
بسيار كمي در حدود 5 درصد وارد
كند تا شركت هاي مختلف وارد
رقابت با يكديگر شده و هرچه سريع تر
نسبت به بازسازي عراق اقدام گردد.
• چه نوع سيستم سياسي مي تواند
پاسخگوي انتظارات مردم و ضامن
تأمين منافع ملي عراق جديد باشد؟
آيا ميان نيروهاي سياسي فعال، بر سر
چگونگي و تعيين نظام حكومت عراق
توافقي هرچند ابتدايي صورت گرفته
است؟
در واقع بسيار پيش از اينها حزب
دموكرات كردستان عراق پيشنهادي به
تمام گروه هاي معارض عراقي ارائه
داد و اين معارضين كه به جز حزب
دموكرات كردستان از اتحاديه ميهني،
مجلس اعلاي انقلاب اسلامي، حزب
الدعوه، حزب عمل اسلامي، الوفاق
وطني، حزب مؤتمر عراقي و ... تشكيل مي شدند
همگي اين پيشنهاد را جهت بررسي
دريافت نمودند و غالب شان بر سر
اين پيشنهاد [كه تعيين نوعي سيستم
فدرالي براي نظام سياسي عراق بود]
به توافق مبنايي دست يافتند.
بنابراين درباره شكل و نوع حكومت
بايد گفت از نظر ما سيستم فدراليسم
بهترين راه حل براي مشكلات و
مسائلي است كه مردم عراق با آن
مواجه اند. زيرا چه از نظر مذهبي
و يا با ديدگاه قومي هر حكومت مركزي
كه تشكيل شود، احتمالا گفته خواهد
شد كه اين حكومت قسمت اصلي اش
شيعه يا سني است، كرد يا عرب است،
البته اين بديهي است كه بيشتر
مردمان عراق عرب هستند اما در يك
سيستم متمركز ممكن است حق اقليت ها
زايل گردد.
به همين دليل توافق
جمعي در مورد برپايي نظام
فدرالي صورت گرفت و در كنفرانس
لندن و كنفرانس صلاح الدين بر
اين مسئله تأكيد شده كه نظام حكومتي
آينده عراق براي آن كه مشكلي بين
قوميت ها و مذاهب مختلف روي ندهد
بايد حتما يك نظام فدرالي باشد.
بنابراين ما اين شكل را بهترين راه
حل مي دانيم و معتقديم مي بايست
دو حكومت فدرال در عراق به مركزيت
مناطق كردنشين و مناطق عرب نشين
وجود داشته باشد كه [نمايندگان آنها
در جريان] انتخاباتي كاملا آزاد
برگزيده شوند و هركس رأي بيشتري از
مردم كسب كند [به عنوان رئيس حكومت
مركزي] انتخاب شود. ليكن همه اين
مسائل در چارچوب ايجاد يك عراق موحد
است كه حكومتي مركزي مابين اين دو
ائتلاف تشكيل شود و در اين حكومت
مركزي، عرب، كرد، تركمان، آشوري،
كلداني و قوميت هاي ديگر مشاركت
داشته باشند. بنابراين همه ما اين
نظام را بهترين راه حل براي عراق
مي دانيم و براين نظر مصر هستيم
•مي دانيم كه پس از جنگ با كويت
در 1991، كردستان و مناطقي از شمال
عراق در نوعي خودمختاري محدود به سر
مي برند.
پيش از هرچيز بايد بگويم در واقع
مسئله اي كه در كردستان به عنوان
«خودمختاري» عنوان و درخواست مي شد،
اكنون به وضعيت «فدراليسم» تغيير
يافته است. اين حالت هم كه شما
پرسيديد از هنگامي كه ارتش و
نيروهاي بعثي به حكم سازمان ملل از
منطقه كردستان خارج شدند [به آن
صورت شكل گرفت كه] مي بايست ما
خودمان بتوانيم دست به تأسيس
ادارات و سازمان هايي بزنيم كه
امورات و فعاليت هاي مردم را
تمشيت و ساماندهي كنند.
متأسفانه شما اگر الان به عراق
بنگريد، مي بينيد كشور ما به دو
منطقه مجزا و مشخص از هم تقسيم شده
است.
منظورم آن نيست كه كردستان به
استقلال خويش دست يافته و ديگر
نيازي به بخش ديگري ندارد، اما به
جهت آن كه بيش از 12 سال
است حكومت بر كردستان در دست
خود كردها قرار دارد، توانسته ايم
آنچه از ادارات و مؤسسات مورد نياز
مردم است را تأسيس و ملزومات آنان
را تأمين نمائيم و البته موفق هم
بوده ايم.
ما اميدواريم پيشرفتي كه با اين
شيوه در كردستان حاصل شده در كل
عراق هم تجربه شود. جالب آن كه به
همين دليل هم متأسفانه بسيار روي
داده است كه اتهاماتي همچون اين كه
كردها تصميم به اعلام استقلال و
جدايي از عراق گرفته اند به ما
وارد شود؛ آنچنان كه همسايه ترك ما
بارها اين مسئله را عنوان نموده و
به بزرگنمايي بعضي مسائل قومي
پرداخته است.
در صورتي كه اين ادعاها هيچ اصل و
اساس درستي ندارند و برخلاف آن، ما
متفقا خواستار آن هستيم كه در عراقي
يكپارچه و متحد دركنار برادران عرب
و ديگر قوميت هاي عراقي در
آسودگي زندگي كنيم، ليكن كردها نيز
بايد به عنوان شهروندان اين كشور
شناخته شوند نه به عنوان شهروند
درجه دوم! آنچنان كه ما هم در دولت و
حكومت عراق- كه نظامي دموكراتيك، تكثرگرا،
بر مبناي اصول پارلمانتاريستي و
سيستم فدرالي خواهد بود- مشاركت
داشته باشيم و بتوانيم نظر و رأي
خود را در مورد آينده و امنيت عراق
آزادانه اعلام و ابراز نمائيم.
• آيا ميان اصلي ترين گروه هاي
سياسي كرد يعني «حزب دموكرات» و «اتحاديه
ميهني» توافقي بر سر تقسيم حوزه هاي
نفوذ صورت گرفته است؟
آنچنان كه پيشتر اشاره كردم، نبود
حكومت در كردستان سبب شد احزاب عمده
كرد تصميم بگيرند سازمان ها و
مراكزي براي اداره امور مختلف مردم
در زمينه هاي مختلف تأمين
احتياجات اقتصادي، سياسي، امنيت و
... تأسيس كنند. ليكن براي شروع به
كار، ابتدا به آراي عمومي مردم
مراجعه كرديم و در 1992 انتخابات
سراسري به صورت كاملا آزادانه و تحت
نظارت ناظران بين المللي در
كردستان انجام شد.
بعد از آن پارلمان كردستان توسط
منتخبين مردم تشكيل شد و اين
پارلمان تشكيل حكومت كردستان عراق
را تصويب كرد. بنابراين بر همين
مبنا مجلس وزرا انتخاب و كابينه
دولت ايجاد گرديد.
بعد از مدتي هم كه رقابت ها ميان
احزاب كرد منجر به بروز بعضي مشكلات
شد، به ساختار و اصل موجوديت اين
سازمان ها و ادارات خللي وارد
نشد. بلكه اگر تا پيش از آن يك مؤسسه
وجود داشت، حالا امور مربوط به آن
حوزه توسط دو اداره يا سازمان
پيگيري مي شد. ليكن اين مسئله
هرگز باعث ايجاد دوگانگي و
ناهماهنگي در كارهاي كلان و مسائل
سياسي فرامنطقه اي و خارجي نشده
و آنچه در سفرهاي خارجي و ملاقات هاي
سياسي از جانب «دوستان» ديده و
شنيده مي شود، يك فعل و يك صداي
هماهنگ به نام «كردستان» است.
البته همين ويژگي هم در روند تشكيل
شوراي حكومتي بسيار موثر واقع شد،
چرا كه با وجود بودن دو مرجع براي حل
و فصل مسائل منطقه حقيقتا هيچ مشكلي
ميان اين ادارات و مراكز بروز پيدا
نكرده و به اعتراف آمريكا، اروپا و
دولت هاي همسايه، يك سيستم
حكومتي الگو و كاملا سازمان يافته
با درجه بالايي از امنيت و رفاه
مطلوب در اين منطقه وجود دارد.
با توجه به اينكه در كردستان چندين
قوميت مختلف از تركمانان، آشوري ها،
اعراب و كلداني ها وجود دارند،
اما همگي از حقوق و منافع خاص خويش
برخوردارند و آينه هاي زندگي و
حقوق مدني آنها در كردستان از جمله
دارا بودن شبكه هاي راديو و
تلويزيون ، مدارس ويژه و حق فعاليت هاي
مختلف سياسي، اجتماعي و فرهنگي به
دقت رعايت مي شود.
اين ويژگي هاي دموكراتيك باعث شده
است كه كساني كه به
كردستان مي آيند و اوضاع آن را از
نزديك مي بينند، آرزو داشته
باشند كه نوع حكومت و هم زيستي
مردم در اين منطقه به صورت نمونه
موفق در كل عراق تكرار و تجربه شود.
•آقاي دكتر پيروت! لطفا به اين
سئوال با صراحت پاسخ دهيد! آيا
احزاب، مقامات و فعالان سياسي كرد
در انديشه بر پايي يك «كردستان»
مستقل هستند؟ به نظر مي رسد
اظهارات اخير آقاي «مسعود بارزاني»
مبني بر عدم امكان چشم پوشي از بر
افراشتن پرچم «كردستان بزرگ» دلهره
و تشويشي نابهنگام را در ميان
بازيگران مرتبط با عرصه سياست
منطقه ايجاد كرده است. اين «هيوا»
تا چه حد منطبق با واقعيات است؟
در اين مورد بايد بگويم اظهارات
آقاي بارزاني اين گونه نبوده است كه
حساسيت ايجاد نمايد؛ چرا كه [اگر] بر
مبناي توافقي كه ميان نيروهاي
مبارز عراقي در مورد استقرار نظام
فدرالي صورت گرفته [به موضوع نگاه
كنيم]، داشتن يك پرچم
اختصاصي و مشخص از سوي هر يك از
ايالت هاي فدرال، يكي از ويژگي
هاي بارز اين گونه نظام هاست.
هم چنان كه اگر به كشورهاي
فدرالي در اروپا توجه كنيد، خواهيد
ديد در مراسم و مكان هاي رسمي و
دولتي آنها يك پرچم دولت مركزي وجود
دارد و در كنار آن يك پرچم متعلق به
دولت فدرال در آن ناحيه.
بنابراين در مورد پرچم كردستان نيز
بايد گفت اين پرچم از سال هاي
بسيار دور وجود داشته و ما خود را
مديون اين پرچم دانسته و اجازه
تغيير و تبديل در آن را نخواهيم داد
و در اين مقطع كه فرصتي براي
بزرگداشت و تمجيد از اين ميراث
تاريخي كردها به وجود آمده، قطعا
اين كار را انجام خواهيم داد.
آقاي بارزاني نيز از لزوم تغيير
پرچم حكومت مركزي كه توسط بعثي ها
به عنوان نشانه ملي عراق به كار
رفته بود سخن گفته اند، چرا كه
اگر به اين پرچم بنگريد هيچ علامت و
نشانه اي از قوميت هاي عراقي و
به ويژه كردها در آن نخواهيد ديد!
بنابراين ما هم از آنجا كه دومين
گروه قومي هستيم كه در عراق زندگي
مي كنيم، مي بايست حضور و
نشانه اي در پرچم عراق داشته
باشيم كه موجوديت واقعي مردمان كرد
در اين نظام را بنماياند.
|
