ناصر زرافشان وكيل پرونده قتل‌‏های زنجيره‌‏ای كه به جرم افشای اطلاعات پرونده اين قتلها به پنج سال زندان محكوم شد ، پيامی را به مراسم پنجمين سالگرد قتل‌‏ فروهرها ارسال كرد.
او در پيام خود نوشت:

 قتل‌‏های زنجيره‌‏ای زخمی است بر وجدان جمعی جامعه ما كه با گذشت زمان، خود به خود التيام نخواهد يافت. مرور دوره 5 ساله‌‏ای كه از زمان افشای اين جنايات تاكنون گذشته است نشان مي‌‏دهد التهابی كه با افشای قتل‌‏های زنجيره‌‏ای در جامعه پديد آمد، نه تنها بر خلاف معمول با گذشت زمان فروكش نكرده، بلكه طی اين پنج ساله هرچه زمان بيشتری گذشته اين التهاب و بحران سياسی هم عميق‌‏تر و هم گسترده‌‏تر شده است زيرا شرايط داخلی و بين المللی در اين سال‌‏ها در جهتی سير كرده و پس از اين نيز سير خواهد كرد كه اداره كردن جوامع را با شيوه‌‏های قديمی روز به روز دشوارتر ساخته است.

ديگر با تكيه بر قتل و ارعاب و ترور و ساكت كردن صداهای مخالف نمي‌‏توان جوامع را اداره كرد. امروزه جهان عموماً در جهتی تحول يافته است و مي‌‏يابد كه هر روز عرصه را بر سياستمداران فاسد و غارتگران اموال عمومی كه خود را در پس اعتقادات يا تعصبات مردم پنهان مي‌‏سازند و به گروه‌‏ها و محافل مافيايی و سازمان يافته جنايت و مردم ستيز، تنگ‌‏تر ‌‏سازد.

آنچه من امروز مي‌‏خواهم بگويم اين است كه جهان ظرف يك دهه گذشته متحول تغييرات كيفی عميقی شده است كه در آن ديگر شيوه‌‏های كهنه برخاسته از خودكامگی كارايی ندارند، ديگر نمي‌‏توان با تحميل سكوت، با پرونده سازی و تعقيب و آزار، با طناب و كشيدن پرده استتار به آنچه در جامعه مي‌‏گذرد جامعه را اداره كرد، اين شيوه‌‏ها فقط فشار و ارتشاء را عمق مي‌‏بخشند و گسترده‌‏تر مي‌‏سازند و سيستم دفاعی جامعه را برای دفع بيماري‌‏های اجتماعی از كار مي‌‏اندازد و توانايی آن را در ترميم ناهنجاري‌‏ها از ميان مي‌‏برند.
 قدرت‌‏مدارانی كه هنوز واقعيت تغييرات جهانی طی دهه گذشته را درنيافته و هنوز بيدار نشده‌‏اند‌‏ با هر روز تأخير در بيداری خود، لطمات جبران ناپذيری را به خود و به جامعه خود وارد مي‌‏سازند.

امروزه حكومت‌‏ها امين جان‌‏ها، اموال و نواميس مردم تعريف مي‌‏شوند، حاكميت، اقتداری است كه از طرف مردم برای حراست از اين امانت به حكومت واگذار شده است. بنابر اين پاسداری از جان و مال و ناموس مردم، عهد و پيمان حكومت در برابر مردم است و خيانت در اين امانت به منزله عهد و شكستن پيمانی است كه حاكميت در برابر مردم به عهده گرفته است. حاكمتی كه سوگند خود در برابر مردم را زير پا بگذارد، مشروعيت ندارد و امروز ديگر جامعه بين الملی اين گونه حاكميت‌‏ها را تحمل نمي‌‏كند.

واقعيت امروز آنچه است، هست. اگر ما آنها را نبينيم يا نشنويم، تغيير نمي‌‏كند. تا زمانی مي‌‏توان با سرپوش گذاردن به واقعيت امروز را به فردا برد. امروز ما به چنين نقطه‌‏ای رسيده‌‏ايم.