|
هر
سال 15 درصد به آمار دختران جوان
فراری ايران اضافه می شود.
شمار زيادی از اين دختران
فراری اسير شبکه های خريد
و فروش زنان و دختران شده و سر از
شيخ نشين های خليج فارس در می
آورند.
حسين
اسدبيگی کارشناس دفتر آسيـب‌ديـدگان
سازمان بهزيستی در اين مورد به
خبرگزاری مهر گفت:
بر
اساس گــزارش «ســازمــان
بـيــن‌المللـی مـهـاجـرت»
خريد و فروش زنان و دختران
سالانه 8 ميليارد دلار برای
باندهای مافيايی درآمد دارد.
بطوری كه قاچاق زنان پس از
قاچاق اسلحه و مواد مخدر، سومين
قاچاق پردرآمد دنيا محسوب مي‌شود.
زنـان و دختـران كشـورهای
اروپای شرقی و جمهوري‌های
استقلال يافته شوروی سابق
بيشترين رقم را در اين تجارت
انسانی به خود اختصاص داده اند و
در ايران نيز با توجه به رشد
سالانه 15 درصدی دختران
فراری، آمار تجارت زنان و دختران
بـه شكل نگران كننده‌يی در
حـــــال افــــــزايـش اسـت.
وی
فرار كودكان 8 تا 17 ساله از منزل
را همه‌گير عنوان كرد و گفت: در
كشور ما نيز شيوع اين پديده در
ميان دخـتـران شدت يافته،
بطوری كه سن فحشا را نيز بشدت
كاهش داده است و به همين
دليل در ميان فراريان زنانی
ديده می شوند که در سن 15
سالگی در شبکه فحشاء قرار گرفته
اند.
در
سال هشتاد 40 هزار و 73 نوجوان
فراری توسط مراكز
سـامـاندهی كودكان و نوجوانان
فراری شهرداری تهران
شناسايی و تحت حمايت قرار گرفتند.
بيشترين
آمار دختران فــراری
مـتـعـلــق بــه
اسـتــانـهـای كرمانشاه،
لرستان،
همدان،
خراسان
و استان‌های شمالی كشور است.
در اين مناطق به دليل وجود
بافت فرهنگی، تحكم
بيش از حد بر دختران،
معضلات خانوادگی، ميزان فرار
دختران بيشتراز پـسـران است.
توزيع ناعادلانه امكانات
رفاهی در كشور و رويای
زندگی در تهران، دختران
شهرستانی را به فرار تحريك مي‌كند.
دخترانی
كه از شهرستان‌ها فرار مي‌كنند،
ابتدا به ترمينال ها و راه آهن
پناه مي‌برند و در اين مكان‌ها
توسط زنانی موسوم به شكارچی به دام مي‌افتند و به
مراكز فساد منتقل مي‌شوند و مورد
تعرض قرار مي‌گيرند.
|
